Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب شمېر 11 Bible Online

شمېر 11 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

شمېر 11

¹نو کله چې خلقو د خپلو تکليفُونو په باره کښې مالِک خُدائ ته شکايتُونه شروع کړل، نو مالِک خُدائ دا واؤرېدل، نو هغه سخت غُصه شو اؤ په خلقو يې اور راولېږلو اؤ اور د هغوئ خِلاف بل وو اؤ د کېمپ بهرنى اړخ يوه برخه يې وسوزوله.

²خلقو مُوسىٰ ته د مدد د پاره چغې کړې، هغۀ مالِک خُدائ ته سوال وکړو اؤ اور قلار شو.

³نو د هغه ځائ نُوم تبيعره شو، ځکه چې هلته د مالِک خُدائ اور د هغوئ کېمپ سوزولے وو.

⁴د پردى وطن څۀ مُسافرو د بنى اِسرائيلو سره سفر کولو. د هغوئ غوښې ته ډېر زيات زړۀ وشو اؤ هم داسې په خپله بنى اِسرائيلو هم شکايت شروع کړو اؤ وې وئيل : ”کاش! چې لږه غوښه خو وے!

⁵په مِصر کښې چې مُونږ کُوم کبان غوښتل هغه مو خوړل اؤ مُونږ ته مُفت مِلاوېدل. هغه بادرنګ، هِندوانې، ګندانه، پياز اؤ اُوږه راياده کړئ چې مُونږ به خوړل؟

⁶خو اوس مُونږ د دې نه پوزې له راغلُو، د خوړلو نور هيڅ نشته خو بس دا من دى چې هره ورځ زمُونږ مخې ته پراتۀ وى.“

⁷من د دڼيا د تُخم په شان واړۀ وُو اؤ رنګ يې زېړ بخن وو.

⁸دا د شپې د پرخې سره د خېمو نه ګېر‌چاپېره پرېوتو. ورپسې سحر به خلق د دې راټولولو د پاره تلل، دا به يې په لنګرۍ کښې ټکول يا يې ترې نه په مېچن کښې اوړۀ جوړول اؤ بيا به يې يشول يا به نرۍ ډوډۍ يې ترې نه پخولې. د دې خوند داسې وو لکه چې ډوډۍ د زيتُونو تېلو سره پخې شوې وى.

¹⁰مُوسىٰ د ټولو خلقو شکايتُونه واؤرېدل چې هغوئ ډلې ډلې د خپلو خېمو په دروازو کښې ولاړ وُو. هغه پرېشان وو ځکه چې مالِک خُدائ هغوئ ته په قهر وو،

¹¹اؤ هغۀ مالِک خُدائ ته ووئيل، ”تۀ زما سره دومره بد سلُوک ولې کوې؟ تۀ زما نه ولې ناراضا يې؟ تا د دې ټولو خلقو ذِمه وارى ما له ولې راکړې ده؟

¹²هغوئ خو ما نۀ دى پېدا کړى اؤ نۀ زما بچى دى! زۀ دې ولې د يوې خِدمت‌ګارې په شان شم چې د پيو ماشُوم هغه وطن ته يوسم چې تا يې د هغوئ د پلار‌نيکۀ سره وعده کړې ده؟

¹³زۀ دې ټولو خلقو له غوښه د کُوم ځائ نه ورکړم؟ ځکه چې هغوئ ما ته ژاړى اؤ زما نه غوښه غواړى.

¹⁴زۀ يواځې د دې ټولو خلقو ذِمه وارى نۀ شم اخستلے، دا بوج زما د پاره ډېر درُوند دے.

¹⁵کۀ تۀ زما سره هم دغه شان سلُوک کوې، نو په ما رحم وکړه اؤ ما ووژنه، کۀ تۀ زما نه رضا يې، نو ما د خپل غم ليدلو نه وساته.“

¹⁶مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”د اِسرائيليانو اؤيا مشران راجمع کړه چې هغوئ د مشرانو په توګه منلے شوى وى، هغوئ ما له زما د حضُور خېمې ته راوله اؤ هغوئ ته ووايه چې هغوئ هلته ستا سره ودرېږى.

¹⁷زۀ به لاندې راشم اؤ هلته به ستا سره خبرې وکړم اؤ چې ما کُوم رُوح تا له درکړے دے د هغې نه به لږ واخلم اؤ هغوئ له به يې ورکړم. بيا به هغوئ ستا مدد کوى اؤ چې د دې خلقو ذِمه وارى واخلى، نو دا ذِمه وارى به يواځې ستا په سر نۀ وى.

