Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب ايُوب 1 Bible Online

ايُوب 1 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

ايُوب 1

¹په يوه زمانه کښې د عُوض په مُلک کښې يو سړے وو چې نوم يې ايُوب وو. دا يو بې داغه او نېک سړے وو، هغه يو داسې کس وو چې د خُدائ پاک نه يرېدو او د بدۍ نه يې ځان ساتلو.

²د هغۀ اووۀ زامن او درې لوڼه وې.

³د هغۀ سره اووۀ زره ګډې، درې زره اُوښان، د غوَيانو پينځۀ سوه قُلبې، پينځۀ سوه خرې وې او ډېر زيات نوکران يې لرل، نو دے د مشرقى علاقې په خلقو کښې د ټولو نه زيات مالداره وو.

⁴د هغۀ زامنو به د يو بل په کور کښې وار په وارمېلمستيا کوله، او هغوئ به خپلو درېو واړو خوېندو له دعوت ورکولو چې د هغوئ سره خوراک څښاک وکړى.

⁵او کله به چې د مېلمستيا ورځ تېره شوه، نو ايُوب به سحر وختى پاڅېدو او د هر يو بچى دپاره يې د ګناه نه د پاکوالى سوزېدونکې نذرانه پېش کوله، ايُوب به همېشه دا کار د دې دپاره کولو چې د هغۀ خيال وو چې کېدے شى چې زما بچو ګناه کړې وى او په خپلو زړُونو کښې يې خُدائ پاک ته بد رد وئيلى وى.

⁶يو ځل آسمانى مخلوق راغلل چې خپل ځانونه د مالِک خُدائ په مخکښې حاضر کړى او شيطان هم د هغوئ سره راغلو.

⁷مالِک خُدائ شيطان ته ووئيل، ”تا څۀ کول؟“ نو شيطان مالِک خُدائ ته ووئيل، ”زۀ په دنيا کښې ګرځېدم راګرځېدم.“

⁸نو مالِک خُدائ شيطان ته ووئيل، ”ستا زما د خِدمتکوُونکى ايُوب په باره کښې څۀ خيال دے؟ ګوره په دنيا کښې د هغۀ په شان هيڅ څوک هم نشته، هغه يو بې داغه او نېک سړے دے چې هغه د خُدائ پاک نه يريږى او د بدۍ نه ځان ساتى.“

⁹بيا شيطان مالِک خُدائ ته ووئيل، ”آؤ، خو ايُوب په څۀ وجه د خُدائ پاک نه يريږى؟

¹⁰تا همېشه د هغۀ، د هغۀ د کور او د هغۀ د هر څۀ حِفاظت کړے دے تا هغۀ له په هر کار کښې برکت ورکړے دے او په دې مُلک کښې تا هغۀ له بې شمېره رَمې ورکړې دى.

¹¹خو که تۀ اوس د هغۀ نه هغه هر څۀ واخلې نو هغه به ستا په حضُور کښې په تا لعنت ووائى.“

¹²نو مالِک خُدائ شيطان ته ووئيل، ”بالکل ټيک ده د هغۀ سره چې هر څۀ دى هغه ستا په اِختيار کښې دى، خو چې هغه تباه نۀ کړې!“ نو شيطان د مالِک خُدائ د حضُور نه لاړو.

¹³يو ورځ چې د هغۀ زامنو او لوڼو د خپل مشر ورور په کور کښې روټۍ خوړله او د انګورو شراب يې څښل،

¹⁴نو يو پېغام‌وړُونکے ايُوب له راغلو او ورته يې ووئيل، ”غوَيانو يوې کولې او خرې يې په څنګ کښې څرېدلې،

¹⁵او د سبائيانو څۀ خلقو حمله وکړه او ځناورو يې بوتلل او نوکران يې په تُوره ووژل، يواځې زۀ ژوندې پاتې يم چې تاخبر کړم.“

¹⁶هغۀ لا خبرې ختمې کړې نۀ وې چې يو بل کس راغلو او وې وئيل، ”د خُدائ پاک تندر د آسمان نه راوغورزېدو او ګډې او نوکران يې وسوزول او هلاک يې کړل، يواځې زۀ ژوندې يم چې تاخبر کړم.“

¹⁷کله چې هغۀ لا خبرې کولې، نو يو بل کس راغلو او وې وئيل، ”کسديانو درې ډلې جوړى کړى، او حمله يې وکړه او اُوښان يې بوتلل او نوکران يې په تُوره باندې ووژل، يواځې زۀ ژوندې پاتې يم چې تاخبر کړم.“

¹⁸کله چې هغۀ لا خبرې کولې، نو يو بل کس راغلو او وې وئيل، ”ستا زامنو او لوڼو د خپل مشر ورور په کور کښې خوراک څښاک کولو،

¹⁹چې ناڅاپه د صحرا د طرف نه يوه لويه هوا راغله او دې هوا د کور څلور واړه ګوټُونه وخوَزول او کور ستا په بچو باندې راوغورزېدو او هغوئ مړۀ شول، يواځې زۀ ژوندې پاتې يم چې تاخبر کړم.

²⁰نو بيا ايُوب پاڅېدو، خپله چُوغه يې وشلوله، خپل سر يې کل کړو او په زمکه باندې يې سجده ولګوله.

²¹هغۀ ووئيل، ”زۀ د مور نه خالى لاسونه پېدا وم او خالى لاسونه به د دې دنيا نه ځم، هر څۀ ما له مالِک خُدائ راکړى وُو او مالِک خُدائ رانه واپس واخستل، د مالِک خُدائ د نوم ثناء صِفت دې وى.“

²²د دې هر څۀ باوجود ايُوب په خُدائ پاک باندې د الزام لګولو ګناه ونۀ کړه.