Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 16 Bible Online

هجرت 16 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 16

¹د بنى اِسرائيلو ټول قوم د ايليم نه په سفر روان شو اؤ د دويمې مياشتې په پينځلسمه ورځ دوئ د سين بيابان ته راغلل، دا د هغوئ د مِصر نه راوتلو نه پس وُو، کُوم چې د ايليم اؤ سينا په مېنځ کښې دے.

²هلته په بيابان کښې دوئ ټول د مُوسىٰ اؤ هارُون خِلاف وغورېدل

³اؤ بنى اِسرائيلو هغوئ ته ووئيل، ”کاش! چې مُونږ مالِک خُدائ د مِصر په وطن کښې وژلى وے. هلته د غوښې لوښو ته کښېناستے خو شُو کنه چې مُونږ په مړه خېټه ډوډۍ خوړلے. تاسو مُونږ دلته دې بيابان ته د دې د پاره راوستلى يُو چې دا ټول خلق د لوږې نه ووژنئ.“

⁴مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”ګوره! اوس به زۀ ستاسو ټولو د پاره د آسمان نه يو خوراک د باران په شان ووروم. دا خلق دې هره ورځ بهر ځى اؤ د ځان د پاره دې هم هغه هومره راټولوى چې بس يې وى. نو داسې به زۀ دوئ معلُوم کړم چې زما په کلام عمل کوى اؤ کۀ نه.

⁵خو په شپږمه ورځ به دوئ د هغې يو په دوه راوړى چې څومره هره ورځ راټولوى اؤ پخوى يې.“

⁶نو مُوسىٰ اؤ هارُون ټولو بنى اِسرائيلو ته ووئيل، ”تاسو ته به نن ماښام پته ولګې چې هغه مالِک خُدائ وو چا چې د مِصر نه راوويستلئ.

⁷په سحر کښې به تاسو د مالِک خُدائ سپين جلال ووينئ. مالِک خُدائ د خپل ځان خِلاف ستاسو غورېدل اؤرېدلى دى. مُونږ هيڅ نۀ يُو چې تاسو زمُونږ خِلاف غورېږئ.“

⁸بيا مُوسىٰ ووئيل، ”هغه به مالِک خُدائ وى چې په ماښام کښې تاسو له د خوړلو د پاره غوښه درکړى اؤ په سحر کښې په مړه خېټه ډوډۍ درکړى، ځکه چې مالِک خُدائ د خپل ځان خِلاف ستاسو غورېدل اؤرېدلى دى. مُونږ هيڅ هم نۀ يُو چې تاسو زمُونږ خِلاف غورېږئ، دا په حقيقت کښې تاسو د مالِک خُدائ خِلاف غورېږئ.“

⁹مُوسىٰ هارُون ته ووئيل، ”د بنى اِسرائيلو ټول قوم ته ووايه چې راشى اؤ د مالِک خُدائ په حضُور کښې ودرېږى، ځکه چې مالِک خُدائ د دوئ غورېدل اؤرېدلى دى.“

¹⁰چې هارُون څنګه د بنى اِسرائيلو ټول قوم ته دا خبره وکړه اؤ چې هغوئ بيابان ته وکتل، ناڅاپى د مالِک خُدائ سپين جلال په وريځو کښې راښکاره شو.

¹¹مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل،

¹²”ما د بنى اِسرائيلو غورېدل اؤرېدلى دى. هغوئ ته ووايه چې په ماښام کښې به هغوئ ته د خوړلو د پاره غوښه مِلاؤ شى اؤ سحر کښې به په ډوډۍ ماړۀ شى. نو هغوئ ته به پته ولګې چې زۀ مالِک خُدائ، د هغوئ خُدائ پاک يم.“

¹³په ماښام کښې د مړزانو يو لوئ سېل راغلو اؤ چرته چې خېمې وې هلته کښېناستو اؤ په سحر کښې د خېمو ګېر‌چاپېره پرخه ورېدلې وه.

¹⁴چې کله پرخه وچه شوه، نو د بيابان مخ په وړو وړو سپينو څيزُونو باندې پټ شولو.

¹⁵چې کله بنى اِسرائيلو دا وليدل، نو هغوئ نۀ پېژندل چې دا څۀ شے دے اؤ د يو بل نه يې تپوسُونه کول، ”دا څۀ دى؟“ مُوسىٰ دوئ ته ووئيل، ”دا هغه ډوډۍ ده چې مالِک خُدائ تاسو له د خوړلو د پاره درکړې ده.

¹⁶مالِک خُدائ حُکم کړے دے چې ستاسو هر يو کس به دومره راټولوى چې څومره خوړلے شى، تقريباً دوه کيلو د خپلې کورنۍ د هر يو کس د پاره.“

¹⁷بنى اِسرائيلو هم دغه شان وکړل، چا ډېره اؤ چا لږه راټوله کړه.

