Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب تثنيه 9 Bible Online

تثنيه 9 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

تثنيه 9

¹اِسرائيليانو واورئ! تاسو به نن د اُردن سيند نه پورې وځئ اؤ هغه وطن به قبضه کړئ چې د هغه قومُونو دے چې ستاسو نه لوئ اؤ طاقتور دى. د هغوئ ښارونه لوئ لوئ دى چې دېوالُونه يې آسمان ته رسېږى.

²هغه خلق په خپله تکړه اؤ لوړ لوړ دى، هغوئ دېوان دى اؤ تاسو دا خبره اؤرېدلې ده چې د هغوئ په مُقابله کښې هيڅ څوک نۀ شى ودرېدلے.

³خو تاسو به په خپله وګورئ چې مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک به د بل شوى اور په شان ستاسو نه مخکښې روان وى. چې مخ په وړاندې ځئ نو خُدائ پاک به هغوئ له شکست ورکړى، هغوئ به وشړئ اؤ زر به يې تباه کړئ، هم هغه شان چې څنګه هغۀ وعده کړې ده.

⁴کله چې مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک هغوئ ستاسو د پاره د هغه وطن نه وباسى، نو په زړۀ کښې داسې مۀ وايئ چې ګنى تاسو نېک خلق يئ اؤ د دې د پاره يې راوستلئ چې دا وطن ستاسو شى. داسې نۀ ده، مالِک خُدائ دا خلق ستاسو د پاره ځکه وباسى چې هغوئ بدکاره دى.

⁵په دې وجه نۀ چې تاسو نېک عمله اؤ ښۀ خلق يئ خو مالِک خُدائ تاسو پرېږدى چې د هغوئ وطن ونيسئ. هغه به هغوئ وشړى ځکه چې هغوئ بد عمله خلق دى اؤ د هغۀ اِراده دا ده چې ستاسو پلار‌نيکۀ، اِبراهيم، اِسحاق، اؤ يعقُوب سره يې کُومه وعده کړې وه هغه پُوره کړى.

⁶ځان په دې ښۀ پوهه کړئ چې مالِک خدائ دا زرخيز وطن تاسو له ستاسو د ښۀ والى په وجه نۀ درکوى بلکه تاسو خو ضدى خلق يئ.

⁷دا خبره مۀ هېروئ چې مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک په بيابان کښې تاسو څنګه غُصه کړو. د هغه ورځې نه واخله چې تاسو په کښې د مِصر نه راووتلئ تر ننه پورې چې دلته راورسېدلئ، تاسو د هغۀ خِلاف بغاوت کړے دے.

⁸د سينا په غر باندې هم تاسو مالِک خُدائ دومره غُصه کړو چې ستاسو بربادولو ته تيار وو.

⁹زۀ غرۀ ته وختلم چې د کاڼو هغه تختې راواخلم چې هغه تړون ورباندې ليکلے شوے وو کُوم چې مالِک خُدائ تاسو سره کړے دے. زۀ هلته بغېر د څۀ خوراک څښاک نه څلوېښت ورځې اؤ څلوېښت شپې پاتې شوم.

¹⁰بيا مالِک خُدائ ما له د کاڼو هغه دوه تختې راکړې چې په هغې باندې هغۀ په خپله هغه څۀ ليکلى وُو څۀ يې چې په هغه ورځ د اور نه تاسو ته وئيلى وُو چې هلته د غرۀ سره راغونډ وئ.

¹¹د هغه څلوېښتو ورځو اؤ څلوېښتو شپو نه وروستو مالِک خُدائ ما له د کاڼو هغه دوه تختې راکړې چې په کُومو باندې هغۀ تړون ليکلے وو.

¹²بيا مالِک خُدائ ما ته ووئيل چې سمدستى د غرۀ نه کُوز شه، ځکه چې ستا خلق کوم چې تا د مِصر نه راوويستل، هغوى مُرتد شوى دى. هغوئ د هغه څۀ نه اؤړيدلى دى چې ما يې حُکم ورکړے دے اؤ هغوئ د ځانُونو د پاره د سروزرو يو بُت جوړ کړے دے.

¹³مالِک خُدائ ما ته دا هم ووئيل، ما ته پته ده چې دا څومره ضدى خلق دى.

