Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُعلِم 7 Bible Online

مُعلِم 7 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُعلِم 7

¹نېک نامى د قيمتى عطرو نه بهتره ده، او د مرګ ورځ د پېدا کېدو د ورځې نه بهتره ده.

²ښۀ دا ده چې هغه کور ته لاړ شو چرته چې ماتم کېږى نه چې هغه کور ته لاړ شو چرته چې دعوت وى، ځکه چې ژوندو خلقو له دا خبره په ذهن کښې کښېنول په کار دى چې مرګ زمونږ د ټولو انتظار کوى.

³د خندا نه غم ښۀ وى، غمژن مخ د زړۀ د بهترئ سبب جوړيږى.

⁴هوښيار کس د مرګ په حقله ډير فکر کوى، خو کم عقل صرف د عيش عشرت په حقله فکر کوى.

⁵ښۀ خبره دا ده چې هوښيار دې ورَټى په ځائ د دې نه چې د کم عقلو خلقو د خوشامندئ سندرې واورې.

⁶د کم عقل خندا داسې وى لکه چې ديګچې لاندې په اور کښې آزغى ټسېږى. دا شور خو جوړوى خو هيڅ مقصد يې نۀ وى.

⁷ناروا ګټه هوښيارو خلقو نه کم عقل جوړوى، او رشوت اخستل ضمير خرابوى.

⁸د څۀ سر ته رَسول د هغې د شروع نه ښۀ وى، او د غرور کولو نه صبر کول ښۀ دى.

⁹خپله غصه په قابو کښې ساته، ځکه چې د کم عقل دماغ د غصې کور وى.

¹⁰هيڅ کله داسې مۀ وايه، ”تېر وخت د اوس نه ښۀ وو!“ دا خبره کول عقل مندى نۀ ده.

¹¹هوښيار جوړيدل ښۀ دى. دا داسې دى لکه چې ميراث واخلى. په دنيا کښې د هر چا دپاره عقل مند جوړيدل فائده مند دى.

¹²عقل مندى به دې د پيسو په شان حِفاظت کوى. او د عقل مندئ خاص فائده دا ده چې هغه خپل مالِک محفوظ ساتى.

¹³د خُدائ پاک په کارونو باندې فکر وکړه، څۀ چې هغۀ کاږۀ جوړ کړى وى نو هغه څوک نېغولے شى؟

¹⁴په ښۀ حالاتو کښې خوشحاله اوسئ، خو چې کله تکليف راځى، نو ياد ساته چې خوشحالى او تکليف، دواړه خُدائ پاک راولى، او هيچا ته پته نۀ لږى چې سبا به څۀ کېږى.

¹⁵ما په خپل بې فائدې ژوند کښې هر څۀ ليدلى دى، يو صادق باوجود د خپل صداقت نه هم تباه شى او يو بدعمله په خپله بدعملۍ کښې اُوږد عُمر تير کړى.

¹⁶د ځان نه ډېر ايمانداره مۀ جوړوه او د ځان نه ډېر هوښيار سړے مۀ جوړوه، ولى ځان تباه کوې؟

¹⁷خو دې سره سره د ځان نه ډېر بدعمله يا کم عقل هم مۀ جوړوه، د داسې کولو په وجه د وخت نه مخکښې ولې ځان وژنې؟

¹⁸ښۀ خبره دا ده چې دا دواړه خبرې هېرې نۀ کړې، ځکه څوک چې د خُدائ پاک نه يريږى، هغوئ به د دواړو خطرو نه بچ پاتې شى.

¹⁹حِکمت هوښيار سړے د ښار د لسو حکمرانانو نه زيات طاقتور جوړوى.

²⁰په دې دنيا کښې داسې هيڅ څوک صادق نشته چې هغه همېشه ښۀ کوى او هيڅ کله ګناه نۀ کوى.

²¹خلق چې څۀ وائى نو هغه هر څيز زړۀ ته مۀ اچوه، ګنى وابه ورې چې ستا نوکر تا پسې کنځل کوى.

²²او تا ته پته ده چې څو څو ځلې تا په خپله نورو خلقو ته کنځلې کړې دى.

²³ما د حِکمت اصُول استعمال کړل چې په دې هر څۀ باندې پوهه شم، خو دا زما دپاره ډير ګران وُو، ما نۀ شول کولے.

²⁴هر څۀ چې موجود دى هغه ډير ژور او زما د پوهې نه بهر دى. څوک په هر څۀ پوهيدلے شى؟

²⁵ما کلکه فېصله وکړه چې د حِکمت مطالعه وکړم او د څيزونو په اسبابو باندې پوهه شم، او چې ايزده کړم چې بدعملى څومره بې وقوفتوب دے، او بې وقوفتوب څومره پاګلتوب دے.

²⁶ما ته پته ولګېده چې ګېروُونکې ښځه د مرګ د اذيت نه هم لوئ دام دے. د هغې شوق د دام په شان دے او د هغې غېږه د زنځيرونو په شان ده. کوم سړے چې خُدائ پاک رضا کوى نو هغه به ترې نه خلاص وى، خو ګناهګار به د هغې په جال کښې راګېرېږى.

²⁷معلِم ووئيل چې زۀ دې نتيجې ته ورسيدم، کله چې ما په دې موضوع باندې د هر طرف نه غور و فکر وکړو.

²⁸اګر چې ما بار بار لټون کولو خو ما هغه څۀ پېدا کړل څۀ چې ما لټول. ما په زرو کسانو کښې يو نېک سړے پېدا کړو، خو يوه نېکه ښځه مې پکښې پيدا نۀ کړه.

²⁹نو زۀ صرف دې نتيجې ته ورسېدم چې خُدائ پاک انسان پېدا کړے دے چې نېک وى، خو هغه په نورو ډيرو نورو منصوبو پسې ځى.