Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 44 Bible Online

يشعياه 44 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 44

¹مالِک خُدائ وائى، ”اے بنى اِسرائيلو، زما خِدمت کوُونکو، اوس ما ته غوږ ونيسئ، اے د يعقوب اولاده، اے زما غوره کړے شوو خلقو غوږ ونيسئ.

²زۀ هغه مالِک خُدائ يم چا چې تاسو پېدا کړى يئ، د کوم وخت نه چې تاسو پېدا شوى يئ نو زۀ ستاسو مدد کوم. اے يعقوبه زما خادمه، يرېږه مۀ، اے يسورونه تۀ ما غوره کړے يې، يريږه مۀ.

³زۀ به تږى مُلک له اوبۀ ورکړم او په اوچه زمکه به نِهرونه روان کړم. زۀ به ستاسو په بچو باندې خپل روح نازل کړم او ستاسو په اولاد به خپل برکتُونه نازل کړم.

⁴هغوئ به د داسې واښو په شان ترقى کوى چې په اوبو کښې وى، د هغه خاروَلو په شان چې د اوبو د روانو نِهرونو په غاړه شوې وى.

⁵خلق به وار په وار وائى چې، زۀ د مالِک خُدائ يم. هغوئ به راشى چې د بنى اِسرائيلو سره ملګرى شى. هغوئ به هر يو په خپل لاس باندې د مالِک خُدائ نوم وليکى او خپل ځان به د خُدائ پاک د خلقو نه يو کس ګڼى.“

⁶مالِک خُدائ، څوک چې په بنى اِسرائيلو حکومت کوى او د بنى اِسرائيلو حِفاظت کوى، هغه مالِک خُدائ رب‌الافواج داسې وائى، ”زۀ اولين او زۀ آخرين يم، زما نه بغېر بل يو خُدائ هم نشته.

⁷زما په شان څوک دى؟ هغه دې آواز وکړى او خپل دليلونه دې پيش کړى. هغوئ دې په ترتيب سره ووايې څۀ چې د پخوا نه شوى دى چې کله ما خپل قوم قائم کړو. هغوئ دې د راتلونکې وخت د خبرو اعلان وکړى چې څۀ به کيږى.

⁸مۀ يرېږئ، چې وونۀ يريږئ. ولې ما تاسو ته ډير مخکښې نۀ وو وئيلى چې څۀ به کيږى؟ تاسو زما ګواهان يئ. بل خُدائ شته څۀ؟ بل د پناه ځائ نشته چې زۀ ترې نه خبر يم!“

⁹هر څوک چې بُتان جوړوى نو هغوئ هيڅ هم نۀ دى او چې کومو څيزونو ته هغوئ ډير زيات خوشحاليږى هغه بې فائدې دى. د بُت پرستانو نۀ خو سترګې شته او نۀ پکښې عقل شته خو آخر به هم د شرم سره مخ شى.

¹⁰هغه څوک دے چې ځان له يوه مجسمه يا بُت جوړوى او د هغې به ورته هيڅ فائده نۀ وى؟

¹¹ګورئ، هغوئ او د هغوئ ټول ملګرى به وشرميږى. کوم خلق چې بُتان جوړوى هغوئ صرف انسانان دى. هغوئ دې راشى او په عدالت کښې دې پېش شى، هغوئ به ويريږى او د شرم سره به مخ شى.

¹²لوهار د اوسپنې يوه تکړه واخلى او د سکَروټو په ذريعه په دې باندې کار کوى. هغه د مټو زور سره څټک وهى او د دې نه يو بُت جوړ کړى. هغه اوږے شى او د لوږې نه يې طاقت جواب ورکړى او د تندې نه يې رنګ زيړ شى.

¹³ترکاڼ د لرګى ناپ واخلى. هغه په دې باندې کرښې وهى، دا لرګے د خپل آوزار سره وتراشى او د يو بنى آدم شکل ترې نه جوړ کړى، چې د يو انسان په شان ښائسته صورت لرى، د دې دپاره چې په يو بُت خانه کښې يې ولګوى.

¹⁴کاريګر د دِيار ونې ووهى چې د هغې نه کار واخلى، يا د ځنګل د څېړۍ ونه يا د سروې ونه خوښه کړى. يا هغه د نختر ونه وکَرى او د باران سره دا راغټه شى.

