Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 12 Bible Online

هجرت 12 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 12

¹مالِک خُدائ د مِصر په وطن کښې مُوسىٰ اؤ هارُون ته ووئيل :

²”دا مياشت به ستاسو د پاره د کال اولنۍ مياشت وى.

³د اِسرائيليانو ټول قوم ته دا ووايئ : د دې مياشتې په لسمه ورځ به هر سړے د خپلې کورنۍ د پاره يو ګډُورے يا د چېلۍ بچے راولى.

⁴اؤ کۀ چرې د چا په کورنۍ کښې د ټول څاروى خوړولو والا کسان کم وى، نو هغه دې د خپل ګاونډى سره چې د هغۀ د کور په خوا کښې اوسېږى، په شريکه د کسانو د شمېر په مُطابق ګډُورے يا د چېلۍ بچے راولى اؤ هر يو کس ته دې د خوراک په مُطابق حِصه مِلاؤ شى.

⁵تاسو به يو ګډُورے يا د چېلۍ بچے خوښ کړئ، خو دا دې خامخا د يو کال نر وى چې هيڅ عېب په کښې نۀ وى.

⁶نو د دې مياشتې د څوارلسمې ورځې په ماښام، د اِسرائيليانو ټول قوم به دا څاروى حلال کړى.

⁷خلق دې د هغه وينې نه لږه وينه واخلى اؤ د دروازو په چوکاټُونو اؤ پاسنۍ دُرشل باندې دې ولګوى د کورُونو په هغه چوکاټُونو چرته چې هغوئ دا څاروى خورى.

⁸په هغه شپه دې غوښه په اور وريته کړے شى اؤ د ترخو بُوټو اؤ د پتيرې ډوډۍ سره دې وخوړلے شى.

⁹د دې څاروى نه څۀ کچه اؤ يا يشېدلې څيز مۀ خورئ، بلکې دا ټول وريت کړئ اؤ سره د سر، خپو اؤ دنننى ټولو اندامُونه يې وخورئ.

¹⁰تر سحره پورې په دې کښې هيڅ هم باقى مۀ پرېږدئ، خو کۀ پاتې شى نو هغه وسوزوئ.

¹¹دا به تاسو زر زر خورئ، ځکه چې تاسو به د سفر د پاره ملا تړئ، ستاسو په خپو به پېزار وى اؤ ستاسو په لاسُونو کښې به امساګانې وى. دا زما يعنې د مالِک خُدائ په درناوى کښې د فسحې اختر دے.

¹²په هغه شپه به زۀ د مِصر وطن نه تېرېږم اؤ هر وړومبے پېدا شوے نر اِنسان اؤ حېوان به ووژنم اؤ د مِصر ټولو خُدايانو له به سزا ورکړم، زۀ مالِک خُدائ يم.

¹³په چوکاټُونو د وينې نښه به ما ته هغه کورُونه په نښه کوى چې تاسو په کښې اوسېږئ. چې کله زۀ مِصريان هلاکوم اؤ زۀ دې وينې ته ګورم، نو د څۀ نُقصان رسولو نه بغېر به ستاسو نه تېر شم.

¹⁴تاسو په دې ورځ خامخا اختر کوئ چې تاسو ته هغه څۀ دريادېږى چې ما مالِک خُدائ څۀ کړے دے. دا اختر په راتلُونکى وختُونو کښې همېشه د پاره کوئ.“

¹⁵مالِک خُدائ ووئيل، ”تاسو به اووۀ ورځې خمبيره شوې پخه ډوډۍ نۀ خورئ صِرف پتيره ډوډۍ به خورئ. په وړومبۍ ورځ به تاسو د خپلو کورُونو نه ټوله خمبيره لرې کړئ، ځکه چې کۀ په دې اووۀ ورځو کښې څوک خمبيره شوې پخه ډوډۍ وخورى، نو هغه کس به د اِسرائيليانو نه نۀ شى ګڼلے.

¹⁶په وړومبۍ ورځ اؤ بيا په اوومه ورځ به تاسو زما د عِبادت د پاره يو ځائ کېږئ. په دغه ورځو کښې به بل يو کار هم نۀ کوئ خو د ځان د پاره صِرف خوراک تيارولے شئ.

