Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب زبور 44 Bible Online

زبور 44 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

زبور 44

¹اے پاکه خُدايه، مونږ په خپلو غوږونو اورېدلې دی، زمونږ پلار نیکه هر هغه څهٔ مونږ ته بيان کړی دی، کوم کارونه چې تا د هغوئ په زمانه يعنى پخوا زمانه کښې د هغوئ دپاره کړی دی.

²تا په خپل طاقت سره هغه قومونه وويستل، او زمونږ پلار نيکۀ دې ودان کړل، هغه خلق دې تباه کړل، زمونږ پلار نيکۀ دې آزاد کړل.

³خو دا زمکه هغوئ په خپله توره نهٔ ده ګټلې، او نۀ د هغوئ لاسونو ورته کامیابى ورکړې، دا خو ستا ښې لاس، او ستا مټ او ستا د مخ رڼا وه، ځکه چې تا د هغوئ سره مینه کړی وه.

⁴تۀ يې زما بادشاه او پاک خُدائ زما، چا چې د یعقوب اولاد ته لویه کاميابی ورکړه.

⁵ستا په زور مونږ خپل دشمنان په شا کړل، او ستا په نوم مونږ خپل دشمنان د خپو لاندې کړل.

⁶زهٔ په خپله لینده باندې یقین نهٔ ساتم، نۀ په خپله تُوره د خلاصُون یقین ساتم.

⁷تا مونږ ته په خپلو دشمنانو فتح راکړه، تا زمونږ مخالفین شرمنده کړل.

⁸مونږ ټوله ورځ په خُدائ پاک باندې فخر کوُو، مونږ به همېشه ستا د نوم حمد او ثناء وایُو.

⁹خو اوس تا مونږه رد او رسوا کړُو، تلل دې زمونږ د لښکرو سره بند کړُو.

¹⁰تا مونږ د دشمنانو په وړاندې په شا کړُو، او زمونږ دشمنانو مونږ لوټ کړُو.

¹¹مونږ تا د ګډو په شان حلاليدو ته پريښودو، او د قومونو په مينځ کښې دې تس نس کړُو.

¹²تا خپل خلق په کم قیمت خرڅ کړل، او د هغوئ په خرڅولو کښې دې هیڅ ګټه ونۀ کړله.

¹³تا مونږ د خپلو ګاوڼديانو د خندا کړلو، تا مونږ د ګېرچاپېره خلقو د ټوقو او مسخرو کړلو.

¹⁴تا مونږ نه په قومونو کښې د دوئ د ټوقو ګوډاګى جوړ کړلو، او دوئ مونږ پورې خپل سرونه د نفرت په وجه ښوزول.

¹⁵زهٔ ټوله ورځ بې‌عِزته کېږم، او په مخ مې شرم راخور شوے زهٔ شرمیږم.

¹⁶ځکه چې خلق راپورې ټوقې مسخرې کوی، او زما دشمنان رانه د بدل اخستو کوشش کوی.

¹⁷دا هر څهٔ چې مونږ سره وشول خو بیا هم مونږ تهٔ هير نهٔ کړې، هغه مو نهٔ دے مات کړے کوم تړون چې تا مونږ سره کړے دے.

¹⁸زمونږ زړونه ستا نه نۀ دى اوړېدلى، او زمونږ قدمونه ستا د لارې نه نهٔ دی اخوا شوې.

¹⁹مونږ دې تباه کړُو او د ګیدړانو ښکار دې کړُو، او په توره تیارهٔ کښې دې پريښودو.

²⁰کۀ مونږ د خپل خُدائ پاک نوم هېر کړے وو، او غېر معبودانو ته مو خپل لاسونه پورته کړى وُو.

²¹کۀ چرے مونږ داسې کړې وُو نو خُدائ به ترې خبر نهٔ وو څهٔ؟ ځکه چې هغه د زړونو په رازونو باندې خبر نهٔ دے څهٔ؟

²²خو ستا دپاره مونږ ټوله ورځ د مرګ سره مخ کیږُو، د خلقو په نظر کښې مونږ د حلالونکو ګډو په شان ګڼلے کیږُو.

²³اے مالِکه خُدايه، راپاڅه ولې تهٔ اودهٔ کیږې څهٔ؟ راپاڅه، او تر ابده پورې مونږ مه ردکوه.

²⁴ولې تهٔ زمونږ نه خپل مخ پټوې څهٔ؟ او زمونږ غم او مصیبتونه ولې هېروې څهٔ

²⁵مونږ لاندې خاورو ته راغورزولے شوې یُو، او په زمکه پړمخې پراتۀ يُو.

²⁶پاڅه‎ او زمونږ مدد وکړه، او د خپلې ابدی مينې په وجه دې مونږ ته خلاصُون راکړه.