Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب تاريخ دويم 6 Bible Online

تاريخ دويم 6 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

تاريخ دويم 6

¹بيا سليمان دعا وکړه، ”مالِکه خُدايه! تا په تکه توره وريځ کښې اوسېدل خوښ کړى دى.

²اوس ما ستا دپاره يو عظيم کور جوړ کړے دے، يو داسې ځائ چې د همېشه دپاره به په کښې اوسېږې.“

³ټول بنى اِسرائيليان هلته ولاړ وُو. بادشاه هغوئ ته مخ ورواړولو او د هغوئ دپاره يې د خُدائ پاک نه برکت وغوښتلو.

⁴هغۀ ووئيل، ”د مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک ثناء صِفت دې وى! هغۀ چې زما د پلار داؤد سره کومه وعده کړې وه نو هغه يې پوره کړې ده کله چې هغۀ ووئيل چې

⁵د هغه وخت نه چې د کله نه مې خپل خلق د مِصر نه راويستلى دى تر اوسه پورې ما د بنى اِسرائيلو په مُلک کښې يو ښار هم نۀ دے خوښ کړے چې هلته زما د عِبادت دپاره يو کور جوړ کړے شى او ما هيڅ څوک هم نۀ دے خوښ کړے چې زما د خلقو بنى اِسرائيلو مشرى وکړى.

⁶خو اوس ما يروشلم خوښ کړے دے چې دا به هغه ځائ وى چرته چې به زما عِبادت کېږى او ما داؤد خوښ کړے دے چې زما په خلقو يعنې بنى اِسرائيلو باندې حکومت کوى!“

⁷او سليمان خپله خبره جارى وساتله، ”زما د پلار داؤد منصُوبه دا وه چې د مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک د عِبادت دپاره يو کور جوړ کړى،

⁸خو مالِک خُدائ هغۀ ته ووئيل چې زما د نوم د درناوى دپاره د يو کور جوړولو په غوښتلو کښې تۀ په حقه يې،

⁹خو تۀ به هغه هيڅ کله جوړ نۀ کړې بلکه هغه به ستا خپل زوئ وى چې زما دپاره کور جوړ کړى.

¹⁰اوس مالِک خُدائ خپله وعده پوره کړې ده: زۀ د خپل پلار نه پس د بنى اِسرائيلو بادشاه جوړ شوے يم او ما د مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک د نوم درناوى دپاره يو کور جوړ کړے دے.

¹¹ما په هغه کور کښې د لوظ صندوق ايښے دے چې په هغې کښې د هغه لوظ د کاڼو تختې دى کوم چې مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو سره کړے دے!“

¹²بيا سليمان د خلقو په مخکښې لاړو او د قربان‌ګاه په مخکښې وړاندې ودرېدو او د دعا دپاره يې لاسونه اُوچت کړل.

¹³سليمان د زېړو يو ممبر هم جوړ کړے وو او دا يې د دربار په مينځ کښې ايښے وو. دا اووۀ نيم فټه اُوږد اووۀ نيم فټه پلن او څلورنيم فټه اُوچت وو. هغه په دې ممبر ودرېدلو، او بيا ټيټ شو د هلته نه هر چا هغه وليدو هلته نه هغۀ آسمان طرف ته خپل لاسونه اُوچت کړل.

¹⁴هغۀ سوال وکړو، ”اے مالِکه خُدايه، د بنى اِسرائيلو خُدايه پاکه! په ټول آسمان او زمکه کښې ستا په شان خُدائ نشته. کله چې ستا خلق د زړۀ د اخلاصه ستا فرمانبردارى کوى نو تۀ د هغوئ سره خپل لوظ پوره کوې او هغوئ ته خپله مينه ښايې.

¹⁵تا چې د خپل خِدمت کوُونکى زما د پلار داؤد سره کومه وعده کړې ده نو هغه دې ټوله نن په خپله پوره کړې ده.

