Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُعلِم 2 Bible Online

مُعلِم 2 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُعلِم 2

¹ما خپل زړۀ کښې ووئيل چې، ”عيش عشرت به وکړم او ښۀ مزې به وکړم،“ خو پته راته ولګېده چې دا هم بې معنې دى.

²خو ما ووئيل چې، ”خندا کم عقلتوب دے او عيش عشرت چا له څۀ ورکوى؟“

³د ډېر سوچ نه پس ما فېصله وکړه چې د شرابو په ذريعه ځان په سر کښې کړم. او د حکمت په لټون کښې مې کم عقلتوب شروع کړو. ما غوښتل چې معلوم کړم چې د انسان په دوه څلور ورځې ژوند کښې په مخ د زمکې څۀ کول فائده مند دى.

⁴ما لوئ لوئ کارونه وکړل. ما د ځان دپاره کورونه جوړ کړل او د انګورو باغونه مې وکَرل.

⁵ما د ځان دپاره چمننونه او باغونه جوړ کړل، او په هغې کښې مې هر قِسمه د مېوو ونې ولګولې،

⁶ما تالابونه جوړ کړل چې د هغې په ذريعه دا ډيرې ونې اوبۀ کوم.

⁷ما ډېر غلامان او وينځې واخستلې، او زما په کور کښې هم غلامان پېدا شوى وُو. زما سره دومره زيات څاروى وُو چې په يروشلم کښې پخوانى يو بادشاه سره هم نۀ وُو.

⁸ما د خپل ځان دپاره سپين زر او سرۀ زر، د بادشاهانو او صوبو خزانې راټولې کړې. ما سره سندرغاړى سړى او ښځې وې، او زما سره نورې داسې ډېرې ښائسته ښځې وې چې سړے يې آرمان کوى.

⁹نو داسې زۀ د هغه ټولو نه لوئ سړے شوم څوک چې زما نه مخکښې په يروشلم کښې تېر شوى وو، او ما خپل حِکمت جارې ساتلے وو.

¹⁰ما چې څۀ هم غوښتل نو هغه ما اخستى وو. ما د خپل ځان نه د يوى خوشحالۍ انکار هم نۀ وو کړے. ما چې کوم محنت کړے وو نو زۀ په هغې باندې خوشحاله وم، او دا خوشحالى زما د هغه محنت اِنعام وو.

¹¹خو څنګه چې ما هغه هر څۀ ته وکتل د څۀ حاصلولو دپاره چې ما ډير محنت کړے وو، نو دا هر څۀ بې معنى وو، داسې لکه چې هوا پسې منډې وهى. او په مخ د زمکې د هيڅ کار هم څۀ فائده نۀ وى.

¹²نو ما فېصله وکړه چې په حِکمت، کم عقلتوب او ليونتوب باندې غور وکړم. نو زۀ پوهه شوم چې کوم کس به د بادشاه د وفات نه پس په تخت کښينى نو هغه به د تير شوى بادشاه په شان حکومت کوى.

¹³ما وکتل چې څنګه رڼا د تيارې نه ښۀ ده نو داسې حِکمت د کم عقلتوب نه ښۀ دے.

¹⁴ځکه چې هوښيارانو ته دا پته وى چې هغوئ چرته روان دى، خو کم عقلو ته پته نۀ لږى ځکه چې هغوئ په تيارۀ کښې روان وى. خو ما ته دا پته هم ولګېده چې زمونږ د دواړو انجام يو دے.

¹⁵ما د ځان سره ووئيل، ”د کم عقل په شان انجام به زما هم وى، نو بيا زما د ټول حِکمت فائده څۀ ده؟ دا هر څۀ بې معنې دى.“

¹⁶ځکه چې هوښيار او کم عقل دواړه به مرى. هوښيار به د کم عقل نه تر زيات وخته پورې ياد نۀ شى ساتلے. په راتلونکى وخت کښې به دواړه هېر کړے شى.

¹⁷نو ما د ژوند نه نفرت شروع کړو، ځکه چې دې ما له په دنيا کښې د تکليف نه بغېر هيڅ هم نۀ وُو راکړى. دا هر څۀ بې معنې وُو، هسې هوا پسې منډې وهل وو.

¹⁸ما چې په مخ د زمکې د هر څۀ دپاره محنت کړے وو نو د هغې نه زما نفرت پيدا شو، ځکه چې دا هر څۀ به هغۀ ته پاتې شى چې زما نه پس به راځى.

¹⁹او چا ته پته ده چې هغه به هوښيار وى او که کم عقل؟ خو چې ما د څۀ دپاره محنت کړے دے نو هغه هر څۀ به د هغۀ شى، څۀ چې ما په خپله هوښيارتيا په مخ د زمکې ګټلى دى نو هغه هر څۀ به د هغۀ وى. دا ټول بې معنې دى.

²⁰ما چې په مخ د زمکې کوم سخت محنت کړے وو د هغې نه زۀ مايوسه شوم او زما زړۀ همت بائيلو.

²¹ځکه چې تۀ به خپل کار ډېر حِکمت، پوهې او مهارت سره کار وکړې او بيا به دا هر څۀ هغه چا ته پرېږدې چې هغۀ د دې دپاره هيڅ هم نۀ وى کړى. دا بې معنې دى او لويه بد قسمتى ده.

²²نو په مخ د زمکې انسان ته د سخت محنت او پرېشانۍ نه څۀ حاصليږى؟

²³هره ورځ هغه کړيږى او د خپل کار دپاره پرېشانه وى. او د شپې هم ورته ذهنې سکُون نۀ ملاوېږى. دا هر څۀ بې معنې دى.

²⁴د انسان دپاره د ټولو نه ښۀ خبره دا ده چې خوراک څښاک کوى او د خپل محنت نه خوشحاله وى. او ما ته دا پته هم ولګېده چې دا څيزونه د خُدائ پاک د طرف نه دى.

²⁵ځکه چې صرف د خُدائ پاک په مدد سره مونږ خوراک کولے شو او د ژوند نه مزې اخستے شو.

²⁶خُدائ پاک هغه چا له حِکمت، پوهه او خوشحالى ورکوى څوک چې هغه رضا کوى. خو خُدائ پاک ګناهګارو له هدف ورکوى چې دولت راټول کړى او بيا يې ترې نه واخلى او هغه چا له يې ورکړى چې څوک هغه رضا کوى. نو دا هم بې معنې دى. دا داسې دى لکه چې څوک عبث منډې وهى.