Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متى 12 Bible Online

متى 12 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متى 12

¹په هغه وخت عيسىٰ د سبت په ورځ د فصل په يو پټى تيريدو نو د هغۀ مريدانو د لوږې نه د وَږو په ماتولو شروع وکړه او په خوړولو يې لګيا شول.

²خو کله چې فريسيانو دا وليدل نو هغۀ ته يې ووئيل چې ”ګوره، ستا مريدان داسې کار کوى چې د سبت په ورځ ناروا دے.“

³هغۀ ورته جواب ورکړو چې ”تاسو دا نهٔ دى لوستلى کله چې داؤد او د هغۀ دوستان اوږى شوى وُو نو هغوئ څۀ کړى وُو؟

⁴هغه د خُدائ کور ته ننوتو او د قربانۍ روټۍ يې وخوړه اګر چې هغه په دۀ او د دۀ په ملګرو ناروا وه او صرف اِمامانو ته روا وه.

⁵او تاسو په شريعت کښې دا نۀ دى وئيلى چې د خُدائ په کور کښې اِمامانو د سبت ورځ ماته کړه او هغوئ پرې ګناه ګار نهٔ شو.

⁶زۀ تاسو ته وايم چې دلته د خُدائ د کور نه څۀ نور هم لوئ څيز موجود دے.

⁷که چرې تاسو د دې په مطلب پوهه وئ چې ”زۀ رحم خوښوم، قربانى نه،“ نو تاسو به بې ګناه خلق ګناه ګار کړى نۀ وُو.

⁸ځکه چې اِبن آدم د سبت د ورځې مالِک دے.“

⁹بيا عيسىٰ هغه ځائ پريښودلو او د هغوئ عبادت خانې ته ورننوتو.

¹⁰هلته يې يو سړے وليدو چې لاس يې اوچ شوې وو او هغه خلقو د عيسىٰ نه تپوس وکړو چې ”ولې د سبت په ورځ روغول روا دى څهٔ؟“ ځکه چې هغوئ په دۀ د الزام لګولو بهانه لټوله.

¹¹خو هغۀ ورته وفرمائيل چې ”فرض کړئ چې تاسو يوه ګډه لرئ او هغه د سبت په ورځ کندې ته وغورزيږى، په تاسو کښې داسې يو کس هم شته چې هغه به د سبت په ورځ د هغې د راخيژولو کوشش نۀ کوى؟

¹²او بې شکه چې انسان د ګډې نه ډير زيات قيمتى دے. ځکه د سبت په ورځ نيکى کول روا دى.“

¹³بيا هغۀ هغه سړى ته وفرمائيل چې ”خپل لاس اوږد کړه.“ هغۀ لاس اوږد کړو او د بل لاس په شان يې هغه روغ رمټ شو.

¹⁴خو فريسيان د عبادت خانې نه بهر ووتل او په خپلو کښې يې د عيسىٰ د وژلو منصوبه شروع کړه.

¹⁵خو عيسىٰ چې په دې خبر شو نو د هغه ځائ نه لاړو. ډير خلق په هغۀ پسې روان شول او هغۀ د هغوئ ټول بيماران روغ کړل.

¹⁶او هغوئ ته يې په سخته وفرمائيل چې ”ما به نۀ ښکاره کوئ.“

¹⁷دا د يشعياه نبى د دې پېشګويۍ پوره کول وُو چې

¹⁸”دا زما خادم دے چې ما غوره کړې دے، زما محبوب چې روح مې پرې خوشحاله دے. زۀ به خپل روح په هغۀ سورې کړم، او هغه به ټولو قومونو ته اِنصاف رسوى.

¹⁹هغه به نه جنګ کوى، نه شور، او نه به په کوڅو کښې د هغۀ آواز اوريدې شى.

²⁰هغه به يوه کږه لوښه هم نۀ ماتوى او نه به کمه بلېدونکې ډيوه مړه کوى. تر څو هغه په وفادارۍ سره اِنصاف قائم وساتى.

²¹د هغۀ په نوم به قومونه اُميدونه ساتى.“

²²بيا هغوئ ورته يو ړوند ګونګ سړے راوستو چې پېرى نيولې وو. عيسىٰ هغه روغ کړو، ژبه يې ګويا شوه او په سترګو بينا شو.

²³ټول خلق حق حيران شول او دا خبره خوره شوه چې ”ولې دا د داؤد زوئ نۀ دے د چا چې مونږ تلاش کوو؟“

²⁴خو کله چې فريسيانو دا واوريدل نو هغوئ ووئيل چې ”دا سړے د پيريانو د سردار بعلزبول په مدد پيريان شړى.“

²⁵عيسىٰ په دې پوهه وو چې دوئ څهٔ سوچ کوى، نو ځکه يې هغوئ ته وفرمائيل، ”هره بادشاهى چې په خپلو کښې بې اتفاقه شى نو هغه تباه کيږى، او په يو ښار يا کور کښې چې بې اتفاقى راشى نو هغه به په خپلو کښې جدا شى.

²⁶که چرې اِبليس، اِبليس شړى نو بيا خو اِبليس په خپله د ځان خلاف شو، نو د هغهٔ بادشاهى څنګه پاتې کيدې شى؟

²⁷نو که چرې زۀ پيريان د بعلزبول په مدد شړم نو ستاسو مريدان يې د چا په وسيله شړى؟ نو په هم دې وجه به هغوئ تاسو ملامته کړى.

