Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 16 Bible Online

متلونو 16 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 16

¹انسان په خپل زړهٔ کښې منصُوبې جوړوى، خو د هغوئ فيصلې مالِک خُدائ کوى.

²د انسان په نظر کښې د هغهٔ ټولې لارې هغهٔ ته پاکې ښکارى، خو مالِک خُدائ د هغهٔ نيت آزمائى.

³هر يو کار چې تۀ کوې هغه مالِک خُدائ ته سپاره، نو ستا منصُوبې به کاميابې شى.

⁴مالِک خُدائ هر څهٔ د خپل مقصد د پوره کولو دپاره پيدا کړى دى، تر دې چې بدکاران يې هم د تباهۍ د ورځې دپاره پيدا کړى دى.

⁵مالِک خُدائ د ټولو مغروره خلقو نه نفرت کوى. په دې يقين لرئ چې دوئ به بې سزا پاتې نهٔ شى.

⁶د مينې او وفا په ذريعه ګناهونه وينځلے کيږى، د مالِک خُدائ يره انسان د بدو کارونو نه بچ کوى.

⁷کله چې مالِک خُدائ د چا د کردار نه خوشحاله وى، نو د هغهٔ دشمنان به هم د هغهٔ په امن کښې اوسيږى.

⁸په صداقت سره لږه ګټه ښۀ ده د هغه ډيرې ګټې نه چې په بې اِنصافۍ وى.

⁹انسان په خپل زړهٔ کښې ځان ته د تګ لاره جوړوى، خو مالِک خُدائ د هغهٔ د قدمونو رهنمائى کوى.

¹⁰د بادشاه خبرې درنې وى، نو په کار دے چې هغه اِنصاف پټ نهٔ کړى.

¹¹صحيح تله او ناپ کول د مالِک خُدائ له طرفه دى، هغهٔ د اِنصاف معيار قائم کړے دے.

¹²بادشاهان د غلط کارونو نه نفرت کوى، ځکه چې د هغوئ تخت د صداقت په بنىاد جوړ دے.

¹³بادشاهان د رښتينو شونډو نه خوشحاليږى، او هغوئ هغه انسان سره مينه کوى څوک چې رښتيا وائى.

¹⁴د بادشاه غضب د مرګ پيغام دے، خو هوښيار انسان به د هغهٔ قهر سړوى.

¹⁵هر کله چې د بادشاه تندے روڼ وى نو دا د ژوندون زيرے دے، نو په دې وخت کښې د هغهٔ رحم داسې وى لکه د سپرلى وريځې چې باران ورَوى.

¹⁶د حِکمت حاصلول د سرو زرو نه څو چنده ښهٔ دے، او د عقل حاصلول د سپينو زرو نه څو چنده ښۀ دے.

¹⁷د نېکانو لارې د هر قسم غلط کار نه لرې وى. هر هغه څوک چې د خپلو لارو خيال ساتى نو هغه خپل ژوند بچ کوى.

¹⁸غرور انسان د تباهۍ طرف ته بوځى، او د راپريوتلو نه وړاندې تکبر راځى.

¹⁹د انسان دپاره دا بهتره ده چې عاجز خويه وى او د مظلومانو سره ناسته پاسته کوى، د دې په ځائ چې د مغرورانو په غنيمتونو کښې شريک شى.

²⁰هر څوک چې لارښونو ته توجو ورکړى نو کامياب به وى، او بختور دے هغه څوک چې په مالِک خُدائ باور کوى.

²¹څوک چې هوښيار وى هغه تميزدار ګڼلے شى، نرمې خبرې په هدايت کولو کښې ښهٔ اثر کوى.

²²د هغه چا دپاره حِکمت د ژوند سر چينه ده څوک يې چې لرى. خو کم عقلتوب د بې وقوفه دپاره د سزا باعث کيږى.

²³د قابل سړي‎‎‎‎‎‎‎‎‎ ‎زړهٔ ‎‎د هغهٔ خولهٔ قابو کوى، او د هغهٔ کلام موثر کوى.

²⁴نرمې خبرې د شاتو د ګبين په شان وى، د ځان دپاره خوږې او د هډوکو دپاره درمان وى.

²⁵يوه داسې لار شته چې انسان ته صحيح ښکارى، خو په آخر کښې هغه د مرګ طرف ته تلې وى.

²⁶د مزدور لوږه هغه په کار لګيا کوى، ځکه چې هغه خپله لوږه ختمول غواړى.

²⁷بدعمله داسې کار لټوى چې نورو ته ترې نه تکليف ورسيږى، د هغوئ خبرې هم سوزوونکے اور ورَوى.

²⁸بدکاره انسان جنجال جوړوى، چغلخور نزدې دوستان په خپلو کښې جدا کوى.

²⁹ظالِمان خپل دوستان بې لارې کوى او د تباهۍ طرف ته يې بوځى.

³⁰هر هغه څوک چې سترګې وريځى وهى هغه کږى وږى منصُوبې جوړوى، او څوک چې خپلې شونډى مروړى نو هغه په غلطو منصُوبو سر شوى وى.

³¹سپين ويښتۀ د عزت تاج دے، کوم چې د صداقت د ژوندون نه حاصليږى.

³²صبرناک انسان د يو طاقتور سپاهى نه بهتر دے، څوک چې په خپله غصه قابو ساتى، د هغه چا نه بهتر دے چې يو ښار فتح کوى.

³³انسان خو ميدان ته چکه ولى، خو د هر چا فېصله د مالِک خُدائ په لاس کښې وى.