Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب زبور 102 Bible Online

زبور 102 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

زبور 102

¹اے مالِکه خُدايه، سوال قبول کړه زما، تا ته دې سوال زاری درورسیږی زما.

²خپل مخ دې رانه مۀ اړوه کله چې په سخته کښې يم. ما ته غوږ شه کله چې تا نه سوال وکړم او زر مې قبلوه سوالونه.

³زما ژوند د لوګى په شان فنا کېږی، زما هډُوکی لکه د سکروټو په شان بلیږی.

⁴زړۀ مې بیمار او د واښو په شانې اوچ شو، ما نه خپله ډوډۍ خوړل هير شو.

⁵زما په زوره زبیرګو په وجه، تش هډُوکی او تشه څرمن پاتې شوم.

⁶د صحرا د ګونګى په شان يم، زهٔ لکه د ګونګى چې په تباه شوؤ کنډرو کښې اوسیږم.

⁷ويښ پروت یم او زهٔ د هغه مارغۀ په شان شوم، چې ځان له پاس په چت باندې اوسيږی.

⁸ټوله ورځ دشمنان ما ته پیغور راکوی، هغوئ ما دومره سپکوی چې په لعنت وئیلو کښې زما نوم استعمالوی.

⁹ځکه د ډوډۍ په ځائ ایرې زما خوراک شولې، او د اوبو سره مې خپلې اوښکې څښلې.

¹⁰ستا د قهر او لوئ غضب په وجه، نو زهٔ دې اُوچت کړمه او یو خوا ته دې وغورزولم.

¹¹زما عمر لکه د مازيګر د سورى په شان تیر شو، لکه د واښو په شان اوچ شوم.

¹²خو تهٔ، اے مالِکه خُدایه، تر ابده به په تخت ناست یې، ستا د نوم پېژندګلو به تر نسلونو پورې وی.

¹³تۀ به راپاڅیږې او په صيون ښار به رحم وکړې، او هغه وخت رارسیدلے دے چې خپل احسان دې ورته ښکاره کړې، او مقرر شوے وخت رارسیدلے دے.

¹⁴د هغې کاڼی ستا په خدمتګارانو ګران دی، او د هغې په يوې ذرې خاورې هم رحم کوی.

¹⁵قومونه به د مالِک خُدائ د نوم نه يرېږی، او د دنيا ټول بادشاهان به ستا د جلال او عظمت نه یریږی.

¹⁶خو مالِک خُدائ به دوباره د صيون ښار آباد کړی، او بیا به په خپل جلال کښې ځان څرګند کړې.

¹⁷هغه به د مسکینانو دعا قبوله کړی، او هغه به د دوئ سوال ته سپک نظر نهٔ کړی.

¹⁸د راتلونکو نسلونو دپاره دې دا ولیکلے شی، کوم خلق چې لا پیدا شوی نهٔ دى د مالِک خُدائ ثناء دې ووائی.

¹⁹مالِک خُدائ د خپل بره مقدس مقام نه لاندې وکتل، بره آسمان نه هغهٔ زمکې ته نظر وکړو،

²⁰چې د قېديانو زبیرګی واوری، په چا چې حُکم د مرګ شوے دے هغوئ د مرګ نه آزاد کړی.

²¹نو د مالِک خُدائ د نوم به په صيون کښې اعلان وشی، او په یروشلیم کښې به د هغهٔ ثناء صفت وشی.

²²کله چې قومونه او بادشاهتونه راجمع شی، او د مالِک خُدائ عبادت وکړی.

²³زما طاقت يې په نيمه لار کښې ختم کړو، او هغهٔ زما ژوند لنډ کړو.

²⁴نو ما ووئيل، ”زما پاکه خُدايه، زما ژوند زما نه په ځوانئ کښې مۀ اخله، تۀ خو به هميشه هميشه پورې ژوندے يې.“

²⁵په شروع کښې تا د زمکې بنیادونه کیښودل، آسمانونه ستا د لاس کارونه دی.

²⁶دا هر څهٔ به ټول ختم شی خو تهٔ به قائم دا‎ئم پاتې شې، دا هر څۀ به لکه د جامو په شان زاړهٔ شی، تهٔ به يې لکه د جامو په شان بدلې کړې، او دا هر څۀ به فنا شی.

²⁷خو بس تهٔ به په یو حال پاتې شې، او ستا کلونه به هیڅکله ختم نهٔ شی.

²⁸ستا د خِدمتګارو بچى به ستا په حضُور کښې اوسيږی، او د هغوئ اولاد به ستا په حضُور کښې قائم دائم وی.