¹⁴تۀ د هغوې دپاره ما ته منت ونۀ کړى. زۀ هغوئ تباه کوم اؤ هيڅ څوک به يې بيا نُوم وانۀ خلى. نو زۀ به تا د داسې قوم پلار جوړ کړم چې د دوئ نه به لوئ اؤ طاقتور وى.

¹⁵نو زۀ واپس شوم اؤ د غرۀ نه راکُوز شوم، هغه د کاڼو دوه تختې مې راروانې کړې وې چې په کُومو باندې تړون ليکلے شوے وو. د غر نه د اور لمبې ختلې.

¹⁶ما ته پته ولګېده چې تاسو د هغه حُکم نافرمانى کړې ده کُوم چې مالِک خُدائ ستاسو خُدائ پاک تاسو له درکړے دے اؤ تاسو د هغۀ خِلاف ګُناه کړې وه چې د څخى په شکل کښې مو د سرو زرو بُت جوړ کړے وو.

¹⁷نو هلته ستاسو په مخکښې ما د کاڼو تختې راوغورزولې اؤ ټوټې ټوټې مې کړې.

¹⁸نو يو ځل بيا زۀ د مالِک خُدائ په حضُور کښې څلوېښت ورځې اؤ څلوېښت شپې پړمخې پرېوتم اؤ نۀ مې څۀ خوړل اؤ نۀ مې څۀ څښل. دا ځکه چې تاسو د مالِک خُدائ خِلاف ګُناه کړې وه اؤ هغه مو غُصه کړے وو.

¹⁹زۀ د مالِک خُدائ د سخت قهر نه ويرېدم، ځکه چې هغه دومره غُصه وو چې تاسو تباه کړى، خو مالِک خُدائ يو ځل بيا زما واؤرېدل.

²⁰مالِک خُدائ هارُون ته هم دومره غُصه وو چې وې وژنى، نو په هغه وخت ما د هارُون د پاره هم دُعا وکړه.

²¹ما هغه د ګُناه نه ډک څيز يعنې د سرو زرو څخے واخستو کُوم چې تاسو جوړ کړے وو اؤ په اور کښې مې واچولو. بيا ما دا ټوټې ټوټې کړو، د اوړو په شان مې مېده کړو اؤ هغه مې په هغه وَله کښې وغورزولو چې د غر نه لاندې بهېده.

²²کله چې تاسو په تبيعره، مَسه، قبروت هتاوه کښې وئ نو تاسو هلته هم مالِک خُدائ غُصه کړے وو.

²³اؤ چې کله هغۀ تاسو د قادِس برنيع نه د دې حُکمُونو سره ولېږلئ چې لاړ شئ اؤ هغه وطن ونيسئ کُوم يې چې له تاسو درکولو، نو تاسو د هغۀ خِلاف سرکشى وکړه، تاسو په هغۀ يقين ونۀ کړو اؤ نۀ مو د هغۀ فرمانبردارى وکړه.

²⁴چې د کُوم وخت نه ما تاسو پېژندلى يئ، تاسو د مالِک خُدائ خِلاف سرکشى کړې ده.

²⁵نو په هغه څلوېښتو ورځو اؤ څلوېښتو شپو کښې زۀ د مالِک خُدائ په حضُور کښې پړمخې پروت وم، دا ځکه چې ما ته پته وه چې هغه ستاسو د تباه کولو اِراده لرى.

²⁶اؤ ما دُعا وکړه، اے مالِکه خُدايه! خپل خلق مۀ تباه کوه، هغه خلق چې تا بچ کړل اؤ د خپل لوئ طاقت اؤ قُوت سره دې د مِصر نه راوويستل.

²⁷خپل خِدمت کوُونکے اِبراهيم، اِسحاق اؤ يعقُوب راياد کړه اؤ د دې خلقو ضد، بدکارۍ اؤ ګُناه ته مۀ ګوره.

²⁸ګنى، مِصريان به ووائى چې تۀ د دې جوګه نۀ يې چې خپل خلق هغه وطن ته بوځې چې د هغوئ سره دې وعده کړې ده. هغوئ به ووائى چې تا خپل خلق بيابان ته د دې د پاره بوتلل چې هغوئ ووژنې، ځکه چې تا د هغوئ نه نفرت کولو.

²⁹د دې هر څۀ نه علاوه، دا هغه خلق دى چې تا خوښ کړل چې ستا خپل خلق شى اؤ د خپل لوئ طاقت اؤ قُوت سره دې هغوئ د مِصر نه راوويستل.