Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب زبور 74 Bible Online

زبور 74 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

زبور 74

¹اے خُدایه پاکه، ولې، تا مونږ د تل دپاره رد کړې یُو څهٔ؟ ولې ستا غصه به د خپلې رمې په ګډو باندې وى څهٔ؟

²هغه خلق راپه یاد کړه چې د پخوا نه تا په بيعه اخستی دی، او د هغه قوم فدیه دې ورکړې ده کوم چې ستا میراث دے، د صيون غر راپه یاد کړه کوم ځائ چې تهٔ اوسيدلے یې.

³د هغوئ په دائمی کنډرو کښې خپل قدم کیږده، ځکه چې دشمن ستا په عبادت خانه کښې هر څهٔ تباه کړى دی.

⁴ستا په عبادتګاه کښې ستا دشمنانو چغې وهلې دی، او دوئ هلته خپلې د فتحې جنډې لګولې دی.

⁵دوئ د هغه کسانو په شان ښکارى چا چې خپل تبرونه اوچت کړی وی چې په هغو باندې د ټولو نه غټې وُنې راوغورزوی.

⁶هغوئ ستا د عبادت ګاه ټولې د ګلکارئ تختې په خپلو تبرونو او ترخزو سره ورانې کړې.

⁷ستا پاک ځای ته يې اور واچولو او ختم يې کړو، او ستا د نوم د اوسیدلو ځائ يې سپک او بې حرمته کړو.

⁸او هغوئ په خپلو زړونو کښې وائى چې، ”مونږ به دوئ بلکل چخڼې کړُو.“ دوئ هغه ټول ځایونه وسوزول کوم ځائ به چې د خُدائ پاک عبادت کيدو.

⁹مونږ نۀ معجزه ولیده او نۀ راسره پیغمبر پاتې شو، او په مونږ کښې هیڅ څوک په دې نهٔ پوهیدو چې دا حالت به کله ختم شی.

¹⁰اے پاکه خُدايه، ترڅو به دشمن ستا نوم پورې خندا کوى؟ او تل به هغه ستا د نوم بې حُرمتى کوى؟

¹¹تا ولې خپل زورَور ښے لاس استعمال نهٔ کړو؟ نو خپل لاس او قدرت دې راڅرګند کړه او دوئ برباد کړه.

¹²خو پاکه خُدایه د ازله تهٔ يې بادشاه زما، زمکې له راوړے خلاصُون دے تا.

¹³تا په خپل قدرت سره سمندر په مينځ جدا کړو، د غټو بلاګانو سرونه دې په سمندر کښې مات کړل.

¹⁴تا د سمندرى بلاګانو سرونه مات کړل، او د صحراګانو په ځناورو دې د دوئ غوښې وخوړې.

¹⁵تا زمونږ دپاره چینې او نهرونه پرانستل، او تل بهیدونکی دريابونه دې وُچ کړل.

¹⁶ورځې دی کۀ شپې دی دواړه ستا دی، نمر او سپوږمۍ تا په خپل ځائ مقرر کړی دی.

¹⁷تا په خپله د زمکې ټول سرحدونه مقرر کړل، تا دواړه د ګرمۍ او یخنۍ موسمونه پېدا کړل.

¹⁸مالِکه خُدایه راياد کړه چې دشمن به څنګه تا پورې ټوقې کولې، او څنګه به کم عقلانو ستا د نوم ګستاخى کوله،

¹⁹د خپلې ګوګوشتکې ژوند ځناورو ته مه حواله کوه او د خپلو مظلومانو ژوند د تل دپاره مه هېروه،

²⁰د خپل تړون احترام کوه، ځکه چې د زمکې ټول تيارهٔ ځایونه د ظُلم نه ډک دى.

²¹مظلومان مه پریږده چې دوباره شرمنده شی، مسکینان او غریبانان دې ستا د نوم ثنا خوان شی،

²²راپاڅه، پاکه خُدایه، او د خپلې دعوې دفاع وکړه، راپه یاد کړه چې څومره بې وقوفانو هر وخت ستا د نوم ګستاخې کوله،

²³د خپلو مخالفو نارې ياد ساته، د خپلو دشمنانو شور چې هر وخت چغې وهی.