¹⁶نو اوس مالِکه خُدايه د بنى اِسرائيلو خُدايه پاکه، هم هغه وعده هم پوره کړه چې کومه تا زما پلار سره کړې ده چې هغۀ ته دې وئيلى وُو چې د هغۀ د اولاد نه به همېشه داسې يو کس وى چې په بنى اِسرائيلو به بادشاهى کوى، که هغوئ د هغۀ په شان ستا په قانون باندې په توجو سره عمل کوى.

¹⁷نو اوس مالِکه خُدايه د بنى اِسرائيلو خُدايه پاکه، هغه هر څۀ پوره کړه چې تا د خپل خِدمت کوُونکى داؤد سره وعده کړې ده.

¹⁸خو اے خُدايه پاکه! ولې تۀ به په رښتيا د بنيادمو سره اوسېږې؟ ستا هستى خو دومره لويه ده چې آسمانونه، لوئ آسمانونه هم ستا دپاره واړۀ دى نو بيا دا کور خو ډېر وړُوکے دے چې ما جوړ کړے دے!

¹⁹مالِکه خُدايه زما خُدايه پاکه! زۀ ستا خِدمت کوُونکے يم. زما سوال واوره او چې ما کوم سوال درته کړے دے هغه پوره کړه.

²⁰تۀ په دې کور او په دې ځائ باندې شپه او ورځ نظر ساته چې تا وئيلى دى چې تۀ به دلته خپل نوم ږدې. زۀ چې دې ځائ ته مخامخ کومه دعا کوم نو هغه همېشه آوره.

²¹د خپل خِدمت کوُونکى دعاګانې او د خپلو خلقو بنى اِسرائيلو دعاګانې آوره چې کله هغوئ دې ځائ ته مخ کوى او دعا کوى. تۀ په آسمان کښې آوره چرته چې تۀ اوسېږې او چې کله تۀ اورې نو معافى کوه.

²²کله چې په يو کس اِلزام ولګوى چې بل چا ورسره بد کړى دى او په دې کور کښې ستا قربان‌ګاه ته راوستلې شى چې هغه قسم وکړى چې بې ګناه دے،

²³نو اے مالِکه خُدايه! په آسمان کښې آوره او د خپلو خِدمت کوُونکو عدالت کوه. مجرم له هغه شان سزا ورکوه چې څنګه يې حقدار وى او چې څوک بې ګناه وى نو هغه پرېږده.

²⁴کله چې ستا خلق بنى اِسرائيليان د خپلو دشمنانو نه شکست وخورى ځکه چې هغوئ به ستا خِلاف ګناه کړې وى او چې بيا هغوئ تا ته راوګرځى او دې کور ته راشى او تا ته په عاجزۍ سره د معافۍ دپاره سوال وکړى،

²⁵نو په آسمان کښې د هغوئ سوال آوره. د خپلو خلقو سزا معاف کوه او واپس يې هغه مُلک ته راوله چې کوم تا هغوئ او د هغوئ پلار نيکۀ له ورکړے دے.

²⁶کله چې په دې وجه د آسمان نه باران ايسار شى چې ستا خلقو ګناه کړې وى او کله چې هغوئ په عاجزۍ سره دې کور ته مخ کړى او توبه وباسى

²⁷نو په آسمان کښې د هغوئ سوال آوره او د خپلو خِدمت کوُونکو د بنى اِسرائيلو ګناهُونه معاف کوه او هغه څۀ ورته ښايه چې کوم صحيح وى. بيا اے مالِکه خُدايه! په دې خپل مُلک باندې باران راولېږه، کوم چې تا خپلو خلقو له ورکړے دے چې همېشه د هغوئ ميراث وى.

²⁸کله چې په هغه مُلک کښې قحط، وبا وى يا د ګرمې هوا يا د قحطۍ د مولخانو په وجه فصلونه تباه کېږى، يا چې دشمنان ستا د خلقو ښار محاصره کړى، يا چې کله د هغوئ په مينځ کښې يو مرض يا بيمارى وى،

²⁹نو د هغوئ دعاګانې آوره. که ستا د خلقو بنى اِسرائيلو نه هر څوک هم، د مصيبت او تکليف په وخت کښې خپل لاسونه د دعا دپاره دې کور ته اُوچت کړى،

³⁰نو د هغوئ سوال آوره. په آسمان کښې په خپل کور کښې د هغوئ سوال آوره او هغوئ معاف کوه. صِرف تۀ د بنى آدم د زړۀ په منصُوبو پوهېږې. د هر چا سره هغه شان سلوک کوه چې څنګه يې حقدار وى،

³¹نو چې داسې ستا خلق ستا نه يريږى او چې هغوئ همېشه ستا تابعدارى کوى چې کله په هغه مُلک کښې اوسېږى چې تا زمونږ پلار نيکۀ له ورکړے دے.

