Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 56 Bible Online

يشعياه 56 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 56

¹مالِک خُدائ خپلو خلقو ته وائى چې، ”هغه څۀ کوئ څۀ چې صحيح او د اِنصاف دى، ولې چې زۀ زر راروان يم چې تاسو له خلاصُون درکړم، او ستاسو مينځ کښې خپل صداقت څرګند کړم.

²بختور دى هغوئ چې په صداقت کلک ولاړ وى. بختور دى هغوئ چې د سبت د ورځې بې حرمتى نۀ کوى بلکه منې يې، او خپل ځانونه د بدعملۍ نه ساتى.“

³د پردى مُلک کوم خلق چې د مالِک خُدائ منونکې جوړ شوى دى نو هغوئ دې ونۀ وائى چې، ”مالِک خُدائ به مونږ خامخا د خپلو خلقو نه جدا کړى.“ او نۀ دې هيجړا وائى چې، ”زۀ خو اوچ بوټے يم، نۀ مې بچى شته او نۀ مستقبل.“

⁴مالِک خُدائ فرمائى چې، ”کوم هيجړاګان چې د سبت ورځې د منلو په وجه زما درناوے کوى او هغه کار کوى چې زۀ ورباندې رضا کېږم او زما په تړون ټينګ ولاړ يې،

⁵نو زۀ به هغوئ له زما په خپل کور او د هغې چارديوارئ کښې يو داسې يادګار او نوم ورکوم چې د لوڼو او زامنو نه به زيات ښۀ وى. او کوم نوم به چې زۀ هغوئ له ورکوم نو هغه به تل تر تله وى او هيڅ کله به ختمېږى نه.

⁶او مالِک خُدائ د پردى مُلک هغه خلقو ته وائى چې کوم د هغۀ منونکې جوړ شوى دى، څوک چې د هغۀ سره مينه کوى او د هغۀ خِدمت کوى، کوم چې د سبت ورځ منى او د هغۀ په تړون ټينګ ولاړ وى،

⁷نو زۀ به هغوئ خپل مقدس غر صِيون ته راولم، او خپل د دعا کور کښې به د هغوئ زړونه د خوشحالۍ نه ډک کړم. او زۀ به د هغوئ سوزيدنکې نذرانې او قربانۍ قبولې کړم. ځکه چې زما کور به د ټولو قومونو دپاره د دعا کور بللے شى.“

⁸مالِک خُدائ تعالىٰ، چا چې خپل خلق بنى اِسرائيليان د جلاوطنۍ نه راوستى دى هغه فرمائ چې هغه به نور خلق هم راجمع کړى هغوئ سره څوک چې مخکښې نه راجمع دى.

⁹اے ټولو بلاګانو! اے د ځنګل ټولو بلاګانو راشئ! او زما خلق لواړ تير کړئ.

¹⁰زما د خلقو مشران لکه د محافظانو په شان دى څوک چې په سترګو ړاندۀ دى، او ټول د هيڅ نه هم نۀ دى خبر. هغوئ ټول د ګونګې سپې په شان دى او غپلے نۀ شى، هسې پراتۀ وى او خوبونه کوى. د هغوئ خوب ډېر خوښ دے!

¹¹هغوئ د لالچى سپو په شان دى چې هيڅ کله نۀ مړېږى. باوجود د دې چې هغوئ ته شپانۀ وئيلے شى خو هغوئ په هيڅ هم نۀ پوهېږى. هغوئ ټول په خپله مخه روان دى او خپلې ګټې پسې ګرځى.

¹²هغوئ وائى، ”راځئ چې د انګورو شراب واخلو او ځانونه پرې ښۀ په سور کښې کړُو! او سبا به د نن نه هم زياته خوشحالى کوُو!“