Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب شمېر 16 Bible Online

شمېر 16 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

شمېر 16

¹د اِضهار زوئ قورح، چې د قُهاتيانو د قبيلې ليوے وو، هغۀ د مُوسىٰ د مشرۍ خِلاف بغاوت وکړو. د روبين قبيلې نه يې درې سړى رابېل کړل : داتن، ابيرام، چې د اِلياب زامن وُو اؤ اُون چې د پلت زوئ وو اؤ ورسره دوه نيم سوه نور بنى اِسرائيل هم وُو، دا مشهُور مشران چې قوم خوښ کړى وُو.

³هغوئ د مُوسىٰ اؤ هارُون په مخکښې رابېل شول اؤ ورته يې ووئيل، ”تاسو د حد نه تېر شوى يئ! ټول قوم د مالِک خُدائ مُقدس خلق دى اؤ مالِک خُدائ زمُونږ د ټولو مل دے. نو، مُوسىٰ! تۀ ولې د مالِک خُدائ د قوم نه ځان اُوچت ګڼې؟“

⁴کله چې مُوسىٰ دا واؤرېدل، نو هغه د خفګان نه پړمخې پرېوتو.

⁵اؤ قورح اؤ د هغۀ ملګرو ته يې ووئيل، ”مالِک خُدائ به سبا سحر مُونږ ته وښائى چې څوک د هغۀ دى اؤ څوک مُقدس دى. اؤ هغه به صِرف هغه کس خپل ځان ته نزدې پرېږدى چې کُوم يې خوښ کړے وى.

⁶سبا سحر تۀ اؤ ستا ملګرى د اور وړلو لوښى واخلئ، بل سکارۀ په کښې واچوئ اؤ په هغې باندې د خوشبويۍ مصالحې واچوئ اؤ قُربان‌ګاه ته يې يوسئ. بيا به مُونږ وګورُو چې زمُونږ نه مالِک خُدائ څوک خوښ کړى دى. تاسو ليويان د حد نه تېر شوى يئ!“

⁷

⁸مُوسىٰ قورح ته ووئيل، ”اے ليويانو، واورئ!

⁹تاسو دا وړه خبره ګڼئ چې د اِسرائيليانو خُدائ پاک تاسو د نور قوم نه جُدا کړى يئ، چې تاسو هغۀ ته نزدې شئ، د مالِک خُدائ په خېمه کښې خِدمت وکړئ اؤ چې د قوم مدد اؤ خِدمت وکړئ؟

¹⁰هغۀ تاسو اؤ نورو ليويانو ته دا عِزت درکړے دے اؤ اوس تاسو دا وايئ چې د هغۀ اِمامان هم شئ!

¹¹کله چې تاسو د هارُون خِلاف غورېږئ، دا په حقيقت کښې د مالِک خُدائ خِلاف غورېدل دى اؤ دا ستا اؤ ستا د ډلې سرکشى ده.“

¹²بيا مُوسىٰ داتن اؤ ابيرام راوغوښتل، خو هغوئ ووئيل، ”مُونږ نۀ درځُو!

¹³دا څۀ وړه خبره ده چې مُونږ تا د هغه زرخېز اؤ آباد وطن نه د دې د پاره راويستلى يُو چې په دې صحرا کښې مو ووژنې؟ تۀ په مُونږ باندې رُعب اچول غواړې څۀ؟

¹⁴بله دا چې تا هغه وطن ته هم رانۀ وستلُو چې زرخېز اؤ آباد دے اؤ نۀ دې پټى اؤ د انګُورو باغُونه راکړل چې زمُونږ شى. دا خلق ړاندۀ دى څۀ چې نۀ پوهېږى؟ مُونږ نۀ درځُو!“

¹⁵مُوسىٰ ډېر غُصه شو اؤ مالِک خُدائ ته يې ووئيل، ”د دوئ نذرانې مۀ قبلوه. ما دوئ يو له هم څۀ تکليف نۀ دے ورکړے، اؤ ما د دوئ نه چرته د چرګى يو بچے هم نۀ دے بوتلے.“

¹⁶مُوسىٰ قورح ته ووئيل، ”سبا به تۀ اؤ ستا دوه نيم سوه ملګرى خامخا د مالِک خُدائ د حضُور خېمې ته راشئ، اؤ هارُون دې هم راشى.

