Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب تثنيه 32 Bible Online

تثنيه 32 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

تثنيه 32

¹”اے آسمانُونو! ما ته غوږ کېږدئ اؤ زۀ به خبرې وکړم، اے زمکې زما د خُلې خبرې واوره.

²زما تعليمات به د باران په شان راپرېوزى، اؤ زما پېغام به د پرخې په شان راکُوزېږى. پرېږده چې زما خبرې په تازه واښو باندې د باران په شان راپرېوزى، اؤ چې د نرى باران په شان په شنو بُوټو باندې وورېږى.

³زۀ به د مالِک خُدائ د نُوم بيان وکړم، زمُونږ د خُدائ پاک لوئى بيان کړئ.

⁴مالِک خُدائ طاقتور ساتُونکے دے، د هغۀ کارُونه مُکمل دى اؤ د هغۀ هر کار د اِنصاف دے، ستاسو خُدائ پاک وفادار اؤ رېښتُونے دے، هغه صادق اؤ د اِنصاف کوونکے دے.

⁵خو تاسو بې‌وفا يئ اؤ د دې لائق نۀ يئ چې د هغۀ خلق شئ، تاسو ګُناهګار اؤ دهوکه باز قوم يئ.

⁶تاسو د مالِک خُدائ سره داسې کوئ، اے کم‌عقلو اؤ بې‌شعُوره خلقو! هغه ستاسو پلار دے، هغه ستاسو خالِق دے، هغۀ تاسو جوړ کړئ اؤ آباد يې کړئ.

⁷تاريخ ته وګورئ، هغه وخت چې پخوا تېر شوے دے، د خپل پلار نيکۀ نه تپوس وکړئ نو هغه به درته ووائى چې څۀ شوى وُو، د خپلو مشرانو نه تپوس وکړئ، هغوئ به مو د تېرې زمانې نه خبر کړى.

⁸خُدائ تعالٰى قومُونو له خپل خپل ميراث ورکړو، کله چې هغۀ فېصله وکړه چې قومُونه به په کُوم کُوم ځائ کښې اوسېږى. چې هر يو قوم د خپل هغه معبُود سره اوسېږى چې هغۀ ورله خوښ کړے وى،

⁹خو د يعقُوب اولاد هغۀ د خپل ځان د پاره خوښ کړو.

¹⁰هغۀ هغوئ په بيابان کښې پېدا کړل چې سرګردانه ګرځېدل، چې يوه خوشے اؤ وچه صحرا وه. هغۀ هغوئ بچ کړل اؤ پام يې ورباندې وکړو، لکه چې هغه يې د سترګو تور وى.

¹¹لکه چې يو باز خپل بچى ته د الوتلو چل ښائى، اؤ په حِفاظت سره يې په خورو وزرو کښې نيسى، مالِک خُدائ بنى اِسرائيل د غورزېدو نه وساتل.

¹²يواځې مالِک خُدائ د خپلو خلقو لارښودنه وکړه د هغۀ سره د پردى خُدائ مدد نۀ وو.

¹³هغۀ دا موقع ورکړه چې په اُوچتو وطنُونو حکومت وکړى، اؤ هغوئ له يې د پټو د فصلُونو خوراک ورکړو په هغوئ يې د يو ګټ نه شات وخوړل، د کاڼى په شان سختې زمکې نه يې د زيتُونو تېل ورکړل.

¹⁴د رَمو نه يې ماستۀ اؤ پئ اؤ څاربه ګډُورى اؤ چېلى ورکړل، د بسن ګډُورى اؤ د ښو اوړو غنم يې ورکړل. د انګُورو رس نه تاسو شراب وڅښل.

¹⁵د مالِک خُدائ خلق مالداره شول، خو سرکشه وُو، هغوئ څاربه اؤ په خوراک ماړۀ وُو. هغوئ خُدائ پاک خپل خالِق پرېښودو هغوئ د خپل طاقتور خلاصوُونکى نه مُنکر شول.

¹⁶د هغوئ بُت پرستۍ د مالِک خُدائ غېرت رابېدار کړو، د هغوئ بد عمل هغه په قهر کړو.

