Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 3 Bible Online

هجرت 3 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 3

¹د مُوسىٰ سخر يترو د ميديان اِمام وو. يوه ورځ چې کله مُوسىٰ د هغۀ ګډې اؤ چېلۍ څرولې، هغۀ رَمه د بيابان نه واړوله اؤ د خُدائ پاک غر سينا ته راغلو.

²هلته هغۀ ته د مالِک خُدائ هغه فرِښته د اور لمبې په شان د بُوټى د مېنځ نه راڅرګنده شوه. چې د مُوسىٰ پرې څنګه نظر پرېوتو نو په دې ليدو حېران شو چې په بُوټى اور لګېدلے وو خو دا نۀ سوزېدله!

³هغۀ د ځان سره ووئيل چې، ”عجيبه خبره ده. دا بُوټے ولې نۀ سوزېږى؟ زۀ به نزدې ورشم چې وې ګورم.“

⁴چې کله مالِک خُدائ وليدل چې مُوسىٰ نزدې راروان وو، هغۀ د بُوټى مېنځ نه ورته آواز ورکړو اؤ ورته يې ووئيل، ”مُوسىٰ! مُوسىٰ!“ هغۀ ورته ووئيل، ”جې زۀ حاضر يم.“

⁵خُدائ پاک ورته ووئيل، ”نور نزدې مۀ راځه. پېزار وباسه، ځکه چې تۀ په پاکه زمکه ولاړ يې.

⁶زۀ ستا د پلار نيکۀ خُدائ پاک يم، د اِبراهيم، د اِسحاق اؤ د يعقُوب خُدائ پاک يم.“ نو مُوسىٰ خپل مخ پټ کړو، ځکه چې هغه خُدائ پاک ته کتلو نه ويرېدو.

⁷بيا خُدائ پاک ورته ووئيل، ”ما وليدل چې زما د خلقو سره په مِصر کښې څومره ظلم کېدلو، ما د هغوئ فرياد اؤرېدلے دے چې هغوئ د سخت کار اخستُونکو مشرانو نه خلاص شى. ما ته د هغوئ د تکليفُونو ټوله پته ده،

⁸نو زۀ لاندې راغلے يم چې هغوئ د مِصريانو نه خلاص کړم اؤ چې هغوئ د مِصر نه بهر يو ښۀ، کولاؤ اؤ زرخېز وطن ته بوځم، چرته چې اوس کنعانيان، حِتيان، اموريان، فرزيان، حِويان اؤ يبوسيان اوسېږى.

⁹ګوره، ما د خپلو خلقو ژړا اؤرېدلې ده اؤ زۀ دا هم ګورم چې مِصريان په دوئ ظلم کوى.

¹⁰اوس زۀ تا فِرعون له لېږم نو تۀ به زما خلق بنى اِسرائيل د مِصر نه بهر بوځې.“

¹¹خو مُوسىٰ خُدائ پاک ته ووئيل، ”زۀ څوک يم چې فِرعون له ورشم اؤ بنى اِسرائيل د مِصر نه بهر بوځم؟“

¹²خُدائ پاک ورته ووئيل، ”په رښتيا سره زۀ به ستا مل يم اؤ چې تۀ کله دا خلق د مِصر نه بهر بوځې، نو تۀ به په دې غر باندې زما عِبادت وکړې. هغه به د دې ثبُوت وى چې تۀ ما لېږلے يې.“

¹³خو مُوسىٰ ورته ووئيل، ”چې کله زۀ بنى اِسرائيلو له ورشم اؤ ورته ووايم، چې زۀ ستاسو د پلار نيکۀ خُدائ پاک تاسو ته رالېږلے يم، هغوئ به زما نه تپوس وکړى چې د هغۀ څۀ نُوم دے؟ نو زۀ هغوئ ته څۀ ووايم؟“

¹⁴خُدائ پاک ورته ووئيل، ”زۀ يم چې هم زۀ يم. تۀ به خامخا هغوئ ته داسې ووائې : زۀ هغۀ تاسو ته رالېږلے يم چې هغه په خپله خپل ځان ته وائى چې، زۀ يم.

¹⁵بنى اِسرائيلو ته ووايه چې ما مالِک خُدائ د هغوئ د پلار نيکۀ خُدائ پاک د اِبراهيم، اِسحاق اؤ د يعقُوب خُدائ پاک، تۀ هغوئ ته ورلېږلے يې. دا د همېشه د پاره زما نُوم دے، راتلُونکى نسلُونه به ما په دې نُوم يادوى.

¹⁶لاړ شه اؤ د بنى اِسرائيلو مشران په يو ځائ راغونډ کړه اؤ هغوئ ته ووايه چې زۀ مالِک خُدائ، د هغوئ د پلار نيکۀ خُدائ پاک، د اِبراهيم، اِسحاق اؤ يعقُوب خُدائ پاک، تا ته راڅرګند شوم. هغوئ ته ووايه چې زۀ دوئ له راغلے يم اؤ ما ليدلى دى چې مِصريانو د دوئ سره څۀ کول.

¹⁷ما دا فېصله کړې ده چې زۀ به دوئ د مِصر نه بهر بوځم چې په کُوم ځائ کښې په دوئ ظلم کېږى اؤ زۀ به دوئ هغه زرخېز وطن ته بوځم، چې هغه د کنعانيانو، حِتيانو، اموريانو، فرزيانو، حِويانو اؤ د يبوسيانو وطن دے.

¹⁸زما خلق به ستا خبره واورى. نو تۀ د اِسرائيليانو مشران د مِصر بادشاه له بوځه اؤ هغۀ ته ووايه چې، مالِک خُدائ د عبرانيانو خُدائ پاک، مُونږ ته په خپله ځان څرګند کړو. اوس تۀ مُونږ په صحرا کښې د دريو ورځو سفر ته پرېږده چې مالِک خُدائ، زمُونږ خُدائ پاک ته قُربانى پېش کړُو.

¹⁹ما ته پته ده چې د مِصر بادشاه به تاسو تلو ته پرې نۀ ږدى تر څو چې هغه مجبُور کړے شوے نۀ وى.

²⁰خو زۀ به د خپل قُدرت نه کار واخلم اؤ زۀ به هلته د عجيبه عجيبه کارُونو کولو په ذريعه مِصريانو له سزا ورکړم. اؤ د هغې نه پس به هغه تاسو تلو ته پرېږدى.

²¹زۀ به په مِصريانو ستاسو قدر وکړم نو چې کله زما خلق ځى، دوئ به خالى لاسُونه نه ځى.

²²هره يوه اِسرائيلۍ ښځه به خپلو مِصريانو ګاونډيانو کره لاړه شى اؤ هرې مِصرۍ ښځې له چې په خپل کور کښې اوسېږى. جامې، د سرو زرو اؤ سپينو زرو کالى به ترې نه وغواړى. اِسرائيليان به دا څيزُونه خپلو زامنو اؤ لُوڼو ته ورواغُوندى. اؤ مِصريان به لُوټ کړى.“