Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 16 Bible Online

يشعياه 16 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 16

¹د شيلو نه د مُلک حُکمران ته په کلنګ کښى ګډُورى وروليږه. دا د صحرا په لاره يروشلم ته ورولېږه.

²د موآب ښځې د ارنون سيند په غاړه باندې د هغه مارغانو په شان دى چې د جالې نه شړلے شوى وى.

³هغوئ ژاړى او وائى، ”زمونږ مدد وکړئ، زمونږ دشمنانو نه زمونږ حِفاظت وکړئ. د هغوئ د حملې نه مونږ بچ کړئ. اوس چې مونږ راتښتيدلې يُو نو زمونږ سره دوکه مۀ کوئ.

⁴زمونږ مهاجر پريږدئ چې ستاسو په مُلک کښې ايسار شى. څوک چې هغوئ تباه کول غواړى هغوئ نه ورله پناه ورکړئ.“ ظلم زياتے او تباهى به ختم شى او څوک چې د نقصان رسولو کوشيش کوى نو هغوئ به مخ د زمکې نه ورک شى.

⁵بيا به د داؤد د اولاد يو کس بادشاه شى او هغه به په وفادارۍ او مينې سره په خلقو باندې حکومت کوى. هغه به په صحيح کار کولو کښې تېزى کوى او ګورى به چې د اِنصاف نه کار اخستے شوے دے.

⁶مونږ د موآب د غرور په حقله اورېدلى دى هغوئ مغروره، کبرژن، خودعرضه او سپين سترګې دى. خو د هغوئ لاپې عبث دى.

⁷د موآب خلق په خپل حال باندې ژاړى، هغوئ په سلګو سلګو د قير حراست ښار کشمش يادوى، د هغوئ حالت بدترين دے.

⁸د حسبون پټى او د شِبماه د انګورو باغونه تباه شوى دى، دا د انګورو هغه باغونه وُو چې د شرابو سره به يې د قومونو حکمرانان نشه کېدل. په يو وخت کښې د يعزير ښار پورې او په صحرا کښې نَمرخاتۀ طرف ته او نمر پرېواتۀ طرف ته د مړ درياب بلې غاړې پورې د دې څانګې رسېدلې دى.

⁹خو اوس زۀ د شِبماه د انګورو باغونو دپاره هم هغه شان ژاړم لکه څنګه چې د يعزير دپاره ژاړم. د حسبون او اليعالى دپاره زما اُوښکې توئېږى، ځکه چې د فصل لَو نۀ کېږى چې خلق ورسره خوشحاله شى.

¹⁰د باغونو نه خندا او خوشحالى غيبه شوې ده. د انګورو په باغونو کښې يو کس هم آوازونه نۀ کوى او نۀ سندرې وائى. هيڅ څوک هم انګور نۀ چخڼې کوى چې رس ترينه وباسى، ولې چې ما د خندا نعرې ختمې کړى دى.

¹¹زړۀ مې د موآب د غمه چوى، او زما زړۀ د قير حراست دپاره غمژن دے.

¹²د موآب خلق هسې خپل ځانونه ستړى کوى او هغوئ په غرونو باندې زيارتونو او خپلو عِبادت‌خانو ته د سوال دپاره ځى، دا به دوئ له هيڅ فائده ورنۀ کړى.

¹³دا هغه پېغام وو چې مالِک خُدائ د موآب په باره کښې مخکښې ورکړے وو.

¹⁴او اوس مالِک خُدائ وائى، ”پوره په درې کاله کښې به د موآب لوئ مال دولت ختم شى. او د دې د ډېرو خلقو نه به صرف يو څو ژوندى پاتې شى، او هغوئ به ډير کم او کمزورى وى.“