Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب کورنتيانو دويم 4 Bible Online

کورنتيانو دويم 4 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

کورنتيانو دويم 4

¹پس هر کله چه په مُونږ داسے رحم وشو چه مُونږ ته دا خدمت وسپارلے شو نو مُونږ هِمت نۀ بائيلو،

²بلکه مُونږ دَ شرم پټے خبرے پريښودے اَؤ دَ مکارئ چلند نۀ کوُو، نۀ دَ خُدائے په کلام کښے څۀ ګډُون کوُو بلکه حق ظاهروُو اَؤ دَ خُدائے په نزد دَ هر چا دَ ضمير په وړاندے خپل ځان ښکاره کوُو.

³اَؤ که چرے زمُونږ په زيرى پړده پرته ده نو دا تشه دَ هلاکيدُونکو دَ پاره ده،

⁴يعنے هغه به ايمان نۀ راؤړى ځکه چه دَ دے بدى دُنيا سردار يعنے شيطان دَ هغوئ عقل ړُوند کړے دے، دَ دے دَ پاره چه مسيح څوک چه دَ خُدائے په شکل دے، دَ هغۀ دَ جلال دَ زيرى رڼا په هغوئ ونۀ ځليږى.

⁵ځکه چه مُونږ خپل نه، بلکه دَ عيسىٰ مسيح دَ زيرى تبليغ کوُو، ځکه چه هغه مالِک دے اَؤ دَ خپل ځان په حقله داسے وايُو چه مُونږ دَ عيسىٰ په خاطر ستاسو غُلامان يُو.

⁶اَؤ خُدائے چه دا ئے وئيلى دى چه ”دَ تيارے نه دِ رڼا وځليږى“ نو هغه زمُونږ په زړُونو کښے وځلوله چه دَ خُدائے جلال وپيژنُو چه دَ عيسىٰ مسيح دَ مخ نه ځليږى.

⁷دَ زيرى دا کلام چه مُونږ سره دے دَ يوے خزانے په شان دے چه دَ خاوُرو په لوښو کښے وى. خو داسے کيدل ضرورى دى چه دا ښکاره شى چه دَ حده هورته قُدرت دَ خُدائے له طرف نه دے، نه چه زمُونږ له طرف نه.

⁸مُونږ دَ هر طرف نه مُصيبتُونه خو اُوچتوُو خو زپلے کيږو نه، پريشان کيږُو ضرور خو نا اُميد نۀ يُو،

⁹تنګولے کيږو خو يواځے پريښولے کيږُو نه، غورزولے کيږُو خو هلاکيږُو نه.

¹⁰زمُونږ په وجود کښے هر وخت دَ مسيح دَ مرګ نخښه ده چه دَ عيسىٰ ژوندُون هم زمُونږ په وجُود کښے څرګند شى.

¹¹ځکه چه مُونږ په ژوندانۀ دَ عيسىٰ دَ خاطره هميشه مرګ ته سپارلے کيږُو چه دَ عيسىٰ ژوند هم زمُونږ په فانى جسم کښے څرګند شى.

¹²پس مرګ خو په مُونږ کښے اثر کوى اَؤ ژوندُون په تاسو کښے.

¹³اَؤ چه پاک کلام کښے ليکلى دى چه : ”ما ايمان راوړو اَؤ ځکه مے خبرے کولے،“ نو په مُونږ کښے هم دَ ايمان هغه رُوح دے، پس مُونږ هم ايمان راوړے دے اَؤ ځکه خبرے کوُو.

¹⁴ځکه چه مُونږ پوهيږُو چه چا چه مالِک عيسىٰ ژوندے کړے دے هغه به مُونږ هم دَ هغۀ سره ژوندى کړى اَؤ تاسو سره به مو په خپل مخکښے حاضر کړى.

¹⁵څۀ چه مُونږ په ځان تيروُو هغه ستاسو دَ خاطره تيروُو اَؤ څنګه چه دَ خُدائے فضل په خلقو زياتيږى نو دَ خلقو شکر ګذارئ هم زياتيږى چه دَ خُدائے جلال څرګند شى.

¹⁶دَ دے دَ پاره مُونږ هِمت نۀ بائيلو اَؤ سره دَ دے چه زمُونږ بدن ورو ورو ختميږي خو بيا هم زمُونږ رُوح ورځ تر ورځ نوے کيږى.

¹⁷نو دغه شان زمُونږ دَ يو ساعت لږ مُصيبت زمُونږ دَ پاره بے کچه درُوند اَؤ آبدى جلال پيدا کوى.

¹⁸اَؤ په کُوم حال کښے چه مُونږ په ليدلو څيزُونو نه، بلکه په ناليدلو څيزُونو نظر لرُو ځکه چه ليدلى څيزُونه فانى دى اَؤ ناليدلى څيزُونه آبدى دى.