Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب ايُوب 37 Bible Online

ايُوب 37 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

ايُوب 37

¹په دې باندې هم زما زړۀ درزېږى، او ټوپونه وهى.

²واورئ، واورئ! د خُدائ پاک د تندر آواز واورئ او د غړمبا آواز واورئ چې د هغۀ د خولې نه راځى.

³د ټول آسمان لاندې هغه دا پړق وهى، او د هغۀ رڼا د دنيا ګوټُونو ته رسېږى.

⁴بيا د هغۀ آواز شور جوړ کړى، او د هغۀ د تندر آوازونه د شان او شوکت سره راشى کله چې د هغۀ آواز واورېدے شى نو هغه رڼاګانې نۀ ايساروى.

⁵خُدائ پاک د خپل آواز سره زبردست تندر راولى، هغه داسې لوئ کارونه کوى چې مونږ پرې نۀ پوهېږُو.

⁶ځکه چې هغه واورې ته وائى چې په زمکه باندې وورېږه، او باران ته وائى چې وورېږه،

⁷نو هر يو کس خپل کار بس کړى چې د هغۀ طاقت وګورى.

⁸بيا ځناور خپلو سوړو ته لاړ شى او په خپلو غارونو کښې پاتې شى.

⁹د جنوب طرف نه طوفانى هوا راځى، او د شمال طرف نه د سختې هوا نه يخنى راځى.

¹⁰د خُدائ پاک ساه د اوبو نه واوره جوړوى، او ډېرې اوبۀ په واوره باندې بدلې شى.

¹¹هغه وريځ د نمۍ نه ډکوى، او په وريځو کښې بريښنا پړقوى.

¹²کله چې دا د خُدائ پاک په مرضۍ باندې چلېږى. نو دا په ټوله دنيا کښې د خُدائ پاک هر يو حُکم پوره کوى،

¹³هغه دا کارونه ځکه کوى چې خلقو ته په کښې تکليف مِلاو شى يا که نۀ ختمېدونکې مينه ورته ښائى.

¹⁴اے ايُوبه! دا واوره، ودرېږه او د خُدائ پاک په دې عجيبه عجيبه کارونو باندې سوچ وکړه.

¹⁵تا ته پته شته څۀ چې هغه طوفان څنګه قابو کوى، او د خپلې وريځې نه رڼا څنګه پړقوى؟

¹⁶تا ته پته شته چې وريځې څنګه روانې وى، دا د هغه چا عجيبه عجيبه کارونه دى چې علم يې پوره دے،

¹⁷کله چې تاسو په خپلو جامو کښې سوزئ او د جنوب طرف ته هوا بنده شى او يو څيز هم نۀ ښوزېږى؟

¹⁸هغه په آسمانونو کښې سترګې بريښوونکى رڼا ځلوى. ولې تاسو هغه شان کولے شئ؟

¹⁹مونږ ته ووايئ چې هغۀ ته څۀ ووايُو، زمونږ دماغ کار نۀ کوى چې خپله خبره بيان کړُو.

²⁰خُدائ پاک دې خبر شى څۀ چې زۀ خبرې کول غواړم، زۀ داسې ولې وکړم چې د دې په وجه مې تباه کړى؟

²¹په هغه وخت کښې رڼا ته هيڅ څوک نۀ شى کتلے کله چې دا په آسمان کښې تکه سپينه وى، په کوم وخت کښې چې هوا وريځ بوځى.

²²د شمال په طرف د سرو زرو جلوه ښکارى، د خُدائ پاک نه ګېرچاپېره لوئى، شان او شوکت تاو دے.

²³مونږ د خُدائ تعالىٰ د طاقت تصور نۀ شو کولے، خو هغه بيا هم د اِنصاف والا او صادق دے، هغه مونږ نۀ تباه کوى.

²⁴نو په دې وجه بنى آدم د هغۀ نه يريږى، او څوک چې ځان هوښيار ګڼى نو هغه يې پرواه نۀ لرى.“