¹⁵يو کس به د ونې څۀ حِصه د خشاک دپاره اِستعمال کړى او د څۀ حِصې نه به يې اور بل کړى چې خپل ځان پرې تود کړى او روټۍ ورباندې پخه کړى. او دا هم يو حقيقت دے چې د څۀ حِصې نه به يې يو بُت جوړ کړى او عِبادت به يې کوى.

¹⁶هغه د څۀ لرګو نه اور بل کړى، هغه ورباندې غوښه سره کړى، وې خورى او موړ شى. هغه ورباندې خپل ځان تود کړى او وائى، ”دا څومره تود او زبردست اور دے!“

¹⁷کوم لرګے چې پاتې شى نو د هغې نه يو بُت جوړ کړى او بيا ورته هغه ټيټېږى او عِبادت يې کوى. هغه دې ته سوال کوى او ورته وائى، ”تۀ زما خُدائ يې، تۀ ما بچ کړه!“

¹⁸داسې خلقو ته هيڅ پته نۀ وى او نۀ په څۀ پوهېږى. د هغوئ په سترګو او زړوڼو باندې پرده پرته وى، نو په دې وجه نۀ هغوئ څۀ وينې او نۀ په څۀ پوهيږى.

¹⁹د بُتانو جوړوُونکى دومره عقل او پوهه نۀ لرى چې سوچ پرې وکړى چې، ”څۀ لرګے ما وسوزولو. د څۀ سره مې روټۍ پخه کړه او د دې په سکارو باندې مې غوښه سره کړه او ومې خوړه. نو د دې پاتې لرګى نه به زۀ بُت جوړوم او دې ته به زۀ سجده کوم؟“

²⁰دا داسې دى لکه چې څوک ايرې خورى. هغه خپلو کم عقلو سوچونو بې لارې کړے دے. هغه به په خپل زړۀ کښې دا خبره هم نۀ اچوى چې زما په لاس کښې چې کوم بُت دے هغه په رښتيا خُدائ نۀ دے.

²¹مالِک خُدائ وائى، ”اے بنى اِسرائيلو، دا خبره ياده ساتئ، تاسو زما خِدمت کوُونکى يئ. ما تاسو د دې دپاره پېدا کړئ چې زما خِدمت کوُونکى يئ، او زۀ به تاسو هيڅ کله نۀ هېروم.

²²ما ستاسو ګناهُونه د وريځې په شان لرې کړى دى. ما ستاسو ګناهونه داسې لرې کړى دى لکه چې نمر سخت دهند لرې کوى. ما له راواپس شئ، زۀ هغه ذات يم څوک چې تاسو بچ کوى.“

²³اے آسمانونو، د خوشحالۍ نه چغې ووهئ، ځکه چې مالِک خُدائ هر څۀ وکړل! د زمکې ژورو ځايونو، چغې ووهئ! غرونو او د ځنګل هرې ونې، د خوشحالۍ نه چغې ووهئ! مالِک خُدائ خپل خلق بنى اِسرائيليان بچ کړل او خپله لوئى يې وښودله.

²⁴مالِک خُدائ ستاسو خلاصوونکے وائى، ”زۀ هغه ذات يم چا چې تاسو پېدا کړى يئ. زۀ مالِک خُدائ يم، ما دا هر څيز پېدا کړے دے. ما په يواځې ځان په زمکه باندې آسمانونه اودرول، او زمکه مې پخپله خوَره کړه.

²⁵زۀ د دروغو نبوت کوونکې دروغژن ثابتوم، او د فالګرو نه کم عقلان جوړوم. زۀ د هوښيارانو خلقو خبرې غلطې ثابتوم او د هغوئ حِکمت په کم عقلتوب بدلوم.

²⁶زۀ د خپلو خِدمت کونکو پېشګويانې پوره کوم او د خپلو پېغمبرانو منصُوبې سر ته رسوم. زۀ د يروشلم په حقله وايم چې خلق به بيا هلته اوسېږى، او د يهوداه ښارونو ته وايم چې دا به بيا جوړ شى. او دا به د کنډرو نه په ښارونو بدل شى.

²⁷هم زۀ ژور سمندر ته حُکم ورکوم چې، اوچ شه، زۀ ستا ژوروالے وچوم.

²⁸زۀ خورس ته وايم، تۀ زما شپون يې، تۀ به هغه کار کوې چې څۀ درته زۀ وايم: تۀ به حُکم ورکړې چې يروشلم دې بيا جوړ شى او د خُدائ پاک د کور بنيادونه دې واچولے شى.“