¹⁸اوس خلقو ته ووايه، چې د سبا د پاره ځانُونه پاک کړئ، تاسو ته به د خوړولو د پاره غوښه مِلاؤ شى. مالِک خُدائ ستاسو ژړا اؤرېدلې ده چې تاسو وئيل چې کاش زمُونږ سره لږه غوښه وے اؤ چې زمُونږ حالت په مِصر کښې ښۀ وو. اوس به مالِک خُدائ تاسو له غوښه درکړى اؤ تاسو به يې خورئ.

¹⁹دا به تاسو نۀ صِرف يو دوه، پينځۀ يا لس شل ورځې خورئ،

²⁰بلکې ټوله مياشت به يې خورئ، چې ستاسو د پوزو نه بهر راووځى اؤ زړۀ به مو ترې موړ شى. هم داسې به وشى ځکه چې تاسو د مالِک خُدائ سپکاوے کړے دے کُوم چې دلته ستاسو په مېنځ کښې دے اؤ تاسو هغۀ ته دا شکايت کړے دے چې مُونږ ولې مِصر پرېښودلے دے.“

²¹مُوسىٰ مالِک خُدائ ته ووئيل، ”دلته زما سره شپږ لاکهه خلق دى اؤ تۀ وائې چې تۀ به هغوئ له د يوې مياشتې غوښه ورکړې؟

²²څاروى اؤ ګډې دې د هغوئ د پاره حلالې کړے شى څۀ؟ آيا په سمندر کښې ټول کبان به د هغوئ مړولو د پاره کافى وى؟“

²³مالِک خُدائ ورته ووئيل، ”زما د طاقت څۀ حد شته؟ تۀ به زر وګورې چې ما څۀ وئيلى دى چې هغه کېږى اؤ کۀ نۀ کېږى!“

²⁴نو مُوسىٰ بهر ووتلو اؤ چې مالِک خُدائ څۀ وئيلى وُو هغه يې خلقو ته ووئيل. هغۀ اؤيا مشران راجمع کړل اؤ د خېمې نه ګېر‌چاپېره يې ودرول.

²⁵بيا مالِک خُدائ په وريځو کښې لاندې راغلو اؤ د هغۀ سره يې خبرې وکړې. کُوم رُوح يې چې مُوسىٰ له ورکړے وو د هغې نه يې لږ واخستلو اؤ هغه اؤيا مشرانو له يې ورکړو. کله چې په هغوئ باندې رُوح راغلو نو هغوئ د لږ وخت د پاره د پېغمبرانو په شان خبرې کولې خو د دې نه پس بيا داسې ونۀ شول.

²⁶د هغه اؤيا مشرانو نه دوه مشران، اِلداد اؤ ميداد، په خېمو کښې پاتې وُو اؤ د مالِک خُدائ د حضُور خېمې ته تلى نۀ وُو. اؤ په هغوئ باندې رُوح نازل شو اؤ هغوئ په خېمو کښې د پېغمبرانو په شان خبرې شروع کړې.

²⁷يو ځوان منډه کړه چې مُوسىٰ ته ووائى چې اِلداد اؤ ميداد په خېمو کښې د پېغمبرانو په شان خبرې کوى.

²⁸بيا د نون زوئ يشوَع، کُوم چې د مُوسىٰ د ځوانۍ د وخت نه مدد کوُونکے وو، هغۀ مُوسىٰ ته ووئيل، ”زما نېکه هغوئ منع کړه.“

²⁹مُوسىٰ جواب ورکړو، ”تۀ په ما غېرت کوې څۀ؟ زۀ غواړم چې مالِک خُدائ خپل رُوح خپلو ټولو خلقو ته ورکړى اؤ ټول د پېغمبرانو په شان شى!“

³⁰بيا مُوسىٰ اؤ د اِسرائيليانو مشران واپس کېمپ ته لاړل.

³¹ناڅاپه مالِک خُدائ يوه هوا راوستله چې هغې د سمندر د طرف نه مړَزان راوړل، چې د زمکې نه يو ګز اُوچت الوتل. دا په خېمو باندې اؤ د خېمو نه ګېر‌چاپېره هر طرف ته لرې لرې پورې کښېناستل.

³²نو په هغه ټوله ورځ اؤ شپه اؤ په دويمه ټوله ورځ، خلقو مړَزان راونيول، هيچا هم د زرو کيلو نه کم نۀ وُو رانيولى. هغوئ دا د وچولو د پاره د ټولو خېمو نه ګېر‌چاپېره خوارۀ کړل.

³³کله چې د هغوئ سره ښۀ ډېره غوښه وه، نو مالِک خُدائ خلقو ته په قهر شو اؤ په خلقو يې يوه لويه وبا راولېږله.

³⁴د هغه ځائ نُوم ”د لالچيانو قبرونه“ شو، ځکه چې هغوئ هلته هغه خلق ښخ کړل د کُومو چې غوښې ته زړۀ شوے وو.

³⁵خلقو د هغه ځائ نه حصيروت ته سفر وکړو اؤ هلته اوسېدل.