Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب متى 27 Bible Online

متى 27 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

متى 27

¹چې سبا شو نو مشران اِمامان او د قوم مشران راټول شول او دا منصوبه يې جوړه کړه چې عيسىٰ به څنګه وژنو.

²بيا يې هغه وتړلو او روان يې کړو او رومى ګورنر پيلاطوس ته يې حواله کړو.

³کله چې يهوداه مخبر ته پته ولګېده چې په عيسىٰ باندې جرم ثابت شوے دے نو هغه پښيمانه شو او هغه د سپينو زرو دېرش سيکې يې مشرانو اِمامانو او قومى مشرانو ته واپس کړې.

⁴هغۀ ووئيل، ”ما ګناه کړې ده چې يو بې ګناه سړى ته د مرګ سزا مِلاؤ شوى ده.“ خو هغوئ ووئيل چې ”زمونږ پرې څۀ؟ تهٔ پوهه شه او ستا کار پوهه شه.“

⁵نو هغۀ بيا د سپينو زرو سيکې د خُدائ په کور کښې په زمکه وغورزولې او د هغوئ نه روان شو، او خپل ځان يې پانسى کړو.

⁶مشرانو اِمامانو د سپينو زرو سيکې راوچتې کړې او وې وئيل چې ”دا سيکې د خُدائ د کور په خزانه کښې اچول روا نۀ دى ځکه چې دا د قتل قيمت دے.“

⁷نو صلاح يې وکړه او د کُلال زمکه يې پرې واخسته چې د مسافرو قبرستان پرې جوړ کړى.

⁸تر نن ورځې پورې هغه زمکه د خُون په پټى ياديږى.

⁹دغه شان د يرمياه نبى پېشګوئې تر سره شوه چې ”هغوئ ديرش د سپينو زرو سيکې واخستلې چې هغه په بنى اِسرائيلو کښې د سر قيمت وو،

¹⁰او هغه د سپينو زرو سيکې يې د کُلال په زمکه ورکړې، لکه چې رب ما ته حُکم راکړې دے.“

¹¹بيا يې عيسىٰ ګورنر له راوستو او چې هغه هلته ودريدو نو ګورنر ترې تپوس وکړو چې ”ولې تۀ د يهُوديانو بادشاه يې څۀ؟“ عيسىٰ وفرمائيل چې ”دا ستا وينا ده.“

¹²او کوم اِلزام چې په هغۀ باندې مشرانو اِمامانو او اولسى مشرانو لګولے وو د هغې يې هيڅ جواب ورنۀ کړو.

¹³بيا پيلاطوس ورته ووئيل چې ”ولې تهٔ دا ټولې ګواهۍ چې ستا په خلاف کيږى نۀ اورې څۀ؟“

¹⁴خو هغۀ په جواب کښې د يو ټکى نه هم اِنکار ونۀ کړو او ګورنر په دې ډير حيران شو.

¹⁵د اختر په ورځ د ګورنر دا دستور وو چې د خلقو په خوښه به يې يو قيدى آزادولو.

¹⁶په دغه وخت کښې برابا نومې يو بدنام سړے په قيد کښې وو.

¹⁷کله چې خلق راغونډ شول نو پيلاطوس ورته ووئيل چې ”ستاسو په خوښه زۀ څوک آزاد کړم، برابا يا عيسىٰ چې ورته مسيح وئيلے شى؟“

¹⁸ځکه چې هغۀ ته پته وه چې هغوئ عيسىٰ د حسد په وجه دهٔ ته حواله کړې وو.

¹⁹پيلاطوس لا په تخت ناست وو چې د خپلې ښځې له طرفه ورته پېغام راغلو چې ”دې بې ګناه سړى ته ګورے هيڅ ونۀ وايې ځکه چې بيګاه په ما په دې وجه په خُوب کښې ډير مصيبت تير شو.“

²⁰تر دې وخته مشرانو اِمامانو او نورو مشرانو خلق دې ته لمسولى وُو چې د برابا آزادى وغواړئ او د عيسىٰ قتل؟

²¹کله چې ګورنر دوباره ترې تپوس وکړو چې ”په دواړو کښې څوک آزادول غواړئ؟“ هغوئ چغې کړى، ”برابا.“

