Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 11 Bible Online

متلونو 11 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 11

¹مالِک خُدائ د تلې د غلط استعمال نه نفرت کوى، خو هغه په صحيح ناپ تول خوشحاليږى.

²کله چى په انسان کښې غرور راشى نو په هغهٔ رسوائى راشى، خو د عاجزۍ سره حِکمت راځى.

³د صادِقانو ايماندارى د هغوئ لارښوونه کوى، خو بې ايمانه په خپلې بې ايمانئ تباه دى.

⁴د عدالت په ورځ به مال دولت په کار نۀ راځى، خو صداقت به ستاسو ژوند بچ کړى.

⁵د صادِقانو صداقت د هغوئ لار سموى، خو بدعمله به د خپلې بدعملۍ لاندې راګير شى.

⁶د صادِقانو صداقت هغوئ بچ کوى، خو بې ايمانه خپل لالچ کښې ګير شى.

⁷کله چې يو بدعمله مرى، د هغۀ اُميد ختم شى. هر څومره اُميدونه چې هغه د خپل مال د طاقت نه لرى هغه پناه شى.

⁸صادِق سړے د تکليفونو نه خلاص وى، او دا تکليفونه د هغوئ په ځائ په بدعمله خلقو باندې راځى.

⁹په خپلو خبرو سره کافر خپل ګاونډيان تباه کوى، خو صادِق به د خپل عِلم په ذريعه بچ شى.

¹⁰کله چې صادِقان برکتى شى نو ټول ښار په هغوئ خوشحالى کوى، او کله چې بدعمله هلاک شى نو د خوشحالۍ چغې راوچتې شى.

¹¹د صادِقانو د برکت په وجه ښار آباديږى، خو د بدعمله په خبرو هغه تباه کيږى.

¹²هغه څوک چې کم عقل وى نو خپل ګاونډى ته سپک ګورى، خو هوښيار او پوهه سړے خپله ژبه قابو کښې ساتى.

¹³غيبت کوونکے د نورو راز خوروى، خو قابل اعتماد کس راز پټ ساتى.

¹⁴خو بغير د رهنمايې نه په يو قوم باندې زوال راځى، خو ډير مشوره ورکونکې کاميابى يقينى کوى.

¹⁵کۀ چرې څوک د يو ناپېژندګلو کس ضمانت وکړى نو په يقين سره به دا کس تاوانى شى، او که څوک چا ته د ضمانت لاس ور نهٔ کړى نو هغه به بچ پاتې شى.

¹⁶يوه رحم دله ښځه عزت او احترام ګټى، خو بې رحمه سړى مال دولت ګټى.

¹⁷يو رحم دله کس خپل ځان ته فائده ورکوى، خو ظالِم سړے خپل ځان په تکليفُونو کښې راګيروى.

¹⁸بدکاره سړے په دوکه مال ګټى، خو هغوئ څوک چې د صداقت کرونده کوى نو حقيقى اجر به ومومى.

¹⁹رښتينے صادِق سړے به ژوندې پاتې شى، خو هغوئ څوک چې شرارت کوى نو خپل مرګ ته روان دى.

²⁰مالِک خُدائ د هغوئ نه نفرت کوى د چا زړونه چې کاږهٔ وى، خو هغه د هغوئ سره مينه کوى د چا چال چلن چې بې داغه وى.

²¹په دې يقين وکړئ: چې بدکاران به بې سزا پاتې نهٔ شى، خو هغوئ څوک چې صادِقان دى هغوئ به آزاد وى.

²²د تميز نه بغير يوه ښُکلې ښځه داسې وى لکه د سرو زرو نتکۍ چې د خنزير په پوزه وى.

²³د نېکانو اُميدونه په ښهٔ څيزونو سره سر ته رسيږى، خو د بدکارانو اُميد صرف د غضب په طرف وى.

²⁴يو کس چې سخاوت کوى، نو نور هم مالداره کيږى، خو يو بل کس چې کنجوس وى نو نور به هم غريب شى.

²⁵يو سخى سړے به مالداره شى، او يو کس چې نور تازه کوى نو په خپله به هم تازه شى.

²⁶خلق د هغه چا نه نفرت کوى څوک چې د ګرانئ دپاره غله ذخيره کوى، خو د هغه چا خير غواړى څوک يې چې خرڅوى.

²⁷کۀ چرې تهٔ خير غواړې نو تهٔ به خير ومومې، خو شر هغه چا ته ورسيږى څوک يې چې لټون کوى.

²⁸څوک چې په خپل دولت باندې اعتبار کوى نو هغه به پريوځى، خو صادِقان به د شنو پاڼو په شان تازه وى.

²⁹څوک چې د خپلې کورنۍ دپاره مصيبت پيدا کوى نو په ميراث کښې به ورته هوا پاتې شى، او کم عقل به د هوښيار نوکر وى.

³⁰د صداقت ميوه د ژوندون ونه ده، خو هوښيار سړے زړونه ګټى.

³¹کۀ چرې صادِقانو ته په زمکه د دوئ د کردار اجر ملاويږى، نو د بدعمله او ګناه ګارانو به څهٔ حال وى؟