Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 13 Bible Online

هجرت 13 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 13

¹بيا مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل،

²”ټول وړومبى پېدا شوى نران ما ته وقف کړه. د هرې بنى اِسرائيلۍ ښځې مشر ماشُوم اؤ هر يو وړومبے نر څاروے زما دے.“

³مُوسىٰ خلقو ته ووئيل، ”دا ورځ ياده ساتئ، په کُومه ورځ چې تاسو د مِصر نه راووتلئ، چرته چې تاسو غُلامان وئ، دا هغه ورځ ده چې مالِک خُدائ تاسو د خپل لوئ طاقت سره راوويستلئ، خمبيره ډوډۍ به نۀ خورئ،

⁴د وړومبۍ مياشتې په دې ورځ چې د ابيب مياشت ده تاسو د مِصر نه روان يئ.

⁵مالِک خُدائ ستاسو د پلار نيکۀ سره پوخ لوظ کړے دے چې تاسو له به د کنعانيانو، حِتيانو، اموريانو، حِويانو اؤ د يبوسيانو وطن درکوى. چې کله تاسو هغه زرخېز وطن ته بوځى، نو د کال په وړومبۍ مياشت کښې دا اختر کوئ.

⁶اووۀ ورځې به تاسو پتيره ډوډۍ خورئ اؤ په اوومه ورځ د مالِک خُدائ د درناوى د پاره اختر وکړئ.

⁷اووۀ ورځې به تاسو خمبيره ډوډۍ نۀ خورئ، چې خمبيره ډوډۍ هيچرته هم ستاسو په وطن کښې پېدا نۀ شى.

⁸چې کله اختر شروع کېږى، خپلو زامنو ته ووايئ چې دا هر څۀ تاسو ځکه کوئ چې کله تاسو د مِصر نه تلئ نو مالِک خُدائ ستاسو د پاره څۀ کړى وُو.

⁹چې کله تاسو دا اختر کوئ نو دا به تاسو ته هغه څۀ داسې دريادوى لکه چې يوه نښه تاسو په خپل لاس يا تندى باندې تړلى وى، نو د مالِک خُدائ کلام به ستاسو په ژبه باندې وى، ځکه چې مالِک خُدائ د خپل لوئ طاقت سره تاسو د مِصر نه راوويستلئ.

¹⁰نو تاسو هر کال دا اختر په خپل مُقرر وخت باندې کوئ.

¹¹مالِک خُدائ به تاسو د کنعانيانو وطن ته راولى، د کُوم چې هغۀ د ستاسو پلار نيکۀ له د ورکولو پوخ لوظ کړے دے. چې کله هغه وطن تاسو له درکړى،

¹²نو تاسو خامخا هر وړومبے پېدا شوے نر مالِک خُدائ ته پېش کوئ. ستاسو هر يو وړومبے پېدا شوے نر څاروے به د مالِک خُدائ وى،

¹³خو تاسو به د هغۀ نه هر يو نر خر واپس اخلئ اؤ د هغۀ په بدل کښې به يو ګډُورے پېش کوئ. خو کۀ تاسو هغه خر واپس اخستل نۀ غواړئ، نو څټ يې مات کړئ. تاسو به هر يو خپل وړومبے پېدا شوے نر بچے په بدل کښې خامخا واپس اخلئ.

¹⁴په راتلُونکى وخت کښې چې کله ستاسو زامن تپوس کوى چې د دې رسمُونو څۀ مطلب دے، نو تاسو به ورته وايئ چې مالِک خُدائ په خپل لوئ طاقت سره مُونږ د مِصر نه راوويستلُو، چې هلته مُونږ غُلامان وُو.

¹⁵چې کله د مِصر فِرعون خپل زړۀ سخت کړو اؤ مُونږ يې تلو ته نۀ پرېښودلُو، نو مالِک خُدائ د مِصر په وطن کښې هر يو وړومبے پېدا شوے نر اِنسان اؤ حېوان ووژلو. نو دا ځکه مُونږ هر يو نر څاروے مالِک خُدائ ته قُربانى کوُو اؤ خپل وړومبى پېدا شوى زامن په بدل کښې واپس اخلُو.

¹⁶دا اختر به يو يادګار وى، داسې لکه چې مُونږ يوه نښه په خپل لاس يا تندى باندې تړلې وى، دا به مُونږ ته هغه څۀ رايادوى چې مالِک خُدائ په خپل لوئ طاقت سره مُونږ د مِصر نه راوويستلُو.“

¹⁷چې کله د مِصر فِرعون خلق تلو ته پرېښودل، نو خُدائ پاک دوئ په هغه لار بونۀ تلل کُومه چې د درياب په غاړه فلسطين ته تلې وه، اګرچې دا لار لنډه وه. خُدائ پاک ووئيل، ”زۀ دا نۀ غواړم چې دا خلق پښېمانه شى اؤ مِصر ته راواپس شى چې هغوئ ته دا پته ولګې چې په هغوئ جنګ راروان دے.“

¹⁸نو هغۀ دا خلق د صحرا په کږه وږه لار د سُور درياب په طرف بوتلل. بنى اِسرائيلو د جنګ د پاره قطارُونه جوړ کړى وُو.

¹⁹مُوسىٰ د يُوسف هډُوکى د خپل ځان سره يوړل، لکه څنګه چې يُوسف د بنى اِسرائيلو نه د دې د وړلو پوخ لوظ اخستے وو. يُوسف وئيلى وُو، ”خُدائ پاک به په رښتيا سره ستاسو مدد له راشى، تاسو خامخا زما هډُوکى د دې ځائ نه د خپل ځان سره يوسئ.“

²⁰بنى اِسرائيل د سُکات نه لاړل اؤ د صحرا په غاړه ايتام کښې يې خېمې ولګولې.

²¹د ورځې به مالِک خُدائ د وريځې په ستن کښې د لار ښودلو د پاره د دوئ نه مخکښې تلو اؤ د شپې د اور په ستن کښې مخکښې تلو چې دوئ ته رڼا وى اؤ چې دوئ د شپې، ورځې مزل کوى.

²²د ورځې به هر وخت د وريځې ستن د خلقو نه مخکښې وه اؤ د شپې به د اور ستن د هغوئ نه مخکښې وه.