¹⁷د ستاسو هر يو کس به خپل د اور لوښے واخلى، د خوشبويۍ مصالحه به په کښې واچوى اؤ بيا به يې په قُربان‌ګاه باندې پېش کړى.“

¹⁸نو هر يو کس خپل د اور لوښے واخستلو، ژوندى سکارۀ اؤ د خوشبويۍ مصالحه يې په کښې واچوله اؤ د مُوسىٰ اؤ هارُون سره د خېمې د دروازې په خُله کښې ودرېدل.

¹⁹بيا قورح ټول قوم راغونډ کړو اؤ هغوئ د خېمې د دروازې په خُله کښې مُوسىٰ اؤ هارُون ته مخامخ ودرېدل. ناڅاپه د مالِک خُدائ د حضُور سپين جلال ټول قوم ته راڅرګند شو،

²⁰اؤ مالِک خُدائ مُوسىٰ اؤ هارُون ته ووئيل،

²¹”تاسو د دې خلقو نه لرې شئ، چې سمدستى يې تباه کړم.“

²²خو مُوسىٰ اؤ هارُون پړمخې پرېوتل اؤ وې وئيل، ”خُدايه پاکه! ټولو خلقو له ژوند تۀ ورکوې. کله چې يو کس ګُناه وکړى، نو تۀ ټولو ته په قهر کېږې څۀ؟“

²³مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل،

²⁴”خلقو ته ووايه چې د قورح، داتن اؤ ابيرام د خېمو نه لاړ شى.“

²⁵بيا مُوسىٰ داتن اؤ ابيرام له روان شو اؤ د اِسرائيليانو مشران هم ورسره شول.

²⁶هغۀ خلقو ته ووئيل، ”د دې خرابو سړو د خېمو نه لرې اوسئ اؤ چې د هغوئ يو څيز له هم لاس ورنۀ وړئ. ګنى، د هغوئ د ټولو ګُناهونو په وجه به تباه شئ.“

²⁷نو هغوئ د قورح، داتن اؤ د ابيرام د خېمو نه لاړل. داتن اؤ ابيرام بهر راوتلى وُو اؤ د خپلو خېمو د دروازو په خُلو کښې، د خپلو ښځو سره، د خپلو بچو اؤ د خپلو وړو ماشُومانو سره ولاړ وُو.

²⁸مُوسىٰ خلقو ته ووئيل، ”نو داسې به تاسو ته پته ولګې چې مالِک خُدائ زۀ د دې د پاره رالېږلے يم چې دا ټول کارُونه وکړم اؤ چې ما څۀ هم کړى دى نو هغه مې د ځان نه نۀ دى کړى.

²⁹کۀ دا سړى د خُدائ پاک د سزا نه بغېر په خپل مرګ مړۀ شى، نو بيا به مالِک خُدائ زۀ هم نۀ يم رالېږلے.

³⁰خو کۀ مالِک خُدائ يو لوئ عجيبه کار وکړى اؤ زمکه وشلېږى اؤ هغوئ تېر کړى، چې هغوئ قبر ته ژوندى لاړ شى، نو تاسو ته به پته ولګې چې دې سړو د مالِک خُدائ سپکاوے کړے دے.“

³¹هغۀ چې څنګه خبرې ختمې کړې، نو د داتن اؤ ابيرام لاندې زمکه وشلېدله،

³²هغوئ يې تېر کړل، د هغوئ کورنۍ، سره د قورح د ټولو ملګرو اؤ چې هغوئ څۀ لرل هغه يې هم تېر کړل.

³³نو هغوئ قبر ته ژوندى لاندې لاړل، سره د هغه هر څۀ چې هغوئ لرل. زمکه په هغوئ باندې رابنده شوه اؤ هغوئ فنا شول.

³⁴هلته چې څومره اِسرائيليان وُو هغوئ چې کله د هغوئ ژړا واؤرېدله نو هغوئ وتښتېدل. هغوئ چغې وهلې، ”تښتئ! زمکه به مُونږ هم تېر کړى.“

³⁵بيا مالِک خُدائ يو اور راولېږلو اؤ هغه دوه نيم سوه سړى يې وسوزول کُومو چې خوشبوئى پېش کړې وه.