³²د پردى مُلک هغه خلق چې په لرې مُلک کښې اوسېږى چې هغوئ دا واورى چې تۀ څومره لوئ او طاقتور يې او د کار کولو دپاره تۀ همېشه څومره تيار يې او چې کله هغوئ د دعا دپاره دې کور ته راشى،

³³نو تۀ د هغوئ سوال آوره، چرته چې تۀ اوسېږې، د هغوئ سوال آوره او هغه څۀ کوه چې دوئ يې غواړى، نو چې داسې د ټولې دنيا خلق دې وپېژنى او ستا د خلقو بنى اِسرائيلو په شان ستا نه ويريږى. بيا به هغوئ ته پته ولګى چې ما کوم دا کور جوړ کړے دے په دې کښې به ستا عِبادت کېږى.

³⁴کله چې تۀ خپلو خلقو له حُکم ورکړې چې د خپلو دشمنانو خِلاف جنګ له لاړ شئ او هغوئ تا ته سوال وکړى، چې هغوئ چرته هم وى او مخ يې دې ښار ته وى کوم چې تا خوښ کړے دے او دې کور ته يې مخ وى کوم چې ما ستا دپاره جوړ کړے دے،

³⁵نو د هغوئ سوال آوره. په آسمان کښې د هغوئ سوال آوره او هغوئ له فتح ورکوه.

³⁶کله چې ستا خلق ستا خِلاف ګناه وکړى او داسې هيڅ څوک نشته چې ګناه نۀ کوى او په غصه کښې تۀ د هغوئ دشمنان پرېږدې چې هغوئ له شکست ورکړى او هغوئ يو بل مُلک ته قېديان بوځى، که هغه مُلک لرې هم وى،

³⁷نو د خپلو خلقو سوال آوره. که هلته په هغه مُلک کښې هغوئ توبه وباسى او تا ته سوال وکړى او دا اِقرار وکړى، چې مونږ ډېر ګناهګار او بدعمله يو، نو اے مالِکه خُدايه! د هغوئ سوال آوره.

³⁸که په هغه مُلک کښې هغوئ په رښتيا او د زړۀ د اِخلاصه توبه وباسى او سوال وکړى چې مخ يې دې مُلک ته وى کوم چې تا د هغوئ پلار نيکۀ له ورکړے دے، هغه ښار چې کوم تا خوښ کړے دے او هغه کور چې ما ستا دپاره جوړ کړے دے،

³⁹نو د هغوئ سوال آوره. په آسمان کښې، چرته چې اوسېږې او په هغوئ مهربان شه او د خپلو خلقو ټول ګناهُونه معاف کوه.

⁴⁰نو اے زما خُدايه پاکه! مونږ ته وګوره او هغه دعاګانې قبولې کړه چې په دې ځائ کښې شوې دى.

⁴¹مالِکه خُدايه اے خُدايه پاکه! د خپل لوظ صندوق سره دې خاص ځائ ته دننه لاړ شه چې دا صندوق ستا د طاقت نښه ده. اے مالِکه خُدايه پاکه، ستا اِمامانو ته دې خلاصُون مِلاو شى او ستا وفادار خِدمت کوُونکى دې ستا د مهربانۍ په وجه خوشحاله وى.

⁴²مالِکه خُدايه اے خُدايه پاکه! کوم بادشاه چې تا خوښ کړے دے هغه مۀ رد کوه. هغه مينه ياده کړه چې کومه تا د خپل خِدمت کوُونکى داؤد سره کړې ده.“