Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 21 Bible Online

هجرت 21 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 21

¹”د بنى اِسرائيلو د پاره دا قانُون مُقرر کړه :

²کۀ تاسو يو عبرانے غُلام واخلئ، هغه به شپږ کاله ستاسو خِدمت کوى. اؤ په اوؤم کال به بغېر د څۀ څيز درکولو نه آزاد شى.

³چې کله هغه د وادۀ نه مخکښې ستاسو غُلام شوے وى، نو د آزادېدو په وخت به د ځان سره ښځه نۀ بوځى، خو چې کله هغه ستاسو غُلام کېدلو اؤ وادۀ يې کړے وو، نو هغه خپله ښځه د ځان سره بوتلے شى.

⁴کۀ مالِک ورله وادۀ وکړى اؤ د هغۀ زامن يا لُوڼه پېدا شى، نو هغه ښځه اؤ د هغۀ بچى به د مالِک وى اؤ هغه سړے چې آزاد کړے شى نو هغه يواځې تلے شى.

⁵خو کۀ غُلام صفا ووائى چې زۀ د خپل مالِک سره، خپلې ښځې اؤ خپلو بچو سره مينه لرم اؤ آزادېدل نۀ غواړم،

⁶نو خپل مالِک به هغه د قاضيانو ځائ ته بوځى. هلته به يې د دروازې يا چوکاټ په مخکښې ودروى اؤ په ستن دې د هغۀ په غوږ کښې سُورے وکړى. نو ټول عُمر به يې غُلام وى.

⁷کۀ يو سړے خپله لُور د وينځې په توګه خرڅه کړى، نو هغه به د نرانو غُلامانو په شان نۀ شى آزادولے.

⁸کۀ هغه په يو داسې کس خرڅه کړے شى چې هغه يې د ښځه کولو اِراده لرى، خو د هغۀ دا خوښه نۀ وى، نو خپل پلار به دا واپس اخلى، د هغې مالِک دا په پردو خلقو نۀ شى خرڅولے، ځکه چې هغۀ د دې سره ټګى کړې ده.

⁹کۀ يو سړے د خپل زوئ د پاره وينځه واخلى، نو هغه به د هغې سره د لُور په شان سلُوک کوى.

¹⁰کۀ يو سړے دويمه ښځه وکړى، نو هغه به خامخا د خپلې وړومبۍ ښځې د مخکښې په شان د هغې د خوراک، جامو اؤ د وادۀ د حقُونو خيال ساتى.

¹¹کۀ هغه ورسره دا درې ذِمه وارۍ نۀ پُوره کوى، نو هغه به يې خامخا بغېر د څۀ قيمت نه آزاده کړى.

¹²چې څوک يو کس ووهى اؤ هغه وهلے شوے کس مړ شى نو هغه وهُونکے به خامخا وژلے شى.

¹³خو کۀ دا د خُدائ پاک نه راپېښه شوې وى اؤ هغۀ دا د قصده نۀ وى وژلے، نو هغه به د پناه د پاره يو داسې ځائ ته وتښتى چې کُوم درته زۀ ښايم اؤ هلته به په پناه کښې وى.

¹⁴خو کۀ يو کس غُصه شى اؤ د قصده بل څوک قتل کړى، نو هغه به خامخا وژلے شى، تر دې پورې کۀ هغه زما قُربان‌ګاه ته هم د پناه د پاره تښتېدلے وى.

¹⁵چې څوک هم خپل پلار يا خپله مور ووهى نو هغه به خامخا وژلے شى.

¹⁶کۀ څوک يو کس اغوا کړى او بيا يې خرڅ کړى يا يې د ځان سره وساتى، نو هغه اغواکار به خامخا وژلے شى.

¹⁷هر څوک چې د خپل پلار يا د خپلې مور بې عِزتى وکړى نو هغه به خامخا وژلے شى.

¹⁸کۀ په جګړه کښې يو کس بل کس په کاڼى يا په سُوک ووهى اؤ مړ نۀ شى، نو وهُونکى له دې سزا نۀ شى ورکولے. چې کُوم وهلے شوے وى اؤ د کټ نه د پاڅېدو نۀ وى، خو وروستو بيا هغه د پاڅېدو اؤ د امسا په مدد سره د بهر ګرځېدو جوګه شى، نو چا چې وهلے وى نو هغه به ورله د بې‌روزګاره پاتې کېدلو مزدُورى ورکوى اؤ تر هغه پورې به د هغۀ خيال ساتى چې پُوره روغ شوے نۀ وى.

