Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 65 Bible Online

يشعياه 65 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 65

¹مالِک خُدائ فرمائى، ”ما خپل ځان هغوئ ته څرګند کړو چا چې زما تپوس نۀ کولو، او په هغوئ مې ځان پېدا کړو چا چې زما لټون نۀ کولو. ما وئيل چې، ”زۀ حاضر يم، زۀ حاضر يم.“ خو بيا هم دې قوم زما نوم نۀ اخستلو.

²ما ټوله ورځ سرکشه خلقو ته لاسونه کولاو نيولى وى. خو هغوئ په خپلو غلطو لارو ځى او ګډو وډو خيالونو پسې ګرځى.

³هغوئ مسلسل زما په وړاندې زما بې ادبى کوى. هغوئ په مقدسو باغونو کښې قربانيانې پېش کوى او د غېرو قومونو په قربان ګاه باندې خوشبوئ سوَزوى.

⁴هغوئ په قبرستان کښې کښينى او په پټو ځايونو کښې شپې تيروى. هغوئ د خنزير غوښه خورى، او د حرام خوراک ښوروا د هغوئ په لوښو کښې وى.

⁵او بيا دوئ يو بل ته وائى، ”ما ته مۀ رانزدې کېږه ګنې ما به پليت کړې! زۀ ستا نه زيات مقدس يم!“ داسې خلق زما په سپږمو کښې د بدبويې په شان دى، د داسې خراب بوئې په شان چې هيڅ کله نۀ ختميږى.

⁶ګورئ، دا زما په وړاندې ليکلے شوى دى: ”زۀ به غلے نۀ پاتې کېږم او هغوئ له به پوره پوره سزا ورکوم! آؤ، بې شکه زۀ به هغوئ نه بدله اخلم.“

⁷مالِک خُدائ فرمائى، ”هغوئ ته به نۀ صرف د خپلو ګناهونو بلکه د پلار نيکۀ د ګناهونو سزا به هم ورته ملاويږى. ځکه چې هغوئ په غرونو باندې خوشبويانې سوزولې دى او زما بې ادبې يې کړې ده. نو ځکه به هغوئ له پوره پوره سزا ورکړم.“

⁸مالِک خُدائ فرمائى، ”تر څو پورې چې په انګورو کښې لږ رس پاتې وى نو خلق وائى، چې دا مۀ ضائع کوئ، ځکه چې په دې کښې څۀ نه څۀ شته چې باعثِ برکت دى. زۀ به بنى اِسرائيلو سره هم داسې کوم. د خپلو خادِمانو د خاطره به زۀ ټول نۀ تباه کوم.

⁹زۀ به يعقوب او يهوداه له داسې اولاد ورکړم چې زما غرونه به قبضه کړى. زما غوره کړے شوې به د دې وارثان شى او زما خِدمت کوُونکى به هلته اوسېږى.

¹⁰د شارون په مېدان کښې به ګډې چېلۍ څرى او د عکور په وادۍ کښې به څاروى آرام کوى. دا به زما د هغه خلقو دپاره وى چې څوک زما لټون کوى.

¹¹خو تاسو چا چې مالِک خُدائ ته شا کړه او زما مقدس غر مو هېر کړو، چا چې د قِسمت معبود ته دسترخوان ويړ کړو او د بخت معبود ته مو د شرابو جامونه ډک کړل،

¹²اوس به زۀ تُوره ستاسو په قِسمت کړم. تاسو ټول به د حلالونکې په وړاندې ټيټ شئ، ځکه چې کله ما آواز درکړو، نو تاسو جواب رانۀ کړو، او چې کله مې درسره کلام کولو، نو تاسو آوريدو نه. او زما د سترګو په وړاندې تاسو د قصدا ګناه کوله او هغه څۀ به مو کول د څۀ چې تاسو ته پته ده چې زۀ ترې نفرت کوم.“

¹³نو ځکه مالِک خُدائ تعالىٰ فرمائى، ”زما خادمان به خوراک کوى خو تاسو به اوږى يئ. زما خادمان به څښل کوى خو تاسو به تږې يئ. زما خادمان به خوشحالى کوى خو تاسو به عمژن او په شرم پټ يئ.

¹⁴زما خادمان به د خوشحالۍ سندرې وائى، خو تاسو به په مايوسۍ او غمژن زړۀ سره ژړا کوئ.

¹⁵زما د غوره کړے شوؤ خلقو په مينځ کښې به ستاسو نوم لعنتى وى، ځکه چې مالِک خُدائ به تاسو تباه کړى. او خپلو حقيقى خادمانو له به يو بل نوم ورکړى.

¹⁶نو چې په مُلک کښې هر څوک هم د برکت دعا غواړى نو هغه به د رښتياو خُدائ پاک په نوم برکت غواړى. هر څوک هم چې قسم کوى نو هغه به د رښتياو خُدائ پاک په نوم قسم خورى. ځکه چې د تېرې زمانې تکليفونه به هېر کړے شى. او زما د سترګو نه به پناه شى.“

¹⁷”ګورئ، زۀ نوى آسمانونه او نوې زمکه جوړوم. د تېرې زمانې څيزونه به نۀ شى يادولے، او نۀ به په خيال خاطر کښې راځى.

¹⁸خوشحاله شئ! او زۀ چې څۀ پېدا کوم نو په هغې همېشه خوشحالى کوئ. ګورئ، زۀ به يروشلم د خوشحالۍ ځائ جوړ کړم، او د هغې خلق به د خوشحالۍ سبب وى.

¹⁹زۀ پخپله به په يروشلم خوشحالى کوم، او د هغې په خلقو به خوشحاله يم. په هغې کښې به نور د ژړا شور او د پرېشانۍ چغې نۀ شى آوريدے.

²⁰واړۀ ماشومان به نور په کم عُمر کښې نۀ مرى او ټول خلق به اُوږدۀ عُمرونه تېروى. د چا عُمر چې صرف سل کاله وى نو هغه به هم ځوان ګڼلے شى. او څوک چې د سلو کالو نه مخکښې مړ شى نو هغه به لعنتى ګڼلے شى.

²¹خلق به کورونه جوړوى او په خپله به په کښې اوسېږى، د انګورو باغونه به کَرى او په خپله به يې خورى.

²²بيا به داسې نۀ وى چې د کور جوړولو نه پس به بل څوک پکښې اوسيږى، او د باغ لګولو نه پس به بل څوک د دې ميوه خورى. زما د خلقو عُمرونه به د ونو په شان اُوږدۀ وى. او زما غوره کړے شوى به د خپل محنت څيزُونو نه ښۀ خوند اخلى.

²³د هغوئ خوارى به بې ځايه نۀ وى او د هغوئ بچى به د آفت سره نۀ مخ کېږى. ځکه چې هغوئ به د مالِک خُدائ بختور خلق وى، هغوئ او د هغوئ اولاد به برکتناک وى.

²⁴د دې نه مخکښې چې هغوئ ماله آواز راکړى زۀ به جواب ورکړم. هغوئ به لا د خپلو حاجتونو په حقله خبرې کوى چې ما به د هغوئ دعاګانې قبولې کړې وى.

²⁵شرمخان او ګډې به يو ځائ خوراک کوى، زمريان به د څاروو په شان بوس خورى او ماران به خاورې خورى. زما په مقدس غر، صِيون، باندې به نۀ څۀ غلط کار کيږى او نۀ به چا ته څۀ نقصان رسى! ما، مالِک خُدائ دا فرمائېلى دى.“