²⁸خو که زۀ دا پيريان د خُدائ د روح په مدد شړم نو د خُدائ بادشاهى ستاسو په مينځ کښې ده.

²⁹بيا څنګه يو سړے د يو زورَور سړى په کور ورتلې شى او د هغۀ مال حال لوټ کولې شى؟ تر څو چې اول هغهٔ دا زورَور سړے تړلې نۀ وى د هغۀ کور نۀ شى لوټ کولې.

³⁰څوک چې ما سره نۀ دے، هغه زما خلاف دے. څوک يې چې ما سره يو ځائ نهٔ را ټولوى نو هغه يې نولې.

³¹نو ځکه زۀ تاسو ته دا وايم چې يوه ګناه او يو کفر داسې نِشته چې د بنى آدمو بخښلې نۀ شى، سِوا د هغه کفر نه چې د روحُ القُدس په خلاف لګولې شوې وى.

³²هر څوک چې د اِبن آدم خلاف څۀ وائى هغه به وبخښلې شى، خو هر هغه څوک چې د روحُ القُدس په خلاف خبرې کوى هغه به نه په دې دُنيا کښې او نه په بله دُنيا کښې وبخښلې شى.

³³يا خو ونه او د هغې ميوه ښۀ وګڼئ او يا ونه او د هغې ميوه بده وګڼئ، ځکه چې تاسو ونه د هغې په ميوه پيژندلې شئ.

³⁴اَے د مارانو بچو، ستاسو خبرې څنګه ښې کيدلې شى چې په خپله تاسو ښۀ نۀ يئ؟ ځکه چې کومې خبرې چې په خولهٔ راځى هغه د زړۀ نه راوځى.

³⁵ښۀ سړے د زړۀ د خزانې نه نيکى راوباسى او بد سړے چې د زړۀ خزانه يې بده وى هغه ترې بدى راوباسى.

³⁶زۀ تاسو ته دا وايم، هر څوک چې څۀ فضول خبرې هم کوى نو د قيامت په ورځ به ورسره د هغې حساب کيږى.

³⁷ځکه چې تاسو به په خپلو خبرو سره صادِق يا ګناه ګار ثابت شئ“

³⁸ځينې د شرعې عالمانو او فريسيانو ووئيل چې ”استاذه، مونږ غواړُو چې تۀ مونږ ته د نښې په توګه معجزه وښايې.“

³⁹هغۀ ورته جواب ورکړو، ”دا يوه بدکاره او زناکاره پيړۍ ده چې نښې غواړى خو د يونس نبى د نښې نه سوا يوه نښه به هم دوئ ته ور نهٔ کړې شى.

⁴⁰نو لکه څنګه چې يونس د کب په ګيډه کښې درې ورځې او درې شپې تيرې کړې نو دغه شان به اِبن آدم هم درې ورځې او درې شپې د زمکې په تَل کښې تيرې کړى.

⁴¹د نينوه خلق به هم د دې زمانې د خلقو په خلاف د قيامت په ورځ ودريږى او دا پيړۍ به مجرمه ثابته کړى ځکه چې هغوئ د يونس په بيان توبه ګار شوى وُو، او اوس څوک چې دلته دے، هغه د يونس نه لوئ دے.

⁴²د جنوب مَلِکه به د قيامت په ورځ د دې پيړۍ خلاف په عدالت کښې ودريږى او دوئ به مجرمان ثابت کړى، ځکه چې هغه د دُنيا د بل ګُټ نه د سليمان د حِکمت خبرو اوريدو له راغلې وه، او څوک چې دلته دے هغه د سليمان نه هم لوئ دے.

⁴³هرکله چې د يو کس نه پيرے بهر شى نو هغه په صحراګانو سر شى چې آرام ومومى، خو وې نهٔ مومى.

⁴⁴نو هغه بيا داسې ووائى چې زهٔ به واپس هغه کور ته لاړ شم د کوم نه چې راوتلې يم. نو هغه چې واپس راشى نو هغه کور خالى جارُو کړې او د اوسيدو جوګه بيا مومى.

⁴⁵بيا هغه لاړ شى او نور اووۀ پيريان د ځان سره راولى چې د دۀ نه هم زيات خراب وى او هغوئ ټول راشى او په پيرې نيولى کس ديره شى، او د هغهٔ اَنجام د پخوا نه هم لا خراب شى. نو دغه حال به هم د دې نافرمانه پيړۍ وى.“

⁴⁶عيسىٰ لا د خلقو سره په خبرو لګيا وو چې د هغهٔ خپله مور او وروڼه بهر ولاړ وُو او غوښتل يې چې د هغهٔ سره خبرې وکړى.

⁴⁷په دې کښې چا هغهٔ ته ووئيل چې ”ستا مور او وروڼه بهر ولاړ دى، هغوئ تا سره ملاويدل غواړى.“

⁴⁸عيسىٰ هغه سړى ته وفرمائيل چې، ”زما مور څوک ده؟ او زما وروڼه څوک دى؟“

⁴⁹نو بيا هغهٔ خپلو مريدانو ته اِشاره وکړه او وې فرمائيل چې، ” زما مور او زما وروڼه دا دى.

⁵⁰ځکه هر هغه څوک چې زما د آسمانى پلار رضا کوى، هغه زما ورور، خور او مور ده.“