¹⁸چې کله دوئ اندازه واخستله، چا چې ډېره راټوله کړې وه د هغۀ سره ډېره زياته نۀ وه اؤ چا چې لږه راټوله کړې وه د هغۀ سره کمه نۀ وه. هر يو کس د خپل ضرُورت په مُطابق راټوله کړې وه.

¹⁹مُوسىٰ دوئ ته ووئيل، ”تر سحره پورې به هيڅ څوک هم په دې کښې څۀ نۀ پرېږدى.“

²⁰خو بعضې کسانو د مُوسىٰ خبره وانۀ ورېدله اؤ لږه يې ترې نه پرېښوده. اؤ بل سحر په کښې چينجى شوى وُو اؤ سخا بُوئ ترې نه تلو، نو مُوسىٰ دوئ ته په قهر شو.

²¹هر سحر هر يو کس به د خپل ضرُورت په مُطابق راټولوله، اؤ چې نمر به ګرم شو، نو څۀ هم چې په زمکه پاتې وُو نو هغه به ويلې شول.

²²په شپږمه ورځ دوئ يو په دوه ډوډۍ راټوله کړه، څلور کيلو د هر يو کس د پاره. د قوم ټول مشران راغلل اؤ مُوسىٰ ته يې د دې په باره کښې ووئيل،

²³نو هغۀ دوئ ته ووئيل، ”مالِک خُدائ حُکم کړے دے چې سبا د سبت مُقدسه د آرام ورځ ده کُومه چې مالِک خُدائ ته وقف ده، چې تاسو څۀ پخول غواړئ هغه نن پاخۀ کړئ اؤ چې څۀ يشول غواړئ نو وې يشوئ. چې څۀ پاتې شى نو هغه د سبا د پاره پرېږدئ.“

²⁴چې څنګه مُوسىٰ حُکم کړے وو، چې څۀ پاتې وه نو هغه يې د بلې ورځې پورې پرېښودله، خو دا سخا نۀ شوه اؤ نۀ په کښې چينجى وشول.

²⁵مُوسىٰ ووئيل، ”دا نن وخورئ، ځکه چې نن د سبت يعنې د آرام ورځ ده، دا ورځ مالِک خُدائ ته وقف شوې ده اؤ تاسو به بهر په زمکه هيڅ هم ونۀ مُومئ.

²⁶تاسو به شپږ ورځې خوراک راټولوئ، خو اوومه ورځ د سبت ورځ ده، هيڅ خوراک به په کښې نۀ وى چې تاسو يې راټول کړئ.“

²⁷په اوومه ورځ څۀ خلق د خوراک راټولولو د پاره بهر لاړل، خو هغوئ هيڅ هم ونۀ مُوندل.

²⁸نو مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”تر کُومې پورې به تاسو زما حُکمونه اؤ شريعت ماتوئ؟

²⁹ياد ساتئ چې ما مالِک خُدائ، تاسو له د سبت ورځ درکړې ده، نو په شپږمه ورځ به زۀ د همېشه د پاره تاسو له د دوه ورځو خوراک هم درکوم. په اوومه ورځ هر يو کس چې چرته هم وى هلته به ايسارېږى اؤ د خپل کور نه به بهر نۀ وځى.“

³⁰نو هغوئ په اوومه ورځ آرام وکړو.

³¹د اِسرائيليانو قوم په دې خوراک من نُوم کېښودو. دا د دڼيا د تُخم په شان واړۀ وُو اؤ رنګ يې سپين وو اؤ خوند يې داسې وو لکه ډوډۍ چې په شاتو کښې پخه شوې وى.

³²مُوسىٰ ووئيل، ”مالِک خُدائ حُکم کړے دے چې تاسو څۀ من د خپلو نسلُونو د پاره وساتئ، نو هغوئ به دا ډوډۍ وګورى کُومه چې هغۀ مُونږ له په بيابان کښې د خوړلو د پاره راکړې ده کله چې هغۀ مُونږ د مِصر وطن نه راوويستلُو.“

³³مُوسىٰ هارُون ته ووئيل، ”يو لوښے واخله اؤ د دوه کيلو برابر من په کښې واچوه اؤ د مالِک خُدائ په حضُور کښې يې کېږده چې زمُونږ د راتلُونکو نسلُونو د پاره وساتلے شى.“

³⁴چې څنګه مالِک خُدائ مُوسىٰ له حُکم ورکړے وو، هارُون هغه د تړون په صندُوق کښې د کاڼى تختو ته مخامخ کېښودو، چې بچ وساتلے شى.

³⁵بنى اِسرائيلو څلوېښت کاله من خوړل، تر دې پورې چې هغوئ د کنعان وطن ته ورسېدل اؤ هلته دېره شول.

³⁶(په هغه ورځو کښې به اومر اؤ ايفه د څيزُونو تَللو د پاره اِستعمالېدل لکه څنګه چې نن سبا کيلو يا من اِستعمالېږى، يو اومر د ايفه لسمه حِصه ده لکه څنګه چې کيلو د من څلوېښتمه يا پنځوسمه حِصه ده.)