³⁶بيا مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل،

³⁷”د هارُون اِمام زوئ اِلعازر ته ووايه چې کُوم سړى سوزېدلى دى چې د هغوئ د اور لوښى لرې کړى اؤ هغه سکارۀ دې د اور لوښو نه لږ لرې وولى، ځکه چې د اور لوښى مُقدس دى.

³⁸کله چې دا لُوښى د مالِک خُدائ په قُربان‌ګاه باندې پېش کېدل نو مُقدس شول. نو د دې سړو د اور لوښى واخله کُوم چې د خپلې ګُناه په وجه مړۀ شوى دى، وې ټکوه چې نرى نرى پترى شان ترې نه جوړ کړه اؤ د قُربان‌ګاه پټولو د پاره سر ترې نه جوړ کړه. دا به د بنى اِسرائيلو د پاره د خبردارۍ يوه نښه وى.“

³⁹نو اِلعازر اِمام د اور لوښى واخستل اؤ د ټکولو د پاره يې ورکړل، د قُربان‌ګاه د پټولو د سر د پاره نرى نرى پترى ترې نه جوړ کړے شول.

⁴⁰دا د بنى اِسرائيلو د پاره يو خبردارے وو چې څوک د هارُون اولاد نۀ وى نو بل غېر سړے به قُربان‌ګاه ته نزدې نۀ راځى د دې د پاره چې مالِک خُدائ ته خوشبوئى وسوزوى. ګنى هغه به د قورح اؤ د هغۀ د سړو په شان تباه شى. دا هر څۀ هم هغه شان وشول چې څنګه مالِک خُدائ اِلعازر له د مُوسىٰ په ذريعه حُکم ورکړے وو.

⁴¹خو په ورپسې ورځ ټول قوم مُوسىٰ اؤ هارُون ته وغورېدو اؤ وې وئيل، ”تاسو د مالِک خُدائ خلق وژلى دى.“

⁴²د هغې نه پس کله چې هغوئ ټول د مُوسىٰ اؤ هارُون خِلاف راغونډ شوى وُو، چې هغوئ د خېمې طرف ته وکتل نو وې ليدل چې وريځې خېمه پټه کړې وه اؤ د مالِک خُدائ د حضُور سپين جلال راڅرګند شوے وو.

⁴³مُوسىٰ اؤ هارُون لاړل اؤ د خېمې په مخکښې ودرېدل،

⁴⁴اؤ مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل،

⁴⁵”د دې خلقو نه لرې شه اؤ زۀ سمدستى هغوئ تباه کوم!“ خو مُوسىٰ اؤ هارُون پړمخې پرېوتل،

⁴⁶اؤ مُوسىٰ هارُون ته ووئيل، ”خپل د اور لوښے واخله، د قُربان‌ګاه نه په کښې ژوندى سکارۀ واچوه اؤ په سکارو باندې لږه خوشبوئى واچوه. بيا خلقو له په منډه لاړ شه اؤ د هغوئ د پاره کفاره ادا کړه. شا به زر شه! مالِک خُدائ په قهر دے اؤ تباهى د مخکښې نه شروع شوې ده.“

⁴⁷هارُون ته چې څنګه وئيلے شوى وُو هم هغه شان يې وکړل، خپل د اور لوښے يې واخستلو اؤ د راغونډو خلقو مېنځ ته يې ورمنډه کړه. کله چې هغۀ وليدل چې تباهى شروع وه، نو هغۀ خوشبوئى په سکارو واچوله اؤ د خلقو د پاره يې کفاره ادا کړه.

⁴⁸هغه د مړو اؤ ژوندو په مېنځ کښې ودرېدلو اؤ تباهى بس شوه.

⁴⁹کُوم خلق چې مړۀ شول هغوئ په شمېر کښې څوارلس زره اؤ اووۀ سوه کسان وُو، دا د هغې نه علاوه وُو کُوم چې د قورح په سرکشۍ کښې مړۀ شوى وُو،

⁵⁰کله چې تباهى بس شوه، نو هارُون د خېمې د دروازې په خُله کښې مُوسىٰ ته راواپس شو.