Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متلونو 28 Bible Online

متلونو 28 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متلونو 28

¹بدکاران هيڅ بې هيڅه تښتى که څهٔ هم څوک ورپسې نهٔ وى، خو صادِقان لکه د زمرو په شان ډاډه وى.

²هرکله چې يو مُلک باغى وى، نو د هغه مُلک ډير حاکمان وى، خو پوهه او هوښيار انسان د مُلک نظام برقرار ساتى.

³کوم مشر چې په غريبانانو باندې ظلم کوى د هغه تېز باران په شان دے چې ولاړ غونډ فصل تباه کوى.

⁴کوم خلق چې شريعت ماتوى نو په دې کار سره د بدکارانو صِفت کوى، خو هغه څوک چې د شريعت تابعدارى کوى نو هغوئ د شريرانو مخالفت کوى.

⁵بدکاره انسانان په اِنصاف نهٔ پوهيږى، خو څوک چې د مالِک خُدائ لټون کوى نو هغوئ پرې مکمل پوهيږى.

⁶غريب صادِق انسان د دوکه مار مالدار نه ښهٔ وى.

⁷څوک چې په شريعت عمل کوى نو هغه يو هوښيار زوئ دے، خو څوک چې د بد اخلاقو دوستى کوى د خپل پلار د شرم باعث ګرځى.

⁸څوک چې خپل ځان په زيات سود سره مالداره کړى خو آخر به د هغهٔ مال دولت د هغه چا شى څوک چې په غريبانانو مهربانه وى.

⁹خُدائ پاک د هغه چا د دعا نه نفرت کوى څوک چې د شريعت نه مخ اړوى.

¹⁰څوک چې يو نېک انسان بدکارۍ ته رهنمائى کوى نو په خپل لټ کښې به راګير شى، خو ايمانداره انسان ته به ښهٔ ميراث مِلاو شى.

¹¹يو مالداره خپل ځان هوښيار ګڼى، خو يو غريب عقلمند د هغهٔ په اصلى کردار پوهيږى.

¹²کله چې صادِقان کامياب شى، نو ټول قوم غټه خوشحالى کوى، خو کله چې د بدکارانو حکومت راشى نو هر څوک خپل ځان پټوى.

¹³هر هغه څوک چې په خپله ګناه باندې پرده اچوى نو دے به کامياب نهٔ شى، خو هر هغه څوک چې د ګناه اعتراف وکړى او هغه بس کړى نو په هغهٔ به رحم وشى.

¹⁴بختور دے هغه څوک چې هر وخت د مالِک خُدائ نه يريږى، خو څوک چې خپل زړهٔ سخت کړى نو په مصيبت کښې به راګير شى.

¹⁵لکه د غړمبيدونکى زمرى او يا د اوږى ميلو په شان هغه بدکاره انسان دے څوک چې په بې وسه خلقو باندې حکومت کوى.

¹⁶ناپوهه بادشاه به په خپلو خلقو ظلم کوى، خو څوک چې د حرام مال دولت نه نفرت کوى نو هغه به د ډير وخت دپاره ژوندې وى.

¹⁷که يو انسان خپل لاسونه د بل چا په وينو سرهٔ کړى وى نو هغه به تر مرګه پورې مفرور وى، نو هيڅ څوک دې د دهٔ مدد نهٔ کوى.

¹⁸د چا کردار چې بې داغه وى نو هغه به بچ شى، خو د چا لارې چې غلطې وى نو ناګهانه به تباه شى.

¹⁹څوک چې د خپلې زمکې زميدارى کوى هغوى سره به ډير خوراک وى، د چا په سوچ کښې چې هوائى خيالونه ګرځى، نو سخته غريبى به پرې راشى.

²⁰يو ايماندار کس ته به ډير زيات برکت ورکړے شى، خو که څوک زر مالداره کيدل غواړى هغۀ ته به سزا مِلاو شى.

²¹د چا طرفدارى کول ښهٔ کار نهٔ دے ځکه چې ځينې خلق به د يوې نوړئ روټۍ دپاره غلط کار وکړى.

²²کنجوس انسان د دې ليواله وى چې مالداره شى او د دې نه ناخبره وى چې غربت د دهٔ انتظار کوى.

²³څوک چې د اصلاح دپاره تنبيه کول کوى په آخر کښې به د هغه چا نه ورته زيات عزت مِلاو شى څوک چې په ژبه څټل کوى.

²⁴څوک چې د خپل پلار او مور نه غلا کوى او دے وائى چې، ”دا غلطى نهٔ ده،“ نو دے د يو قاتل نه کم نهٔ دے.

²⁵لالچى انسان جنګ جګړې جوړوى، خو څوک چې په مالِک خُدائ باندې توکل کوى هغه به آباد شى.

²⁶څوک چې په خپل ځان يقين کوى نو هغه کم عقل دے، خو څوک چې په هوښيارتيا سره قدم اوچتوى نو دے به بچ پاتې شى.

²⁷څوک چې غريبانانو ته ورکړه کوى نو د هيڅ شى محتاجه به نهٔ شى، خو څوک چې په دوئ باندې سترګې پټوى نو دوئ به په لعنت کښې ګرفتار شى.

²⁸هرکله چې حکومت د بدکارانو لاس ته ورشى، نو خلق خپل ځان پټوى، کله چې بدکاران هلاک شى نو صادِقان بيا آباد شى.