Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب بادشاهانو دويم 3 Bible Online

بادشاهانو دويم 3 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

بادشاهانو دويم 3

¹نو د يهوداه بادشاه يهوسفط د بادشاهۍ په اتلسم کال، د اخى‌اب زوئ يورام د بنى اِسرائيلو بادشاه شو او په سامريه باندې يې دولس کاله بادشاهى وکړه.

²هغۀ د مالِک خُدائ خِلاف ګناه کړې وه، خو د خپل پلار او د خپلې مور ايزبل په شان خراب نۀ وو او د بعل هغه بُت يې راوغورزولو کوم چې د هغۀ پلار جوړ کړے وو.

³خو يورام د نباط زوئ يربعام په شان ګناه کوله. يورام بنى اِسرائيليان د ګناه طرف ته بوتلل او دا ګناه يې نۀ پرېښودله.

⁴د موآب بادشاه ميسا به ګډې ساتلې او هر کال يې يو لاکھ ګډُورى او د يو لاکھ ګډو وړۍ د بنى اِسرائيلو بادشاه له په محصُول کښې ورکولې.

⁵خو چې د بنى اِسرائيلو بادشاه اخى‌اب مړ شو، نو ميسا د بنى اِسرائيلو خِلاف بغاوت وکړو.

⁶نو يورام سمدستى د سامريه نه لاړو او خپل ټول فوجيان يې راغونډ کړل.

⁷هغۀ د يهوداه بادشاه يهوسفط له دا پېغام ولېږلو، ”د موآب بادشاه زما خِلاف بغاوت کړے دے، تۀ به د هغۀ خِلاف په جنګ کښې زما ملګرتيا کوې څۀ؟“ يهوسفط بادشاه ورته په جواب کښې ووئيل، ”زۀ به ستا ملګرتيا وکړم، زما سړى، اسونه او زۀ ستا د حُکم لاندې يُو.

⁸خو د حملې دپاره به په کومه لار ځُو؟“ يورام ورته ووئيل، ”مونږ به د ادوم په صحرا کښې په اُوږده لار باندې لاړ شو.“

⁹نو يورام بادشاه او د يهوداه او ادوم بادشاهان روان شول. د اوو ورځو د مزل نه پس، د هغوئ سره اوبۀ ختمې شوې او د سړو او د ځناورو دپاره لږې هم پاتې نۀ شوې.

¹⁰يورام بادشاه په خفګان کښې ووئيل، ”افسوس! مالِک خُدائ مونږ درې واړه دلته د دې دپاره راوستلى يُو چې موآبيانو ته مو حواله کړى!“

¹¹يهوسفط تپوس وکړو، ”دلته داسې پېغمبر نشته څۀ چې د هغۀ په ذريعه مونږ د خُدائ پاک نه تپوس وکړُو؟“ نو د يورام بادشاه د فوج يو آفسر ورته ووئيل، ”د سافط زوئ اليشع شته. هغه د الياس مددګار وو.“

¹²يهوسفط بادشاه ووئيل، ”مالِک خُدائ د هغۀ په ذريعه کلام کوى.“ نو هغه درې بادشاهان اليشع له لاړل.

¹³اليشع د بنى اِسرائيلو بادشاه ته ووئيل، ”زۀ په تا باندې څۀ وکړم، هغه پېغمبرانو له لاړ شه چې ستا مور او پلار ورسره مشوره کوله.“ خو يورام ورته ووئيل، ”نه، ځکه چې دا مالِک خُدائ وو چې مونږ درې بادشاهان يې راغونډ کړُو چې موآبيانو ته مو حواله کړى.“

¹⁴اليشع ورته ووئيل، ”زۀ د هغه ژوندى رب‌الافواج په نوم قسم کوم چې ما يې خِدمت کړے دے. که ما ستاسو د ملګرى د يهوداه بادشاه يهوسفط عزت نۀ کولے نو ما به ستاسو دپاره هيڅ هم نۀ وُو کړى.

¹⁵اوس ما له د موسيقۍ والا راوله.“ نو کله چې هغۀ موسيقى وغږوله، نو مالِک خُدائ په اليشع باندې وحى نازله کړه،

¹⁶او اليشع ووئيل، ”مالِک خُدائ داسې وائى: دا اوچه وادى به د اوبو د ډنډُونو نه ډکه شى.

¹⁷تاسو به هيڅ باران يا هوا ونۀ وينئ، خو دا نِهر به بيا هم د اوبو نه ډک شى او تاسو، ستاسو څاروى او نور ځناور به اوبۀ وڅښى.

¹⁸خو دا کار کول د مالِک خُدائ دپاره آسان دے، هغه به تاسو له په موآبيانو باندې فتح هم درکړى.

¹⁹تاسو به د هغوئ د پَخو دېوالونو والا ټول ښائسته ښارونه فتح کړئ، تاسو به ټولې ښې ونې راوغورزوئ، ټولې چينې به بندې کړئ او د هغوئ ټول آباد پټى به تباه کړئ او په کاڼو به يې پټ کړئ.“

²⁰په ورپسې سحر، د سحر د نذرانې په وخت، د ادوم د طرف نه اوبۀ راوبهېدلې او مُلک د اوبو نه ډک شو.

²¹کله چې موآبيان خبر شول چې هغه درې بادشاهان په هغوئ باندې د حملې دپاره راغلى دى، نو هغه ټول بوډاګان او ځوانان سړى راوغوښتلے شول چا چې جنګ کولے شو او هغوئ د حد په پوله باندې د جنګ دپاره ودرولے شول.

²²په ورپسې سحر چې هغوئ پاڅېدل، نو نمر په اوبو باندې ځلېدو او اوبۀ د وينو په شان سرې ښکارېدلې.

²³هغوئ په حېرانتيا سره ووئيل، ”ګورئ، دا خو وينه ده، هغه درې لښکرو به د يو بل سره جنګ کړے وى او ټول به مړۀ شوى وى! راځئ چې مالِ غنيمت راغونډ کړُو!“

²⁴خو چې کله هغوئ خېمو ته ورسېدل، نو بنى اِسرائيلو ورباندې حمله وکړه او واپس يې وشړل. بنى اِسرائيليان د موآب مُلک پورې په هغوئ پسې وُو او په تلو تلو کښې يې هغوئ وژل

²⁵او د هغوئ ښارونه يې تباه کول. کله چې هغوئ د آباد پټى نه تېرېدل، نو هر يو بنى اِسرائيلى به يو کاڼے وراچولو چې په کاڼو به پټ شو، هغوئ ټولې چينې هم بندې کړې او ټولې ښې ونې يې راوغورزولې. په آخِر کښې صِرف د قيرحراست شاهى ښار پاتې شو او چې د کومو سړو سره ليندې وې نو هغوئ دا ښار محاصره کړو او حمله يې ورباندې وکړه.

²⁶کله چې د موآب بادشاه ته پته ولګېده چې جنګ بائيلى، نو هغۀ خپل اووۀ سوه د تُورو والا فوجيان د ځان سره کړل او د دشمن په صفُونو کښې يې د ځان دپاره د لارې جوړولو کوشش وکړو چې د شام بادشاه له وتښتى، خو هغه ناکام شو.

²⁷نو هغۀ خپل مشر زوئ د ځان سره بوتلو چې کوم د هغۀ نه پس بادشاه جوړېدو او هغه يې په دېوال باندې د سوزېدونکې نذرانې په توګه پېش کړو. نو په دې وجه خُدائ پاک بنى اِسرائيلو ته سخت په قهر وو او بنى اِسرائيليان د ښار نه راوګرځېدل او خپل مُلک ته راواپس شول.