Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب هجرت 33 Bible Online

هجرت 33 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

هجرت 33

¹بيا مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”تۀ اؤ دا خلق چې تا د مِصر د وطن نه راوويستل، د دې ځائ نه لاړ شئ اؤ هغه زمکې ته لاړ شئ د کُومې چې ما اِبراهيم، اِسحاق اؤ يعقُوب اؤ د هغوئ اولاد له د ورکولو لوظ کړے دے.

²زۀ به ستاسو نه مخکښې يوه فرِښته ولېږم اؤ زۀ به کنعانيان، اموريان، حِتيان، فرزيان، حِويان اؤ يبوسيان وشړم.

³تاسو هغه زرخېزې زمکې له ورروان يئ. خو زۀ به په خپله ستاسو سره نۀ ځم، ځکه چې تاسو ضدى خلق يئ اؤ کېدے شى چې زۀ تاسو په لاره کښې تباه کړم.“

⁴چې کله خلقو دا واؤرېدل، نو هغوئ په ژړا شروع وکړه اؤ هغوئ نور کالى اچول بند کړل.

⁵ځکه چې مالِک خُدائ مُوسىٰ ته وئيلې وُو چې هغوئ ته ووايه چې، ”تاسو ضدى خلق يئ. کۀ زۀ د يو ساعت د پاره هم ستاسو سره تلے وے، نو ما به تاسو تباه کړى وئ. اوس خپل کالى لرې کړئ، نو زۀ به فېصله وکړم چې ستاسو سره څۀ چل وکړم.“

⁶چې کله بنى اِسرائيل د سينا غرۀ نه لاړل، نو هغوئ نور کالى اچول بس کړل.

⁷چې کله به هم اِسرائيليانو خېمې ودرولې، نو مُوسىٰ به مُقدسه خېمه وړله اؤ د خېمو د ځائ نه لږه لرې به يې ودروله. اؤ هغې ته به يې د مالِک خُدائ د حضُور خېمه نُوم اخستلو اؤ چې چا به هم د مالِک خُدائ رضا معلُومول غوښتل نو هغه به ورتللو.

⁸چې کله به هم مُوسىٰ هلته تَللو، نو خلق به پاڅېدل اؤ د خپلو خېمو په خُله کښې ودرېدل اؤ مُوسىٰ ته به يې تر هغې پورې کتل چې ورننه به وتلو.

⁹څنګه چې به مُوسىٰ دننه تلو نو د وريځې ستن به لاندې راتلله اؤ د خېمې د دروازې په خُله کښې به ودرېدله اؤ مالِک خُدائ به د وريځې نه د مُوسىٰ سره خبرې کولې.

¹⁰چې څنګه به خلقو د خېمې د دروازې په خُله کښې د وريځې ستن وليدله، نو هر يو کس به پاڅېدلو اؤ د خپلې خپلې خېمې د دروازې په خُله کښې به يې سجده کوله.

¹¹مالِک خُدائ به د مُوسىٰ سره مخامخ خبرې کولې، لکه چې يو کس يې د خپل ملګرى سره کوى. بيا به مُوسىٰ خېمو ته واپس راتلو. خو هغه ځلمے، د نون زوئ، يشوَع چې د هغۀ مددګار وو، هغه به په خېمه کښې ايسارېدلو.

¹²مُوسىٰ مالِک خُدائ ته ووئيل، ”ګوره، تا ما ته وئيلى دى چې دا خلق به هغه زمکې ته بوځم، خو تا ما ته دا ونۀ وئيل چې زما سره به تۀ څوک لېږې. تا ما ته وئيلى دى چې تا زۀ ښۀ پېژنم اؤ ستا نه رضا يم.

¹³اوس زۀ تا ته سوال کوم، تۀ ما ته خپلې ارادې وښايه چې زۀ ستا خِدمت وکړم اؤ تا رضا وساتم. دا هم ياد ساته چې تا دا قوم خپل خلق ګڼلى دى.“

¹⁴مالِک خُدائ ووئيل، ”زۀ به په خپله تا سره ځم اؤ زۀ به تا له آرام درکړم.“

¹⁵مُوسىٰ ورته ووئيل، ”کۀ تۀ مُونږ سره نۀ ځې، نو مُونږ د دې ځائ نه مۀ بوځه.

¹⁶چې تۀ مُونږ سره نۀ ځې نو چا ته به څنګه پته ولګې چې تۀ د خپلو خلقو اؤ زما نه رضا يې؟ تۀ چې مُونږ سره يې، نو چې د زمکې په مخ څومره خلق دى د هغوئ نه به مُونږ بل شان شُو.“

¹⁷مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”زۀ به هم هغه شان وکړم لکه چې تا څنګه وئيلى دى، ځکه چې تا زۀ ښۀ پېژنم اؤ زۀ ستا نه رضا يم.“

¹⁸بيا مُوسىٰ ووئيل، ”ما له اِجازت راکړه چې زۀ ستا د حضُور سپين جلال ووينم.“

¹⁹مالِک خُدائ ووئيل، ”زما شان اؤ شوکت به ستا په مخکښې تېر شى اؤ ستا په مخکښې به زۀ خپل مُقدس نُوم واخلم کُوم چې مالِک خُدائ دے. زۀ مالِک خُدائ يم اؤ څوک چې زۀ غوره کړم زۀ هغوئ ته خپل رحم اؤ ترس ښايم.

²⁰تۀ به زما ديدار ونۀ کړې، ځکه چې دا نۀ شى کېدے چې څوک ما وګورى اؤ ژوندى پاتې شى،

²¹خو ګوره، زما سره نزدې يو ځائ دے، تۀ هلته په يو ګټ باندې ودرېدے شې.

²²کله چې زما د حضُور سپين جلال هلته تېرېږى، نو زۀ به تا د ګټ په يو چاؤد کښې واچوم اؤ زۀ به تا په خپل لاس سره تر هغې پورې پټ کړم چې تېر شم.

²³بيا به زۀ خپل لاس لرې کړم اؤ تۀ به زما شا ووينې خو زما مخ به نۀ ليدلے کېږى.“