¹⁷هغوئ پېريانو ته قُربانۍ وکړې اؤ خُدائ پاک ته يې ونۀ کړې، هغه خُدايان چې هغوئ نۀ دى پېژندلى، هغه خُدايان چې اوس اوس راوتلى دى چې ستاسو پلار نيکۀ د دې نه هيڅ کله نۀ دى يرېدلى،

¹⁸هغوئ خپل خُدائ پاک خپل خلاصوُونکے هېر کړو، چا چې هغوئ له ژوند ورکړے وو.

¹⁹کله چې مالِک خُدائ دا وليدل، هغه په قهر وو اؤ د خپلو زامنو اؤ لُوڼو نه مُنکر شو.

²⁰هغۀ ووئيل، ”زۀ به د هغوئ نه مخ واړوم، بيا به زۀ وګورم چې په هغوئ باندې څۀ کېږى، ځکه چې هغه يو ضدى نسل دے، څوک چې بې‌وفا دى.

²¹د خپلو غلطو بُتانو په وجه هغوئ زۀ په قهر کړے يم، د بې‌کاره معبُودانو په وجه هغوئ زما غېرت راپارولے دے، زۀ به هغوئ د هغه خلقو په وجه په حسد کړم څوک چې خلق نۀ دى. نو زۀ به د يو کم عقل قوم په ذريعه هغوئ په قهر کړم،

²²زما قهر به د اور په شان لمبې ووهى اؤ په زمکه باندې هر څيز به وسوزوى. دا به لاندې دُنيا ته ورسېږى اؤ د غرُونو بېخُونه به تباه کړى.

²³زۀ به په هغوئ باندې نه ختمېدُونکى آفتُونه راولم اؤ د هغوئ خِلاف به خپل ټول غشى اِستعمال کړم.

²⁴هغوئ به د لوږې اؤ تبې نه مړۀ شى، هغوئ به په دې سختو وباګانو مړۀ شى. زۀ به ځنګلى ځناور ورولېږم چې په هغوئ حمله وکړى، اؤ زهرژن ماران به ورولېږم چې هغوئ وچيچى.

²⁵د جنګ په وجه به په کُوڅو کښې مړى پراتۀ وى، په کورُونو کښې به يره وى. پېغلې اؤ ځوانان به مړۀ شى، نۀ به ماشُومان اؤ نۀ به سپين‌ګيرى بچ شى.

²⁶ما به هغوئ بېخى تباه کړى وى، نو هيڅ څوک به هغوئ نۀ يادوى.

²⁷خو د هغوئ دُښمنان ما داسې لافو وهلو ته پرې نۀ ښودل چې هغوئ زما خلقو له شکست ورکړے وے، ځکه چې هغوئ ما په خپله ختم کړى دى.“

²⁸اِسرائيل يو داسې قوم دے چې شعُور نۀ لرى، هغوئ بېخى عقل نۀ لرى.

²⁹کۀ هغوئ هوښيار وے اؤ په دې باندې پوهېدلے، اؤ کۀ چې هغوئ په خپل انجام باندې پوهه شى.

³⁰ولې زرو کسانو د يو کس نه شکست وخوړو، اؤ ولې لسو زرو صِرف دوه کسانو نه شکست وخوړو؟ مالِک خُدائ، د هغوئ خُدائ پاک، هغوئ پرېښى دى، خُدائ تعالٰى د هغوئ نه مخ اړولے دے.

³¹د هغوئ دُښمنانو ته پته ده چې د هغوئ معبُودان کمزورى دى، د اِسرائيليانو د خُدائ پاک په شان طاقتور نۀ دى.

³²د هغوئ دُښمنان د صُدوم اؤ عُموره په شان خراب شوى دى، هغوئ د داسې باغُونو په شان دى چې تراخۀ اؤ زهرژن انګُور نيسى،

³³د داسې شرابو په شان چې د مارانو د زهرو نه جوړ وى.

³⁴د مالِک خُدائ په ياد دى چې د هغوئ دُښمنانو څۀ کړى دى، هغه د صحيح وخت اِنتظار کوى چې هغوئ له سزا ورکړى.

³⁵مالِک خُدائ به بدله واخلى اؤ هغوئ له به سزا ورکړى، هغه وخت به راشى چې هغوئ راوغورزېږى، د هغوئ د تباهۍ ورځ نزدې ده.

³⁶مالِک خُدائ به خپل خلق بچ کړى کله چې هغه ووينى چې د هغوئ طاقت ختم شو. هغه به په هغوئ رحم وکړى څوک چې د هغۀ خِدمت کوى، کله چې وګورى چې هغوئ څومره بې‌مددګاره دى.