²⁰کۀ يو کس خپله وينځه يا خپل غُلام په کوتک ووهى اؤ هغه هم په هغه ځائ مړ شى، نو مالِک له به يې خامخا سزا ورکولے شى.

²¹خو کۀ وهلے شوے کس يوه يا دوه ورځې ژوندے وى، نو مالِک له به يې سزا نۀ شى ورکولے، ځکه چې هغه يې خپل تاوان وو نو دا سزا يې بس ده.

²²کۀ څۀ کسان په جګړه وى اؤ يوه اُميدواره ښځه ووهى اؤ چې د هغې اولاد وغورزېږى، خو بل ځائ يې زخمى نۀ وى، نو چا چې هغه وهلى وى هغه به دومره جُرمانه کېږى چې څومره جُرمانه د هغې ښځې خاوند غواړى اؤ چې قاضيان ووائى چې دا جُرمانه صحيح ده.

²³خو کۀ هغه ښځه په خپله هم زخمى وى، نو سزا به د ژوند په بدل کښې ژوند وى،

²⁴د سترګې په بدل کښې سترګه، د غاښ په بدل کښې غاښ، د لاس په بدل کښې لاس، د خپې په بدل کښې خپه،

²⁵د سوزولو په بدل کښې سوزول، د زخم په بدل کښې زخم، د کوړو په بدل کښې کوړې وهل دى.

²⁶کۀ يو کس د خپل غُلام يا خپلې وينځې په وهلو سره سترګه وباسى، نو د سترګې په بدل کښې به هغه غُلام يا وينځه آزادولے شى.

²⁷کۀ هغه د خپل غُلام يا وينځې غاښ مات کړى، نو د غاښ په بدل کښې به هغه غُلام يا وينځه آزادولے شى.

²⁸کۀ يو غوَيے څوک په ښکر ووهى اؤ هغه مړ شى، نو هغه غوَيے به خامخا سنګسارولے شى اؤ د دې غوښه به نۀ شى خوړلے، خو د غوَيى مالِک خلاص دے.

²⁹خو کۀ دې غوَيى مخکښې هم خلق وهل اؤ مالِک له يې خبردارے ورکړے شوے وى اؤ هغۀ دا غوَيے تړلے نۀ وى ساتلے اؤ دا څوک ووهى اؤ مړ شى، نو غوَيے به سنګسارولے شى اؤ مالِک به يې هم وژلے شى.

³⁰خو کۀ د مالِک نه د خپل ژوند بچ کولو تاوان وغوښتلے شى، نو هغه به پُوره تاوان ورکوى.

³¹کۀ يو غوَيے هلک يا جينۍ ووژنى، نو هم دغه شان فېصله به پرې کېږى.

³²کۀ غوَيے يو غُلام يا وينځه ووژنى، نو د غوَيى مالِک به د هغه غُلام يا وېنځې مالِک له د سپينو زرو دېرش سيکې ورکوى اؤ غوَيے به هم سنګسارولے شى.

³³کۀ يو کس يوه کنده کولاؤ پرېږدى يا کنده وکنى اؤ دا پټه نۀ کړى اؤ يو غوَيے يا خر ورغورزېږى،

³⁴نو هغه کس به خامخا د دې ځناور مالِک ته تاوان ورکوى. هغه به يې مالِک ته د دې قيمت ورکړى اؤ هغه مړ ځناور به د هغۀ شى.

³⁵کۀ د يو کس غوَيے د بل چا غوَيے ووهى اؤ هغه مړ شى، نو هغوئ دواړه دې هغه ژوندے غوَيے خرڅ کړى اؤ هغه پېسې دې په خپلو کښې تقسيم کړى، اؤ هغه مړ ځناور دې هم په خپلو کښې تقسيم کړى.

³⁶خو کۀ دا پته لګېدلې وى چې دې غوَيى مخکښې هم وهل کول اؤ مالِک دا تړلے نۀ ساتلو، نو هغه به د غوَيى په تاوان کښې هغه بل کس له ژوندے غوَيے ورکوى اؤ هغه مړ ځناور به د هغۀ شى.