Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متى 10 Bible Online

متى 10 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متى 10

¹بيا عيسىٰ خپل دولس مريدان راوغوښتل او هغوئ له يې د پيريانو شړلو او د هر قِسم بيماريانو او مرضونو شفا اِختيار ورکړو.

²د هغه دولسو مريدانو نومونه دا دى، اول شمعون چې پطروس ورته وائى او د هغۀ ورور اندرياس، د زبدى زوئ يعقوب او د هغۀ ورور يوحنا،

³فيليپوس او برتلمائ، توما او متى محصولچى، د حلفى زوئ يعقوب او تدى،

⁴شمعون ننګيالې او يهوداه اِسکريوتى، يعنې هغه سړے چې په عيسىٰ يې جاسوسى وکړه.

⁵عيسىٰ دا دولس کسان د دې هداياتو سره وليږل چې ”د غير يهودى قومونو په طرف مه ځئ او د سامريانو ښار ته مه ننوځئ،

⁶خو د هغې په ځائ د بنى اِسرائيلو د کورنئ ورکو شوو ګډو ته لاړ شئ.

⁷او په تلو تلو کښې دا پېغام ورکوئ چې د آسمان بادشاهى رانزدې شوې ده.

⁸بيماران جوړوئ، مړى ژوندى کوئ، جزاميان پاکوئ او پيريان شړئ. تاسو ته دا اختيار مفت درکړې شو او مفت يې ورکوئ.

⁹سرهٔ زر يا سپين زر يا تانبه په خپلې تيلئ کښې مه اخلئ.

¹⁰د ځان سره نه د سفر تيلئ، نه دويم قميص، نه اضافه پيزار او مه امسا اخلئ، ځکه چې مزدور د خپلې مزدورۍ حقدار دے.

¹¹کوم ښار يا کلى ته چې تاسو ننوزئ نو د داسې يو عزتمند سړى کور ته ورځئ چې د ورتلو قابل وى، او هلته پاتې شئ تر هغې چې د هغه ځايه بل ځائ ته رُخصت شئ.

¹²کوم کور ته چې تاسو ننوځئ، د هغوئ سلامتى غواړئ.

¹³که هغه د دې لائق وى نو ستاسو سلامتى به ورورسى، او که لائق نۀ وى نو ستاسو سلامتى به واپس تاسو ته راوګرځى.

¹⁴خو که چرې څوک تاسو قبول نۀ کړى او غوږ درته ونهٔ نيسى نو چې کله تاسو هغه کور يا ښار پريږدئ نو د خپلو ښپو نه دوړې وڅنډئ.

¹⁵زۀ تاسو ته دا وايم چې په ورځ د قيامت به د سدوم او د عموره د خلقو حال د دې ښار د خلقو د حال نه ښۀ وى.

¹⁶ګورئ، زۀ تاسو لکه د ګډو په شان د شرمخانو مينځ ته ليږم. د مارانو په شان هوښيار او د کونترو په شان بې آزاره اوسئ.

¹⁷خبردار اوسئ چې دوئ به تاسو عدالتونو ته حواله کوى او په خپلو عبادت خانو کښې به مو په کروړو وهى،

¹⁸او زما د خاطره به تاسو حاکمانو او بادشاهانو ته وړاندې کوى چې د هغوئ او غيرو قومونو دپاره ګواهان شئ.

¹⁹خو هر کله چې تاسو ونيولې شئ نو د دې سوچ مه کوئ چې تاسو به څۀ او څنګه ووايئ. چې وخت راشى نو هغه خبرې به په خپله ستاسو خولې ته راشى چې تاسو ته يې ضرورت وى.

²⁰ځکه کومې خبرې چې تاسو کوئ دغه به تاسو په خپله نهٔ کوئ، خو ستاسو په ذريعه به ستاسو د آسمانى پلار روح خبرې کوى.

²¹ورور به د ورور د مرګ جاسوس شى او پلار به د زوئ، او اولاد به د مور پلار خلاف شى او مرګ ته به يې حواله کوى.

²²ټول به زما د نوم په سبب تاسو سره کينه کوى خو هغه څوک چې تر آخره قائم پاتې شى هغه به بچ شى.

