Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 20 Bible Online

متلونو 20 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 20

¹د انګورو شراب انسان نه مسخره کوونکے جوړوى او د بير څښل د شر او فساد جرړه ده، هر هغه څوک چې په دې راواوړى نو هغه هوښيار نهٔ دے.

²د بادشاه غصه لکه د زمرى د غړمبيدو په شان وى، هر هغه څوک چى دے غصه کړى نو خپل ژوند په خطره کښې اچوى.

³د جنګ نه لرې کيدل انسان ته عزت ورکوى، خو هر کم عقل زر جنګ کوى.

⁴ناراسته په صحيح موسم کښى قلبه نهٔ کوى نو د لو په وخت کښې هغۀ سره هيڅ نهٔ وى.

⁵د انسان د زړهٔ منصُوبه د ډوبو اوبو په شان ده، خو هوښيار سړے ترې نه دا بهر راوباسى.

⁶ډير خلق د وفادارۍ دعوې کوى، خو وفادار يو هم نهٔ پيدا کيږى.

⁷صادِقه انسان نېک ژوند تيروى او د هغهٔ راروان نسل بختور وى.

⁸کله چى يو بادشاه د عدالت دپاره په تخت کښينى، خو هغه په خپله د ټولو بدو تول کوى.

⁹څوک دا وئيلے شى چې، ”زما زړهٔ صفا دے او زهٔ پاک او بې ګناه يم“؟

¹⁰د غلط تول او غلط ناپ دواړو نه مالِک خُدائ نفرت کوى.

¹¹ماشومان هم په خپل کردار پېژندلے شى، دا چې ولې د دوئ کردار پاک او ښۀ دے او که نه.

¹²غوږونه چى اورېدل او سترګې چې ليدل کوى مالِک خُدائ دا دواړه جوړ کړى دى.

¹³خوب سره مينه مه کوه ځکه چى غريب به شې، بيدار اوسه نو تا سره به د خوراک دپاره هر څۀ ډير تير وى.

¹⁴اخستونکى تل دا شکايت کوى چې، ”دا ښهٔ نهٔ دے، دا ښهٔ نهٔ دے،“ نو بيا هغه لاړ شى او وائى چې، ”دا سودا مې ډيره ښۀ واخستله.“

¹⁵سرهٔ زر او لعلونه زيات پيدا کيږى، خو هغه شونډې چې د عقلمندۍ خبرې کوى نايابه زيورات دى.

¹⁶هر څوک چې د پردې کس د قرض ذمه وارى اخلى نو ضمانت ترې نه واخله، ضمانت ترې نه واخله کۀ چرې دهٔ دا کار د پردې کس دپاره کړے وى.

¹⁷د غلا روټۍ خوږه وى، خو دا په خولهٔ په باجرئ بدليږى.

¹⁸د نصيحت په رڼا کښې منصُوبې جوړوه، د جنګ نه وړاندې ښۀ مشوره کوه.

¹⁹غيبت راز څرګندوى، نو د هغه کس نه ځان ساته څوک چې مشروټى کوى.

²⁰که يو انسان چرې په خپل پلار مور لعنت کوى، د هغهٔ د ژوند چراغ به په توره تيارهٔ کښې ختم شى.

²¹کوم ميراث چې انسان ته زر حاصل شى، نو په آخره کښې به هغه دهٔ ته د برکت ذريعه نهٔ وى.

²²داسې مه وايه چې، ”د دې بدو انتقام به زهٔ په خپله اخلم!“ مالِک خُدائ ته صبر وکړه هغه به ستا بدله واخلى.

²³مالِک خُدائ د غلط تول نه نفرت کوى، او د غلطې تلې استعمال بد کار دے.

²⁴د انسان قدمونه اخستل مالِک خُدائ په خپله مقرر کړى دى، نو بيا به څنګه يو کس په خپله لار پوهه شى؟

²⁵خپل ځان په بې سوچه نذر منلو سره خُدائ ته مه راګيروه، نو بيا کله چې وروستو په هغې باندې فکر کوى.

²⁶هوښيار بادشاه بدکاران په غاښئ ولى، او په هغوئ باندې غوبل کوى.

²⁷د مالِک خُدائ رڼا د انسان د روح لټون کوى، او هغه د هغوئ په ځان کښې دننه لټون کوى.

²⁸مينه او وفادارى يو بادشاه محفوظ ساتى، د مينې په وجه د هغهٔ تخت به مدام قائم وى.

²⁹د ځوانانو عزت او جلال د دوئ طاقت دے، سپين ويښتۀ د بوډاوالى شان و شوکت دے.

³⁰زخمونه او دردونه بدکارى لرې کوى، وهل انسان دننه نه صفا کوى.