Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 10 Bible Online

هجرت 10 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 10

¹بيا مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”فِرعون له لاړ شه. ما د هغۀ اؤ د هغۀ د درباريانو زړُونه سخت کړى دى، چې زۀ په دوئ کښې خپلې دا مُعجزې څرګندې کړم

²اؤ چې تاسو خپلو زامنو اؤ نمسو ته وئيلى شئ چې کله ما مُعجزې څرګندې کړې نو ما د مِصريانو نه څنګه کم عقل جوړ کړل. تاسو ټولو ته به پته ولګې چې زۀ مالِک خُدائ يم.“

³نو مُوسىٰ اؤ هارُون فِرعون له لاړل اؤ هغۀ ته يې ووئيل، ”مالِک خُدائ، د عبرانيانو خُدائ پاک وائى چې، تۀ به تر کُومې پورې زما د منلو نه اِنکار کوې؟ زما خلق تلو ته پرېږده، چې هغوئ زما عِبادت وکړى.

⁴کۀ تۀ هم دغه شان اِنکار کوې، نو ګوره! سبا به زۀ ستا په وطن د قحطۍ ملخان درولېږم.

⁵دا به دومره زيات وى چې د زمکې مخ به پټ کړى اؤ هيڅ څوک به هم زمکه نۀ شى کتلے. دا به هغه هر څۀ وخورى کُوم چې ږلۍ نۀ دى تباه کړى، دغه شان هغه ونې به هم وخورى چې بيا راشنې کېږى.

⁶د قحطۍ مُلخانو نه به ستاسو کورُونه، ستا د ټولو درباريانو اؤ ستا د ټولو خلقو کورُونه ډک شى. دا به د هغه هر څۀ نه بد تر وى چې کُوم ستا پلار نيکۀ په تاريخ کښې ليدلى دى.“ بيا مُوسىٰ راوګرځېدو اؤ د فِرعون نه لاړو.

⁷د فِرعون درباريانو هغۀ ته ووئيل، ”دا سړے به تر کُومې پورې مُونږ له تکليف راکوى؟ دا خلق تلو ته پرېږده، نو چې دوئ د مالِک خُدائ، خپل خُدائ پاک عِبادت وکړى. تا ته پته نۀ لګې چې مِصر تباه شو؟“

⁸نو مُوسىٰ اؤ هارُون واپس فِرعون له راوستے شول، نو هغۀ دوئ ته ووئيل، ”تاسو لاړ شئ اؤ د مالِک خُدائ د خپل خُدائ پاک عِبادت وکړئ. خو څوک څوک به ځى؟“

⁹نو مُوسىٰ ورته ووئيل، ”مُونږ به ټول سره د خپلو ځوانانو اؤ زړو ځُو. مُونږ به د ځان سره خپل زامن، لُوڼه، ګډې، چېلۍ اؤ خپل څاروى هم بوځُو، ځکه چې مُونږ به د مالِک خُدائ په درناوى کښې اختر کوُو.“

¹⁰فِرعون ووئيل، ”زما دې په مالِک خُدائ قسم وى چې زۀ به تاسو هيڅ کله نۀ پرېږدم چې خپلې ښځې اؤ بچى هم بوځئ! ګورئ، تاسو د څۀ غلط کار منصُوبه جوړوئ.

¹¹نه هيڅ کله هم نه! کۀ تاسو د مالِک خُدائ عِبادت کول غواړئ نو صِرف سړى تلے شى.“ نو مُوسىٰ اؤ هارُون د فِرعون د دربار نه وشړلے شول.

¹²بيا مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”خپل لاس اُوږد کړه چې د مِصر په وطن د قحطۍ ملخان راشى. چې د قحطۍ ملخان راشى نو هر يو شين بُوټے به وخورى، هر هغه څيز چې د ږلۍ نه بچ پاتې وى.“

¹³نو مُوسىٰ خپله امسا اُوږده کړه اؤ مالِک خُدائ د نَمرخاتۀ طرف نه په هغه وطن باد راولېږلو چې په هغه ټوله شپه اؤ ټوله ورځ وچلېدو. چې کله سحر شو نو دې باد د قحطۍ ملخان راوړى وُو.