²²پيلاطوس ورته ووئيل چې ”بيا د عيسىٰ سره څۀ وکړم څوک چې د مسيح په نوم ياديږى؟“ ټولو په يو آواز په چغو ووئيل چې ”دے په سولۍ راځوړند کړئ.“

²³پيلاطوس ووئيل چې ”ولې؟ په څۀ ګناه؟“ خو هغوئ نورې هم چغې کړې چې ”په سولۍ يې کړه.“

²⁴پيلاطوس پوهه شو چې زۀ هيڅ نۀ شم کولے او فساد جوړيږى، نو هغۀ اوبۀ راوخستلې، د ټولو خلقو په وړاندې يې خپل لاسونه ووينځل او وې وئيل چې ”زما لاسونه دې د دې سړى د خُون نه پاک وى، د دهٔ د خون ذمه وارى دې ستاسو په غاړه وى.“

²⁵ټولو خلقو په يو آواز چغې کړې چې ”د دۀ خُون دې زمونږ او زمونږ د اولاد په غاړه وى.“

²⁶نو هغۀ بيا برابا آزاد کړو او عيسىٰ يې په کروړو ووهلو او په سولۍ کولو ته يې ورکړو.

²⁷بيا د ګورنر سپاهيانو عيسىٰ قلا ته بوتلو او ټوله فوجى دسته يې ترې راچاپيره کړه.

²⁸جامې يې ترې وويستلې او سره شان چوغه يې پرې واچوله.

²⁹او د ازغو تاج يې جوړ کړو او ورته يې په سر کړو او يو بينت په ښى لاس کښې ورکړو، بيا د هغۀ په مخکښې په زنګنونو شول او ټوقې يې ورپورې کولې چې ”اَے د يهُوديانو بادشاه سلامت.“

³⁰هغوئ په هغۀ وتُوکل او بينت يې ترې واخستو او په سر سر يې پرې ووهلو.

³¹او چې ټوقې يې بس کړې نو چُوغه يې ترې وويستله او خپلې جامې يې ورواغوستلې. بيا يې هغه بهر په سولۍ کولو له بوتلو.

³²کله چې دوئ په لاره روان وُو نو شمعون نومې کرينى سړے يې په نظر شو او هغه يې په زور په بيګار راونيولو چې د عيسىٰ سولۍ يوسى.

³³او بيا ګولګتا نومې ځائ ته ورغلل چې مطلب يې د کوپړو ځائ دے.

³⁴هلته يې عيسىٰ ته د تريخ څيز سره ګډ کړى مے د څښلو دپاره ورکړل، خو د څَکلو نه وروستو يې ونۀ څښل.

³⁵او چې کله يې دے په سولۍ وخيژولو نو د هغهٔ په جامو يې پچه واچوله. او په خپلو کښې يې تقسيم کړې.

³⁶نو بيا يې هلته څوکيدارۍ ته کښيناستل.

³⁷د هغۀ د سر دپاسه يې يوه تخته چې جرم پرې ليکلے شوے وو ټک وهله چې، دا د يهُوديانو بادشاه عيسىٰ دے.

³⁸دوه ډاکوان يې هم د هغۀ سره په سولۍ کړى وُو، يو يې د هغۀ ښى او بل يې د هغۀ ګس لاس ته راځوړند کړې وو.

³⁹په لارې تيريدونکو به عيسىٰ ته په چغو کنځل کول او په مسخرو به يې سرونه ورپورې خوزول،

⁴⁰”اوس ځان ته وګوره، تۀ به د خُدائ دا کور ورانوې او بيا به يې په دريو ورځو کښې جوړوې. ښه نو بيا که تۀ په رښتيا د خُدائ زوئ يې خپل ځان بچ کړه، او د دې سولۍ نه راکوز شه.“

⁴¹دغه شان مشرانو اِمامانو، د شرعې عالمانو او مشرانو هم ورپورې مسخرې کولې،

⁴²او وئيل يې چې ”هغۀ خو نور خلق بچ کول خو خپل ځان نۀ شى بچ کولے. بې شکه که دے د بنى اِسرائيلو بادشاه وې نو اوس دِې د دې سولۍ نه راکوز شى، نو بيا به پرې مونږ ايمان راوړو.

⁴³د دۀ په خُدائ باور وو، اوس دې دے خُدائ بچ کړى که هغه يې غواړى، ځکه چې دۀ وئيل چې زۀ د خُدائ زوئ يم.“

⁴⁴تر دې چې د دۀ سره په سولۍ شوو مجرمانو هم دهٔ ته سپکې سپورې وئيلې.