¹⁷د پتيرې ډوډۍ اختر کوئ، ځکه چې دا هغه ورځ ده چې ما تاسو د مِصر نه قبيله په قبيله راوويستلئ. تاسو به په راتلُونکى وختُونو کښې همېشه په دې ورځ اختر کوئ.

¹⁸د وړومبۍ مياشتې د څوارلسمې ورځې د ماښام نه واخله د يويشتمې ورځې تر ماښامه پورې، خمبيره شوې ډوډۍ مۀ خورئ.

¹⁹چې اووۀ ورځې ستاسو په کورُونو کښې خمبيره پېدا نۀ شى، کۀ څوک هم خمبيره ډوډۍ وخورى کۀ هغه د دې وطن وى يا مُسافر وى، نو هغه کس به نور د اِسرائيليانو نه نۀ شى ګڼلے.“

²⁰

²¹مُوسىٰ د اِسرائيليانو ټول مشران راوغوښتل اؤ هغوئ ته يې ووئيل، ”په تاسو کښې دې هر يو کس يو ګډُورے يا د چېلۍ بچے خوښ کړى اؤ حلال يې کړئ، نو چې ستاسو کورنۍ د فسحې اختر وکړى.

²²د وېلنى يوه ګېډۍ راواخلئ، دا د وينې په لُوښى کښې ډُوبه کړئ اؤ دا وينه د خپلو کورُونو د دروازو په چوکاټُونو اؤ په پاسنو دُرشلو باندې ولګوئ. په تاسو کښې دې يو کس هم د خپل کور نه تر سحره پورې نۀ وځى.

²³چې کله مالِک خُدائ د مِصر نه تېرېږى اؤ مِصريان هلاکوى، نو هغه به د دروازو په چوکاټُونو اؤ پاسنو دُرشلو باندې هغه وينه وګورى اؤ د مرګ فرِښته به ستاسو کورُونو ته پرې نۀ ږدى چې راننوځى اؤ تاسو ووژنى.

²⁴تاسو اؤ ستاسو اولاد به خامخا همېشه د پاره دا اصُول منئ.

²⁵چې کله تاسو هغه وطن ته ورننوځئ چې مالِک خُدائ د هغې درکولو وعده کړې ده، نو تاسو دا اختر هر کال کوئ.

²⁶چې ستاسو اولاد ستاسو نه تپوس کوى چې د دې اختر څۀ مطلب دے؟

²⁷تاسو به ورته وايئ چې دا د مالِک خُدائ په درناوى کښې د فسحې اختر قُربانى ده، ځکه چې هغه په مِصر کښې د بنى اِسرائيلو د کورُونو د پاسه تېر شو. هغۀ مِصريان هلاک کړل، خو مُونږ يې بچ کړُو.“ بنى اِسرائيلو خپل سرُونه ټيټ کړل اؤ د مالِک خُدائ عِبادت يې وکړو.

²⁸بيا بنى اِسرائيل لاړل اؤ هغه شان يې وکړل چې څنګه مالِک خُدائ مُوسىٰ اؤ هارُون له حُکم ورکړے وو.

²⁹په نيمه شپه کښې مالِک خُدائ د مِصر په وطن کښې ټول وړومبى پېدا شوى زامن ووژل، د فِرعون د زوئ نه واخله کُوم چې په تخت کښېناستو، د هغه قېدى د زوئ پورې چې په قېد‌خانې کښې وو، د څاروو ټول وړومبى پېدا شوى بچى هم ووژلے شول.

³⁰په هغه شپه فِرعون، د هغۀ درباريان اؤ نور ټول مِصريان راويښ شول. په ټول مِصر کښې په چغو چغو ژړا کېدله، ځکه چې يو کور هم داسې نۀ وو چې مړے په کښې نۀ وو شوے.

³¹هم په هغه شپه بادشاه مُوسىٰ اؤ هارُون راوغوښتل اؤ ورته يې ووئيل، ”تاسو دواړه اؤ ټول بنى اِسرائيل پاڅئ! زما د وطن نه ووځئ، لکه څنګه چې تاسو وئيل، نو لاړ شئ اؤ د مالِک خُدائ عِبادت وکړئ.