³⁷نو مالِک خُدائ به د خپلو خلقو نه تپوس وکړى، هغه تکړه معبُودان چرته دى چې تاسو پرې يقين لرلو؟

³⁸تاسو د خوراک د پاره هغوئ له د خپلو قربانو وازګه ورکوله اؤ د څښلو د پاره مو ورته شراب پېش کول. اوس پرېږدئ چې هغوئ راشى اؤ ستاسو مدد وکړى، پرېږدئ چې هغوئ ستاسو بچ کولو د پاره رامنډه کړى.

³⁹زۀ اؤ يواځې زۀ خُدائ پاک يم، بل يو هم حقيقى خُدائ نشته. زۀ مړۀ کول اؤ ژوندى کول کوم، زۀ زخمى کول اؤ روغول کوم، اؤ هيڅ څوک زما د کارُونو مُخالفت نۀ شى کولے.

⁴⁰څنګه چې په حقيقت سره زۀ ژوندے خُدائ پاک يم، زۀ خپل لاس اُوچتوم اؤ زۀ قسم خورم

⁴¹چې زۀ به خپله ځلېدُونکې تُوره تېره کړم اؤ وبه ګورم چې اِنصاف وشو. زۀ به د خپلو دُښمنانو نه بدل واخلم اؤ هغوئ له به سزا ورکړم چې څوک زما نه نفرت کوى.

⁴²زما غشى به د هغوئ په وينه کښې ډُوب شى، اؤ زما تُوره به هغه ټول ووژنى څوک چې زما مُخالفت کوى. څوک چې زما خِلاف جنګ کوى زۀ هغه يو کس هم نۀ پريږدم. تر دې پورې چې زخميان اؤ قېديان به هم مړۀ شى.

⁴³قومُونو! تاسو د مالِک خُدائ د خلقو صِفت وکړئ، مالِک خُدائ هغه هر چا له سزا ورکوى چې څوک هغوئ ووژنى. هغه د خپلو دُښمنانو نه بدله اخلى اؤ د خپلو خلقو د زمکې کفاره ادا کوى.“

⁴⁴مُوسىٰ اؤ د نون زوئ يشوَع د دې حمد ټولې خبرې بيان کړې، د دې د پاره چې د اِسرائيلو خلق يې واورى.

⁴⁵کله چې مُوسىٰ د خُدائ پاک خبرې د خلقو سره ختمې کړې،

⁴⁶هغۀ دا هم ووئيل : ”ما چې نن کُومې خبرې تاسو سره کړى دى دا ټولې په زړۀ کښې واچوئ. د يو حُکم په توګه يې خپلو بچو ته وښايئ چې هغوئ د دې نصيحتُونو هره خبره ومنى.

⁴⁷دا د لار ښودنې هسې تشې خبرې نۀ دى، دا ستاسو د ژوند خبرې دى. دا ومنئ نو تاسو به په هغه وطن کښې ډېره موده تېره کړئ چې د اُردن سيند نه پورې دے اؤ تاسو يې قبضه کوئ.“

⁴⁸هم په هغه ورځ مالِک خُدائ مُوسىٰ ته ووئيل،

⁴⁹”د موآب په وطن کښې د عباريم غرُونو ته لاړ شه چې د يريحو ښار ته مخامخ دے، د نبُو غرۀ ته وخېژه اؤ د کنعان وطن ته وګوره کُوم چې زۀ اِسرائيليانو له ورکوم.

⁵⁰تۀ به په هغه غر باندې مړ شې لکه څنګه چې ستا ورور هارُون د حُور په غرۀ باندې مړ شوے وو،

⁵¹ځکه چې د بنى اِسرائيلو په مخکښې تاسو دواړو زما سره بې وفائى وکړه. کله چې تاسو د صين په صحرا کښې چې د قادِس ښار سره نزدې دے، د مريبه د چينو سره وئ، نو د خلقو په مخکښې تاسو زما سپکاوے وکړو.

⁵²تاسو به د يو لرې ځائ نه هغه وطن وګورئ، خو تاسو به هغه وطن ته ورننه نۀ وځئ کُوم چې زۀ بنى اِسرائيلو له ورکوم.“