⁴⁵د غرمې په وخت په ټوله زمکه تيارهٔ راخوره شوه او د تير ماسپښين تر دريو بجو پورې وه.

⁴⁶او په تير ماسپښين عيسىٰ په اوچت آواز نارې کړې، ”ايلى، ايلى، لما شبقتنى.“ يعنې ”اَے زما خُدايه، اَے زما خُدايه، زۀ دې ولې پريښودلم؟“

⁴⁷ځينې ولاړو خلقو چې دا واوريدل نو وې وئيل چې وګورئ ”دے اوس الياس ته نارې وهى.“

⁴⁸په هغوئ کښې يو سمدستى منډه کړه يو اسفنج يې د سرکې نه ډک کړو او د هغۀ شونډو ته يې د يوې چوکې په سر ونيولو چې وې څښې.

⁴⁹خو نورو ووئيل چې ”اوس به وګورو چې الياس راشى او دے راکوز کړى.“

⁵⁰عيسىٰ بيا يوه تېزه کريکه کړه او ساه يې ورکړه.

⁵¹هغه وخت د خُدائ د کور پړده د يو سر نه تر بله سره پورې په مينځ دوه شوه. او زلزله راغله، ګټان وچاودل،

⁵²او قبرونه وسپړدے شول او د خُدائ ډير پاکان د خوبه رابيدار شول.

⁵³او د عيسىٰ د پاڅيدلو نه پس هغوئ د قبرونو نه راووتل، يروشلم ته ننوتل او ډيرو خلقو يې ننداره وکړه.

⁵⁴کله چې صوبه دار او د هغۀ سپاهيانو چې د عيسىٰ څوکيدارۍ يې کوله زلزله او دا ټول واقعات وليدل نو په هغوئ هيبت راغلو او وې وئيل، ”بې شکه چې دا سړے د خُدائ زوئ وو.“

⁵⁵ډيرې ښځې هم هلته موجود وې او د لرې نه يې تماشه کوله. هغوئ د ګليل نه په عيسىٰ پسې خِدمت ته راغلې وې.

⁵⁶په هغوئ کښې يوه مريم مګدلينى وه او بله د يعقوب او د يوسف مور مريم، او د زبدى د زامنو مور وه.

⁵⁷کله چې ماښام شو نو د اريمتيه يو مالداره سړے چې يوسف نوميدلو او د عيسىٰ مريد وو، راغلو.

⁵⁸هغه پيلاطوس ته ورغلو او د عيسىٰ لاش يې ترې وغوښتو او پيلاطوس حکم وکړو چې ور دې کړې شى.

⁵⁹يوسف هغه لاش يوړو او په صفا مهينه لټه کښې يې ونغښتو،

⁶⁰او هغهٔ په خپل نوې غار کښې کيښودو کوم چې هغهٔ په ګټ کښې کنستے وو. او يو لوئ کاڼې يې د سمڅې خولې ته راورغړولو او ترې لاړو.

⁶¹او مريم مګدلينى او هغه بله مريم دواړه يې قبر ته مخامخ ناستې وې.

⁶²په بله ورځ چې د سبت ورځ وه مشران اِمامان او نور فريسيان په جمع پيلاطوس له راغلل،

⁶³او وې وئيل چې ”صاحبه! مونږ ته ياد دى چې هغه فريبى چې لا ژوندے وو نو وئيلى يې وو چې زۀ به په دريمه ورځ پورته کړې شم.

⁶⁴ولې تۀ به دا حکم ورکړې چې تر دريو ورځو پورې دې د دغه قبر څوکيدارى وکړې شى؟ هسې نه چې د هغۀ مريدان راشى، لاش يې په غلا وباسى او بيا خلقو ته وائى چې هغه پورته کړې شوے دے، او آخرى فريب يې د وړُومبى فريب نه ډير بد وى.“

⁶⁵پيلاطوس ورته ووئيل چې ”ځئ لاړ شئ، سپاهيان ځان سره بوځئ. څنګه مو چې خوښه وى نو هغه شان سخته څوکيدارى يې وکړئ.“

⁶⁶نو هغوئ لاړل، او د قبر د خولې په کاڼې يې مهرونه ولګول او د څوکيدارۍ دپاره يې پرې سپاهيان مقرر کړل.