Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب يشعياه 66 Bible Online

يشعياه 66 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

يشعياه 66

¹مالِک خُدائ فرمائى، ”آسمان زما تخت دے او زمکه زما د پښو چوکۍ ده. نو بيا هغه کور چرته دے چې تاسو يې زما دپاره جوړوئ؟ هغه ځائ کوم دے چرته به چې زۀ آرام کوم؟“

²مالِک خُدائ فرمائى، ”ما په خپل لاس دا هر څۀ جوړ کړل، نو بيا دا په وجود کښې راغلل. زۀ د هغه خلقو خيال ساتم څوک چې عاجزان او توبه کوُونکى دى، او زما د کلام په وړندې د يرې نه ريږدى.

³خو څوک چې غوَيے حلال کړى هغه داسې دے لکه چې انسان حلال کړى، څوک چې يو ګډُورے حلال کړى هغه داسې دے لکه چې د يو سپى څټ مات کړى، څوک چې د غلې نذرانه پېش کړى هغه داسې دے لکه چې د خنزير وينه پېش کړى، څوک چې خوشبوئى پېش کړى هغه داسې دے لکه چې بُت پرستى وکړى. دې خلقو خپلې غلطې لارې خوښې کړى دى، او د دوئ ځان په خپلو ګنداو څيزونو باندې خوشحاليږى.

⁴زۀ به په هغوئ باندې لوئ مصيبت راولم، هغه ټول څيزونه چې دوئ ترې نه يرېدل. ځکه چې کله ما آواز ورکړو، نو هغوئ جواب رانۀ کړو، او چې کله مې ورسره کلام کولو، نو هغوئ آوريدو نه. او زما د سترګو په وړاندې هغوئ د قصدا ګناه کوله او هغه څۀ به يې کول د څۀ چې هغوئ ته پته ده چې زۀ ترې نفرت کوم.“

⁵اے تاسو ټول څوک چې د مالِک خُدائ د کلام په وړاندې ريږدئ، د هغۀ کلام واورئ: ”ستاسو خپل خلق ستاسو نه نفرت کوى او زما د نوم له وجې تاسو د خپلولئ نه وباسى. هغوئ په تاسو پورې خندا کوى او وائى، مالِک خُدائ دې خپله لوئى ښکاره کړى چې مونږ ستاسو خوشحالى ووينو. خو هغوئ به په خپله د شرم سره مخ شى!

⁶واورئ! په ښار کښې شور او غوغا، د خُدائ پاک په کور کښې آواز ته غوږ ونيسئ، دا د مالِک خُدائ آواز دے، خپلو دشمنانو له سزا ورکوى.

⁷د ماشوم د پېدا کيدو درد نه مخکښې د يروشلم ماشوم وشو، د پېدايښت درد نه مخکښې د هغۀ زوئ پېدا شو.

⁸چا داسې خبره اورېدلې ده؟ يا يې داسې څيز ليدلے دے؟ يو مُلک په يو ورځ کښې پېدا کيدے شى؟ يا يو قوم په يوه لحظه کښې پېدا کيدے شى څۀ؟ خو صِيون سره هم داسې شوى دى. د ماشوم د پېدا کيدو درد نه مخکښې د هغۀ ماشومان پېدا شول.“

⁹مالِک خُدائ فرمائى، ”ولې زۀ به دا قوم د پېدا کيدو حد ته راولم او بيا به يې پېدا کيدو ته نۀ پريږدم؟ نه، هيڅ کله نه!“ ستاسو خُدائ پاک فرمائى، ”زۀ به دا قوم هيڅ کله د پېدا کيدو نه نۀ پاتې کوم.

¹⁰اے هغه ټولو خلقو چې څوک د دې ښار سره مينه کوئ، د يروشلم سره خندا او خوشحالى وکړئ! اے هغه ټولو خلقو چې په دې باندې غمژن وئ، نو اوس ورسره خوشحالۍ وکړئ!