³²خپلې ګډې، چېلۍ اؤ څاروى د ځان سره بوځئ اؤ لاړ شئ. اؤ زما د برکت د پاره هم دُعا وکړئ.“

³³مِصريانو په بنى اِسرائيلو زور راوړو چې زر زر د هغه وطن نه ووځى، دوئ ووئيل، ”کۀ تاسو لاړ نۀ شئ نو مُونږ به ټول مړۀ شُو.“

³⁴نو خلقو د پتيرې پېړو ښانکُونه ډک کړل اؤ په څادرو کښې يې وتړل اؤ د ځان سره يې يوړل.

³⁵بنى اِسرائيلو هم هغسې کړى وُو چې څنګه مُوسىٰ ورته وئيلى وُو اؤ د مِصريانو نه يې د سرو زرو اؤ سپينو زرو کالى اؤ جامې غوښتلى وُو.

³⁶مالِک خُدائ په مِصريانو د دې خلقو قدر وکړو اؤ چې دوئ څۀ غوښتل هغوئ ورکړل. نو داسې بنى اِسرائيلو د مِصريانو دولت لُوټ کړو.

³⁷بنى اِسرائيلو د رعمسيس نه سُکات پورې پېدل مزل وکړو. د ښځو اؤ ماشُومانو نه بغېر دا تقريباً شپږ لاکهه سړى وُو.

³⁸سره د ډېرو ګډو، چېلو اؤ څاروو، نور هم ډېر خلق ورسره لاړل.

³⁹دوئ د هغه پېړو نه پتيره ډوډۍ پخې کړې چې کُومې يې د مِصر نه ځان سره راوړې وې، ځکه چې دوئ د مِصر نه ناڅاپى ويستلے شوى وُو اؤ دومره وخت ورته مِلاؤ نۀ شو چې د ځان د پاره خمبيره ډوډۍ يا نور خوراک تيار کړى.

⁴⁰بنى اِسرائيل په مِصر کښې څلور سوه دېرش کاله اوسېدل.

⁴¹هم په هغه ورځ څلور سوه دېرش کاله پُوره شول، چې د مالِک خُدائ د خلقو ټولې قبيلې د مِصر نه ووتلې.

⁴²دا هغه شپه وه چې د مالِک خُدائ په دوئ نظر وو چې دوئ يې د مِصر نه راوويستل، نو دغه شپه د همېشه د پاره مالِک خُدائ ته وقف ده ځکه چې په هغه شپه به په راتلُونکى وخت کښې بنى اِسرائيل بېدار اوسېږى.

⁴³مالِک خُدائ مُوسىٰ اؤ هارُون ته ووئيل، ”دا د فسحې اختر اصُول دى : د بل وطن يو کس به هم د فسحې اختر خوراک نۀ خورى،

⁴⁴خو چې کُوم غُلام تاسو په بيعه اخستے وى دا خوراک خوړلے شى خو تاسو به مخکښې هغه سُنت کوئ.

⁴⁵مُسافر يا مزدُور به دا نۀ شى خوړلے.

⁴⁶دا ټول خوراک به په هغه کور کښې خوړلے شى چې په کُوم کښې دا تيار شوے وى، چې غوښه بهر راونۀ باسئ اؤ چې يو هډُوکے هم مات نۀ کړئ.

⁴⁷د اِسرائيليانو ټول قوم به دا اختر کوى،

⁴⁸خو چې کُوم سړے سُنت شوے نۀ وى هغه به دا نۀ خورى. کۀ په تاسو کښې د بل وطن څوک اوسېږى اؤ د مالِک خُدائ په درناوى کښې د فسحې اختر کول غواړى، نو اول به خامخا د هغۀ د کور ټول نران سُنت کولے شى. بيا به هغه د يو پېدائشى اِسرائيلى په شان ګڼلے شى اؤ په دې اختر کښې تاسو سره برخه اخستے شى.

⁴⁹د هغه وطن او د بل وطن خلقو د پاره به يو شان قانُون وى کوم چې ستاسو سره اوسېږى.“

⁵⁰ټولو بنى اِسرائيلو فرمانبردارى وکړه اؤ هم هغه شان يې وکړل چې څنګه مالِک خُدائ مُوسىٰ اؤ هارُون له حُکم ورکړے وو.

⁵¹هم په هغه ورځ مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو قبيلې د مِصر د وطن نه راوويستلې.