Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب شمېر 14 Bible Online

شمېر 14 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

شمېر 14

²هغوئ د مُوسىٰ اؤ هارُون خِلاف شکايت وکړو اؤ وې وئيل، ”دا به ډېره ښه وے چې د مِصر په وطن کښې يا په هغه صحرا کښې مړۀ وے!

³مالِک خُدائ مُونږ هغه وطن ته ولې بوځى؟ مُونږ به په جنګ کښې ووژولے شُو اؤ زمُونږ ښځې اؤ بچى به ونيولے شى. دا به ښه نۀ وى څۀ چې واپس مِصر ته لاړ شُو؟“

⁴نو هغوئ يو بل ته ووئيل، ”راځئ! چې يو مشر خوښ کړُو اؤ مِصر ته واپس لاړ شُو.“

⁵بيا مُوسىٰ اؤ هارُون د هغه خلقو په وړاندې زمکې ته ټيټ شول.

⁶اؤ د نون زوئ يشوَع اؤ کالب د يفُنه زوئ هغه دوه کسانو چې هغوئ هغه وطن کتلے وو، هغوئ د خفګان نه خپلې جامې وشلولې

⁷اؤ خلقو ته يې ووئيل، ”کُوم وطن چې مُونږ وکتلو هغه ډېر زيات ښۀ وطن دے.

⁸کۀ مالِک خُدائ زمُونږ نه رضا وى نو هغه به مُونږ هلته بوځى، هغه وطن ته چې زرخېز اؤ آباد وى او مونږ له به يې راکړى.

⁹د مالِک خُدائ خِلاف بغاوت مۀ کوئ اؤ د هغه خلقو نه مۀ يرېږئ کُوم چې هلته اوسېږى. هغوئ له شکست ورکول مُونږ ته آسان دى. مالِک خُدائ زمُونږ مل دے اؤ هغه خُدايانو له يې شکست ورکړے دے چې هغوئ يې بچ کول، نو مۀ يرېږئ.“

¹⁰ټول قوم وئيل چې هغوئ به سنګسار کړى، خو ناڅاپه خلقو وليدل چې د مالِک خُدائ د حضُور سپين جلال د خېمې د پاسه راڅرګند شو.

¹¹مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل، ”دا خلق به تر کُومې پورې زما نه نفرت کوى؟ اؤ په ما باندې به اعتماد نۀ کوى، اګرچې د هغوئ په مېنځ کښې ما ډېرې مُعجزې کړې دى؟

¹²زۀ به په هغوئ وبا راولم اؤ هلاک به يې کړم، خو زۀ به تا د يو داسې قوم پلار‌نيکۀ جوړ کړم چې هغه به د دې خلقو نه لوئ اؤ طاقتور وى!“

¹³خو مُوسىٰ مالِک خُدائ ته ووئيل، ”تا د خپل طاقت سره دا خلق د مِصر نه راوويستل. کله چې مِصريان خبر شى چې تا د خپلو خلقو سره څۀ کړى دى،

¹⁴نو هغوئ به د دې وطن اوسېدُونکو ته ووائى چا چې د مخکښې نه اؤرېدلى دى چې مالِکه خُدايه! تۀ زمُونږ مل يې، کله چې ستا وريځ زمُونږ د پاسه ولاړه وى نو تۀ مخامخ ښکارېږې اؤ چې تۀ زمُونږ په مخکښې د ورځې د وريځې په ستن کښې اؤ د شپې د اور په ستن کښې ځې.

¹⁵اوس کۀ تۀ خپل ټول خلق ووژنې، نو چې کُومو قومُونو ستا په باره کښې اؤرېدلې دى نو هغوئ به ووائى

¹⁶چې تا خپل خلق په صحرا کښې ووژل ځکه چې ستا طاقت نۀ وو چې هغوئ هغه وطن له بوځې چې تا د ورکولو وعده کړې ده.

¹⁷نو اوس مالِکه خُدايه! زۀ سوال کوم چې مُونږ ته خپل طاقت اؤ هغه څۀ وښايه چې تا يې د ورکولو وعده کړې ده، کله چې تا ووئيل،

¹⁸زۀ، مالِک خُدائ په آسانۍ سره نۀ غُصه کېږم اؤ زۀ نۀ ختمېدُونکې مينه اؤ وفادارى ښايم اؤ زياتے اؤ بغاوت معاف کوم. خو چې څوک ګُناه کوى نو د هغوئ د ګُناه سزا به د دريم اؤ څلورم نسل پورې جارى وى.

¹⁹اؤ اوس مالِکه خُدايه! زۀ تا ته سوال کوم چې د خپلې نۀ بدلېدُونکې مينې په مُطابق د دې خلقو ګُناه معاف کړه، هم هغه شان چې هغوئ د مِصر نه راوتل اؤ تر اوسه پورې يې معاف کوې.“

²⁰مالِک خُدائ ورته ووئيل، ”ستا د وېنا په مُطابق هغوئ ما معاف کړل.

²¹خو زۀ دا وعده کوم چې بې‌شکه چې زۀ څنګه ژوندے يم اؤ چې څنګه زما د جلال نه زمکه ډکېږى،

²²د دې خلقو نه يو کس به هم هغه وطن ته ورننه نۀ وځى. هغوئ زما د حضُور د سپين جلال هغه مُعجزې هم ليدلې دى چې ما په مِصر کښې اؤ په صحرا کښې کړې دى، خو هغوئ بيا بيا زما د صبر اِمتحان اخستلے دے اؤ زما د منلو نه يې اِنکار کړے دے.