¹¹اوس به تاسو د هغې تسلئ ورکولو والا سينې نه ښۀ په مړه ګيډه پۍ وڅکئ، تاسو به د هغې ښائسته ډيرو پيو نه ښۀ خوند واخلئ.“

¹²مالِک خُدائ فرمائى، ”ګورئ، زۀ به د درياب په شان د يروشلم سلامتى زياته کړم، او د قومونو دولت به پرې لکه د سيلاب په شان راروان وى. بيا به تاسو د هغې سينه رووئ، او هغه به تاسو په ډُوډى ګرځوى، او په خپل غېږ کښې به مو ځنګوى.

¹³لکه چې يوه مور خپل بچى له تسلى ورکوى، نو زۀ به په يروشلم کښې تاسو له داسې آرام درکړم.

¹⁴کله چې تاسو دا څيزُونه وګورئ نو ستاسو زړونه به خوشحاله شى، او د تازه شينکې په شان به زور کښې شئ. او هر څوک به ووينې چې د مالِک خُدائ لاس د هغۀ د خادمانو سره دے، او د هغۀ غصه د هغۀ د دشمنانو خلاف ده.

¹⁵ګورئ، مالِک خُدائ د اور په صورت کښې راروان دے، او د هغۀ جنګى ګاډۍ لکه د طوفان په شان غړمبيږى. هغه به سخت قهر سره او د اور د شغلو په شان سخت رټلو سره سزا ورکړى.

¹⁶مالِک خُدائ به اور او خپلې تُورې سره د دنيا عدالت وکړى، او ډېر خلق به د هغۀ د لاسه ووژلے شى.“

¹⁷مالِک خُدائ فرمائى، ”د هغه خلقو ختمېدل رانزدې دى څوک چې خپل ځانونه مقدس کوى او صفا کوى چې مقدسو باغونو ته لاړ شى او د هغې په مينځ کښې د بُتانو پيروى وکړى، د خنزير غوښه، ناولى څيزُونه او منږکان وخورى.

¹⁸ما ته د هغوئ د خيالونو او عملونو پته ده. زۀ ټول قومونه او فرق فرق ژبو وئيلو واله راغونډوم. هغوئ به راشى او زما جلال به ووينى.

¹⁹زۀ به د هغوئ په مينځ کښې يوه نښه قائمه کړم. او په هغوئ کښې چې کوم ژوندى پاتې وى نو څۀ به ترې نورو قومونو ته ولېږم. هغوئ به ترسيس، ليبيا او لِديا چې په غشو او ليندو اِستعمالولو کښې تکړه دى او توبل او يونان ته ولېږم. او هغه لرې مُلکونو ته به يې ولېږم چې هغوئ زما د شهرت نه نۀ دى خبر او چې زما جلال يې هم نۀ دے لېدلے. هغوئ به دغه قومونو ته زما د لويۍ اعلان وکړى.

²⁰هغوئ به ستاسو باقى پاتې خلق د هر يو قوم نه واپس راولى. هغوئ به يې په يروشلم کښې زما مقدس غر ته مالِک خُدائ ته د نذرانې په توګه راولى. مالِک خُدائ فرمائى، هغوئ به يې په اسونو، کچرو، اُوښانو، جنګى ګاډو، نورو ګاډو داسې راولى لکه څنګه چې بنى اِسرائيليان په پاکو لوښو کښې زما کور ته د غلې نذرانې راوړى.

²¹زۀ به د هغوئ نه څۀ کسان اِمامان او ليويان جوړ کړم. دا د مالِک خُدائ وينا ده.“

²²مالِک خُدائ فرمائى، ”لکه څنګه به چې زما نوى آسمانونه او نوې زمکه زما په وړاندې قائمه وى، نو هم داسې به ستاسو اولاد او ستاسو نوم تر هيمشه پورې قائم وى.“

²³مالِک خُدائ فرمائى، ”د هرې نوې مياشتې په راختو او د هر سبت په ورځ به ټول خلق ما له راځى او زما عِبادت به کوى.

²⁴کله چې هغوئ د ښار نه بهر ځى نو هغوئ به د هغه خلقو لاشونه ووينى چا چې زما خِلاف سرکشى کړې وه. کوم چينجى چې دغه لاشونه خورى نو هغه به هيڅ کله نۀ مرى او کوم اور چې هغوئ سوزوى نو هغه به نۀ مړ کېږى. د هغوئ دا منظر به د ټولو انسانانو دپاره يروونکے وى.“