Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 22 Bible Online

متلونو 22 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 22

¹نېک نامى د ډير مال دولت نه غوره ده، عزت د سرو او سپينو زرو نه بهتر دے.

²مالداره او غريب دواړه يو شان دى، مالِک خُدائ د دواړو خالق دے.

³هوښيار سړے چې خطره ووينى نو خپل ځان ترې ساتى، خو ساده سړے پرې وردانګى او بيا مصيبت کښې راګير شى.

⁴عاجزى او د مالِک خُدائ نه يريدل، انسان ته مال دولت، عزت او ژوند ورکوى.

⁵د بدکارانو په لار کښې اغزى او دامونه وى، خو په چا چې خپل ځان ګران وى نو هغه د دوئ نه ځان بچ ساتى.

⁶ماشوم په صحيح لار روان کړه، دے چې لوئ هم شى د هغې نه به وانهٔ وړى.

⁷مالداره په غريبانانو باندې حکومت کوى، او قرض اخستونکے د قرض ورکونکى غلام وى.

⁸که څوک نا اِنصافى کرى نو مصيبت به وريبى، او د هغهٔ د کبر کاسه به نسکوره شى.

⁹بختور دى هغوئ څوک چې سخاوت کوى، ځکه چې هغوئ غريبانان مړوى.

¹⁰پېغور کونکے کس وشړه، دې سره به جنګ جګړى ختمې شى، بحث مباحثه او سپکاوے هم ورسره ختميږى.

¹¹څوک چې په زړۀ صفا وى او خوږې خبرې کوى، نو بادشاه به هم د هغهٔ دوست شى.

¹²د مالِک خُدائ نظر په عالمانو باندې وى، خو هغه د بې وفا خلقو منصوبې ورانوى.

¹³ناراسته وائى، ”بهر زمرے دے! کۀ چرې بهر ووځم نو هغه به مې په لار کښې ووژنى.“

¹⁴د زناکارې ښځې خولهٔ د ژورې کندې په شان ده، چا ته چې مالِک خُدائ په قهر شوے وى هغه به په کښې ورغورزيږى.

¹⁵د ماشومانو زړهٔ د کم عقلتوب نه ډک وى، خو د وهولو چوکه د هغوئ نه دا عادت وکاږى.

¹⁶څوک چې په غريبانانو باندې ظلم کوى د دې دپاره چې مالداره شى او هغه څوک چې اميرانو ته تحفې ورکوى نو دا دواړه به غريب شى.

¹⁷د هوښيارانو خبرو ته غوږ کښيږده او هغې ته پام وکړه او زما تعليم د زړهٔ نه قبول کړه.

¹⁸نو دا به تا خوشحاله کړى که تهٔ دا په خپل زړهٔ کښې ياد ساتې او دا په خپلو شونډو هر وخت يادوې.

¹⁹زهٔ نن تا ته تعليم درکوم دا چې ستا ايمان په مالِک خُدائ باندې پيدا شى.

²⁰ما ستا دپاره دېرش خبرې ليکلې دى په کومو کښې چې علم، او نصيحت دے.

²¹او زۀ به تا ته رښتيا او د اعتماد وړ خبرې در وښايم، تر څو چې قابل اعتماد جواب ورکولے شې هغه چا ته چا چې تهٔ راليږلے يې.

²²د غريبانانو د غريبۍ نه غلطه فائده مۀ اخله، او په عدالت کښې د حاجت مندو حق مۀ خوره.

²³ځکه چې مالِک خُدائ به په خپل لاس کښې د دوئ مقدمه واخلى او هغوئ به لوټ کړى، چا چې دوئ لوټ کړى وى.

²⁴د غصه ناکو سره دوستانه مه کوه، او د قهرجنو سره ناسته مه کوه.

²⁵هسې نه چې تۀ د هغوئ عادتونه زده کړې او خپل ځان په مصيبت کښې راګير کړې.

²⁶د چا په ځائ د ضمانت لاس مه ورکوه او مه د قرض ذمه وارى اخله.

²⁷که تۀ هغوئ له دا قرض ورنۀ کړے شې هغوى به راشى او تهٔ چې په کوم کټ اودهٔ کيږې نو هغه به درنه يوسى.

²⁸په زمکه کښې هغه د حد بندئ وړومبے کاڼے مۀ بې ځايه کوه کوم چې ستا پلار نيکۀ ايښے وى.

²⁹تهٔ داسې يو کس وينې، څوک چې په خپل کار کښې ماهر وى؟ هغه به د عامو خلقو خِدمت نهٔ کوى، خو د بادشاهانو خِدمت به کوى.