Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُعلِم 3 Bible Online

مُعلِم 3 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُعلِم 3

¹د هر څيز خپل وخت وى، د هر کار دپاره په مخ د زمکې وخت مقرر وى.

²د پېدايښت او مرګ دپاره وخت مقرر وى، د فصل کَرلو او د رېبلو دپاره وخت مقرر وى،

³د مړ کولو او روغولو دپاره وخت مقرر وى، د راغورزولو او د آبادولو دپاره وخت مقرر وى.

⁴د غم دپاره او د خوشحالۍ دپاره وخت مقرر وى، د ماتم دپاره او د ګډېدو دپاره وخت مقرر وى،

⁵د کاڼو خوَرولو او راغونډولو دپاره وخت مقرر وى، د غاړه وتلو او نۀ غاړه وتلو دپاره وخت مقرر وى.

⁶د تلاش کولو او د تلاش پريښودلو دپاره وخت مقرر وى، د محفوظ ساتلو دپاره او د غورزولو دپاره وخت مقرر وى،

⁷د شلولو او د ګنډلو دپاره وخت مقرر وى، د خاموشۍ او د خبرو کولو دپاره وخت مقرر وى.

⁸د مينې کولو دپاره او د نفرت کولو دپاره وخت مقرر وى، د جنګ دپاره او د آمن دپاره وخت مقرر وى.

⁹يو کاريګر د خپل محنت نه څۀ فائده اخلى؟

¹⁰ما هغه بوج کتلے دے کوم چې خُدائ پاک په مونږ باندې ايښے دے.

¹¹خو خُدائ پاک هر څۀ داسې جوړ کړى دى چې په خپل وخت باندې ښائسته او مناسب وى. هغه انسانانو له د ابديت خيال ورکوى، خو باوجود د دې مونږ د خُدائ پاک په کار باندې د اول نه واخله تر آخره پورې پوره نۀ شو پوهيدلے څۀ چې هغه کوى.

¹²نو زۀ پوهه شوم چې د ټولو نه ښۀ خبره دا ده چې د ژوند نه مونږ خوندونه او مزې واخلو تر کومې پورې چې مونږ ژوندى يُو.

¹³مونږ ټولو له په کار دى چې خوراک څښاک کوُو او په خپله خوارئ مزدورۍ کښې خوشحاله اوسو. دا د خُدائ پاک نِعمتُونه دى.

¹⁴ما ته پته ده څۀ چې خُدائ پاک کوى نو هغه د همېشه دپاره پاتې کېدونکى وى. په هغې کښې نۀ څۀ کمے کيدے شى او نۀ څۀ زياتے. او دا هر څۀ خُدائ پاک ځکه کوى چې خلق د هغۀ نه يريږى.

¹⁵هر څۀ چې اوس کېږى هغه پخوا هم شوى دى، او څۀ چې به په آئنده کښې کيږى، هغه پخوا هم شوى دى. ځکه چې خُدائ پاک دا هر څۀ بيا بيا دوباره کوى.

¹⁶د دې نه علاوه ما دا هم وکتل، چرته چې مونږ د اِنصاف توقع کوله هلته بدعملى وه، چرته چې مونږ د صداقت توقع کوله هلته بدعملى وه.

¹⁷ما په خپل زړۀ کښې ووئيل، خُدائ پاک به د بدعملو او د صادِقانو عدالت کوى، ځکه چې هر يو څيز او هر يو کار دپاره يو وخت مقرر دے.

¹⁸او ما دا هم په خپل زړۀ کښې ووئيل، چې خُدائ پاک د انسانانو آزمېښت کوى، چې مونږ ته دا وښائى چې مونږ د ځناورو نه ښۀ نۀ يُو.

¹⁹لنډه دا چې، د انسانانو او ځناورو دواړو انجام يو دے، انسان او ځناور دواړه ساه اخلى، او دواړه مرى. انسان د ځناور نه بهتر نۀ دے، دا هر څۀ بې معنى دى.

²⁰مونږ ټول د مرګ طرفته روان يُو، مونږ ټول د خاورو نه جوړ يُو او بيا به خاورو ته ځو.

²¹څوک دا يقين سره وئيلے شى چې د مرګ نه پس د انسان روح بره ځى او د ځناور روح لاندې زمکې ته ځى؟

²²نو بيا ما ته دا پته ولګېده چې د دې نه ښۀ خبره نشته چې په خپل محنت باندې خوشحاله اوسو. د دې نه بغېر بله چاره نشته. هيچا ته پته نۀ لږى چې د مرګ نه پس به څۀ کېږى.