¹⁴د قحطۍ دې مُلخانو د مِصر ټول وطن نيولے وو. دا د قحطۍ مُلخانو د ټولو نه غټ لښکر وو چې نۀ د دې نه مخکښې ليدلے شوے وو اؤ نۀ به بيا کله وليدلے شى.

¹⁵دوئ د زمکې ټول مخ پټ کړو چې د دوئ په وجه وطن تک تور شو، دوئ هغه هر څۀ وخوړل کُوم چې د ږلۍ نه پاتې وُو، سره د هغه مېوې چې په ونو کښې وې. د مِصر ټول وطن په ونو اؤ بُوټو کښې هيڅ يو شين څيز پاتې نۀ شو.

¹⁶نو فِرعون سمدستى مُوسىٰ اؤ هارُون راوغوښتل اؤ ورته يې ووئيل، ”ما د مالِک خُدائ، ستاسو خُدائ پاک اؤ ستاسو خِلاف ګُناه کړې ده.

¹⁷نو اوس دا يو ځل زما ګُناه معاف کړه اؤ مالِک خُدائ خپل خُدائ پاک ته سوال وکړه چې دا د مرګ آفت زما نه لرې کړى.“

¹⁸مُوسىٰ د فِرعون نه لاړو اؤ مالِک خُدائ ته يې سوال وکړو.

¹⁹اؤ مالِک خُدائ هغه د نَمرخاتۀ باد په يو زورَور نمرپرېواتۀ باد بدل کړو، چې ټول د قحطۍ ملخان يې اُوچت کړل اؤ سُور درياب ته يې يوړل. د مِصر په وطن کښې يو د قحطۍ ملخ هم پاتې نۀ شو.

²⁰خو مالِک خُدائ د فِرعون زړۀ سخت کړو اؤ بنى اِسرائيل يې تلو ته نۀ پرېښودل.

²¹بيا مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”خپل لاس آسمان طرف ته اُوږد کړه، نو د مِصر په ټول وطن به تيارۀ راشى، داسې تکه توره تيارۀ چې چا ته هيڅ هم نۀ ښکارى.“

²²مُوسىٰ خپل لاس آسمان طرف ته اُوږد کړو اؤ درې ورځې په ټول مِصر تکه توره تيارۀ وه.

²³مِصريانو تر دريو ورځو پورې يو بل نۀ شو ليدلے اؤ هيڅ څوک هم د خپل خپل ځائ نه ونۀ ښوزېدل، خو چې په کُوم ځائ کښې بنى اِسرائيل اوسېدل هلته رڼا وه.

²⁴فِرعون مُوسىٰ راوغوښتلو اؤ ورته يې ووئيل، ”تاسو لاړ شئ چې د مالِک خُدائ عِبادت وکړئ، هم دغه شان ستاسو ښځې اؤ بچى هم درسره تلے شى. خو ستاسو ګډې، چېلۍ اؤ څاروى به خامخا دلته پاتې کېږى.“

²⁵خو مُوسىٰ ورته ووئيل، ”تۀ به مُونږ له څاروى راکوې چې مُونږ يې د قُربانيانو اؤ سوزېدُونکې نذرانې په توګه مالِک خُدائ خپل خُدائ پاک ته پېش کړُو.

²⁶مُونږ به خپل څاروى د ځان سره بوځُو، يو څاروے به هم نۀ پاتې کېږى. مُونږ به په خپله څاروى خوښوُو چې دې سره د مالِک خُدائ د خپل خُدائ پاک عِبادت وکړُو. چې مُونږ هلته رسېدلى نۀ يُو مُونږ ته پته نۀ لګې چې د کُومو څاروو قُربانۍ هغۀ ته پېش کړُو.“

²⁷مالِک خُدائ د فِرعون زړۀ سخت کړو اؤ دوئ يې تلو ته پرې نۀ ښودل.

²⁸هغۀ مُوسىٰ ته ووئيل، ”د مخې نه مې ورک شه! نور چې زما وړاندى رانۀ شې! په کُومه ورځ چې زما مخې ته راغلې نو مړ به شې.“

²⁹مُوسىٰ ورته ووئيل، ”ټيک ده تا ښۀ ووئيل، تۀ به بيا ما کله هم ونۀ وينې.“