²³هغوئ به هيڅ کله هم هغه وطن ته دننه نۀ شى د کُوم چې ما د هغوئ د پلار‌نيکۀ سره لوظ کړے دے. هغه هيڅ څوک به هم ورننه نۀ وځى چا چې زما سپکاوے کړے دے.

²⁴خو زما خِدمت‌ګار کالب د نورو په شان نۀ دے اؤ هغۀ په پُوره توګه زما فرمانبردارى کړې ده، زۀ به دې هغه وطن له راولم کُوم چې هغۀ ليدلے دے اؤ هغه وطن به د هغۀ د اولاد شى

²⁵چې په کُومو واديانو کښې اوس عمالقيان اؤ کنعانيان اوسېږى. سبا واپس په صحرا کښې د سُور درياب طرف ته روان شئ.“

²⁶مالِک خُدائ مُوسىٰ اؤ هارُون ته ووئيل،

²⁷”دا خراب خلق به تر کُومې پورې زما خِلاف شکايت کوى؟ ما دا شکايتُونه ډېر زيات اؤرېدلى دى!

²⁸اوس هغوئ له دا جواب ورکړه : زۀ ژوندے مالِک خُدائ دا قسم کوم، چې زۀ به ستاسو د پاره هم هغه شان وکړم چې څنګه تاسو وئيلى دى.

²⁹تاسو به مړۀ شئ اؤ ستاسو لاشُونه به په صحرا کښې خوارۀ وارۀ پراتۀ وى. ځکه چې تاسو زما خِلاف شکايت کړے دے، د ستاسو يو کس به هم هغه وطن ته ورننه نۀ وځى چې عُمر يې د شلو کالو نه زيات وى.

³⁰ما دا وعده کړې وه چې تاسو به هلته اوسېږئ، خو د کالب اؤ يشوَع نه بغېر به هيڅ څوک هم نۀ ورننه وځى.

³¹تاسو وئيلى وُو چې ستاسو ماشُومان به ونيولے شى، خو زۀ به هغوئ هغه وطن ته راولم چې تاسو يې مُخالفت کړے دے.

³²تاسو به دلته په دې صحرا کښې مړۀ شئ.

³³ستاسو بچى به څلوېښت کاله په صحرا کښې سرګردانه ګرځى، ستاسو د نافرمانۍ په وجه به کړېږى، تر دې پورې چې ستاسو آخرى کس هم مړ شى.

³⁴تاسو ته به څلوېښت کاله د خپلو بدو سزا ملاوېږى، د هغه څلوېښتو ورځو د هرې ورځې د پاره به يو کال وى کُومې چې تاسو د هغه وطن په کتلو کښې تېرې کړې دى. تاسو ته به پته ولګې چې زۀ ستاسو خِلاف يم!

³⁵بې‌شکه چې زۀ به تاسو خرابو خلقو سره داسې وکړم چې زما خِلاف راغونډ شوى يئ، په دې صحرا کښې به تاسو تباه شئ. زۀ، مالِک خُدائ دا وايم.“

³⁶مُوسىٰ چې کُوم سړى د هغه وطن کتلو له لېږلى وُو چا چې غلط خبر راوړو چې د هغې په وجه خلقو د مالِک خُدائ خِلاف شکايت وکړو، نو مالِک خُدائ په دې جاسُوسانو باندې وبا راوستله اؤ هغوئ مړۀ شول.

³⁷

³⁸په هغه دولسو جاسُوسانو کښې صِرف يشوَع اؤ کالب ژوندى پاتې شول.

³⁹کله چې مُوسىٰ بنى اِسرائيلو ته هغه څۀ ووئيل چې مالِک خُدائ وئيلى وُو، نو هغوئ ډېر غمژن شول.

⁴⁰بل سحر وختى هغوئ د غرُونو وطن ته روان شول، هغوئ ووئيل، ”اوس به مُونږ هغه وطن ته لاړ شُو چې د کُوم په باره کښې مالِک خُدائ مُونږ ته وئيلى دى. مُونږ دا منُو چې مُونږ ګُناه کړې ده.“

⁴¹خو مُوسىٰ ورته ووئيل، ”نو تاسو ولې د مالِک خُدائ نافرمانى کوئ؟ تاسو به کامياب نۀ شئ!

⁴²تاسو مۀ ځئ. مالِک خُدائ ستاسو مل نۀ دے اؤ ستاسو دُښمنان به تاسو له شکست درکړى.

⁴³کله چې تاسو د عماليقيانو اؤ کنعانيانو سره مخامخ شئ، نو تاسو به په جنګ کښې ووژلے شئ، مالِک خُدائ به ستاسو مل نۀ وى، ځکه چې تاسو د هغۀ د فرمانبردارۍ نه اِنکار کړے دے.“

⁴⁴خو هغوئ زړَور روان وُو چې د غرُونو وطن ته وخېژى، اګرچې نۀ د مالِک خُدائ د تړون صندُوق اؤ نۀ مُوسىٰ د خېمو نه ورسره تلے وو.

⁴⁵بيا عمالقيان اؤ کنعانيان لاندې راغلل کُوم چې هلته اوسېدل اؤ بنى اِسرائيلو له يې شکست ورکړو اؤ د حرماه پورې ورپسې وُو.