²³کله چې تاسو ته په يو ښار کښې تکليف مِلاو شى نو بل ته لاړ شئ. زۀ درته دا وايم چې د دې نه وړاندې چې تاسو د بنى اِسرائيلو په ټولو ښارونو کښې وګرځئ نو اِبن آدم به واپس راشى.

²⁴شاګرد د خپل استاذ نه لوئ نۀ وى او نه نوکر د خپل مالِک نه.

²⁵د شاګرد دپاره دا کافى ده چې د استاذ په شان شى او نوکر د خپل مالِک په شان. که د يو کور مالِک ته بعلزبول وئيلې شى نو د هغۀ د کور کسان به د دې نه هم په خراب نوم ياد کړې شى.

²⁶نو د هغوئ نه يره مه کوئ ځکه چې داسې پټ څيز نِشته چې ښکاره به نۀ شى او نه داسې پټ راز شته چې هغه به ښکاره نهٔ شى.

²⁷څۀ چې زۀ تاسو ته په تيارۀ کښې وايم نو تاسو يې په رڼا کښې وايئ. څۀ چې تاسو ته په غوږ کښې ووئيلې شى هغه تاسو د چت دپاسه په چغو وايئ.

²⁸د هغه چا نه مهٔ يريږئ څوک چې وجود وژنى خو روح نۀ شى وژلې، خو د هغه چا نه يريږئ څوک چې روح او بدن دواړه په دوزخ کښې بربادولې شى

²⁹ولې دوه چڼچڼې په يوه پيسه نۀ خرڅيږى څۀ؟ خو بيا هم ستاسو د پلار د رضا نه بغير يوه هم په زمکه نۀ راپريوځى.

³⁰خو دا چې ستاسو د سر ټول ويښتۀ هم شميرلې شوى دى.

³¹نو بيا مهٔ يريږئ، تاسو د بې شميره چڼچڼو نه زيات قيمتى يئ.

³²هر څوک چې د خلقو په وړاندې زما اِقرار وکړى، زۀ به په آسمان کښې د خپل پلار په وړاندې د هغۀ اِقرار وکړم.

³³خو هر څوک چې د خلقو په وړاندې زما نه اِنکار وکړى، زۀ به په آسمان کښې د خپل پلار په وړاندې د هغۀ نه اِنکار وکړم.

³⁴تاسو دا خيال مه کوئ چې زۀ ګنې دُنيا ته د اَمن راوستو دپاره راغلې يم، نه، زۀ د اَمن راوستو دپاره نه خو د جنګ دپاره راغلې يم.

³⁵زۀ دې ته راغلې يم چې سړے د خپل پلار خلاف شى، لور د مور او اِنږور د خواښې.

³⁶او د سړى دشمنان به د هغۀ د کور خلق وى.

³⁷داسې کس زما قابل نهٔ دے چې د خپل مور پلار سره زما نه زياته مينه کوى او هغه څوک هم چې زما نه زياته مينه د خپل زوئ يا لور سره کوى.

³⁸داسې خلق زما جوګه نۀ دى څوک چې خپله سولۍ نۀ پورته کوى او زما په نقش قدم نۀ ځى.

³⁹څوک چې ځان ساتى هغه به يې بائيلى، خو څوک چې زما د خاطره خپل ژوند بائيلى، هغه به يې حاصل کړى.

⁴⁰څوک چې تاسو قبلوى هغه ما قبلوى او څوک چې ما قبلوى نو هغه هغه څوک قبلوى چې زهٔ يې راليږلې يم.

⁴¹هر هغه څوک چې يو نبى د نبى په نوم قبلوى هغهٔ ته به د نبى اَجر ملاويږى، او هر هغه څوک چې يو صادِق د صادِق په نوم قبلوى، هغۀ ته به د صادِق اَجر ملاويږى.

⁴²هر هغه څوک که يو جام يخې اوبۀ دې ورکوټې ته په دې وجه ورکړى چې هغه زما مريد دے، نو زۀ درته دا وايم چې هغه کس به بې اَجره پاتې نۀ شى.“