Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب يوشع 7 Bible Online

يوشع 7 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

يوشع 7

¹خو بنى اِسرائيلو مالِک خُدائ ته د تباه کېدونکو څيزُونو سره خيانت وکړو. عکن نومې سړى د دې حُکم نافرمانى وکړه نو مالِک خُدائ بنى اِسرائيلو ته سخت غصه شو. عکن د کرمى زوئ او د زبدى نمسے وو د زارح د خاندان سره يې تعلق لرلو او دا د يهوداه د قبيلې يوه حِصه وه.

²يشوَع څۀ سړى د يريحو نه د دې حُکم سره ولېږل چې د عى ښار جاسوسى وکړى. د عى ښار د بېت اېل نَمرخاتۀ په طرف او د بيت آون سره نزدې وو. نو سړى لاړل او جاسوسى يې وکړه.

³او کله چې هغوئ راواپس شول نو يشوَع له يې خبر ورکړو چې، ”د ټولو خلقو په عى باندې د حملې کولو ضرورت نشته. صِرف دوه درې زره سړى ولېږه. ټول لښکر مۀ ستړے کوه ځکه چې هغه دومره لوئ ښار نۀ دے.“

⁴نو تقريباً درې زره اِسرائيلو په هغوئ باندى حمله وکړله خو د عى ښار د خلقو نه راوتښتېدل.

⁵د عى سړى د ښار د دروازې نه په هغوئ پسې شول او د کانونو پورې ورپسې لاړل او د غونډۍ په لاره باندې يې ترې نه تقريباً شپږ دېرش کسان ووژل. نو بنى اِسرائيلو حوصله بائيله او ويرېدل.

⁶يشوَع او د بنى اِسرائيلو مشرانو د غمه جامې وشلولې او د مالِک خُدائ د لوظ صندوق په مخکښې يې ځانونه په زمکه باندې پړ مخى راوغورزول او تر ماښامه پورې هلته پراتۀ وُو د هغوئ په سرونو کښې خاورې وې چې د هغوئ خفګان ترې نه څرګندېدو.

⁷او يشوَع ووئيل، ”اے مالِکه خُدايه! تا ولې مونږ د اُردن نه راپورې وويستلو؟ د دې دپاره چې مونږ اموريانو ته حواله کړې؟ چې مونږ تباه کړى؟ مونږ د اُردن په بله غاړه باندې ولې ايسار نۀ شو؟

⁸اے مالِکه خُدايه! اوس چې بنى اِسرائيل د دشمنانو نه په شا شوى دى نو زۀ څۀ ووايم؟

⁹کنعانيان او د مُلک نور خلق به د دې نه خبر شى. هغوئ به مونږ راګېر کړى او زمونږ نوم به د زمکې د مخ نه ختم کړى. بيا به تۀ د خپل عزتمند نوم د بچ کولو دپاره څۀ کوې؟“

¹⁰مالِک خُدائ يشوَع ته ووئيل، ”ودرېږه! تۀ ولې داسې پړ مخې پروت يې؟

¹¹بنى اِسرائيلو ګناه کړې ده هغوئ زما سره هغه تړون مات کړے دے چې ما ورته حُکم کړے وو چې دوئ به يې نۀ ماتوى. هغوئ د هغه څيزُونو څۀ اخستې دى چې کوم وقف کولے شول. هغوئ هغه پټ کړل د هغې په حقله يې دروغ ووئيل او د خپل سامان سره يې کېښودل.

¹²نو په دې وجه بنى اِسرائيل د خپلو دشمنانو مقابله نۀ شى کولے. هغوئ د خپلو دشمنانو نه په شا شول ځکه چې هغوئ په خپله اوس د تباهۍ حقدار دى! زۀ به تر هغې پورې نور ستاسو مل نۀ يم چې تاسو هغه وقف شوى څيزُونه تباه کړى نۀ وى چې کوم تاسو سره دى.

¹³پاڅه! خلق زما حضُور ته راتلو دپاره پاک او تيار کړه. هغوئ ته ووايه چې سبا تيار اوسئ ځکه چې زۀ مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک داسې وايم چې، بنى اِسرائيلو! ستاسو سره وقف شوى څيزُونه دى! تاسو تر هغې پورې د خپلو دشمنانو مقابله نۀ شئ کولے چې دا څيزُونه مو لرې کړى نۀ وى.

¹⁴هغوئ ته ووايه چې په سحر کښې به هغوئ قبيله په قبيله بهر مخې ته راوستے شى. او کومه قبيله چې زۀ په نښه کړم هغه به ډله په ډله مخې ته راوستے شى او کومه ډله چې زۀ په نښه کړم هغوئ به کورنۍ په کورنۍ مخې ته راوستے شى. او کومه کورنۍ چې زۀ په نښه کړم هغوئ کښې به يو په يو مخې ته راوستے شى.

¹⁵څوک چې په نښه کړے شو او حرام څيزُونه ورسره پېدا شول نو هغه به په اور باندى د خپلې کورنۍ او د خپل هر څيز سره سوزولے شى. ځکه چې هغوئ بنى اِسرائيل سخت شرمولى دى او زما تړون يې مات کړے دے.“

¹⁶په ورپسې سحر وختى يشوَع بنى اِسرائيل قبيله په قبيله مخکښې راوستل او د يهوداه قبيله په نښه کړے شوه.

¹⁷هغۀ د يهوداه قبيله ډله په ډله مخکښې راوستل او د زارح ډله په نښه کړے شوه. بيا هغۀ د زارخ ډله کورنۍ په کورنۍ مخکښې راوسته او د زبدى کورنۍ په نښه کړے شوه.

¹⁸بيا هغۀ د زبدى د کورنۍ نه يو په يو مخکښې راوستو او عکن د کرمى زوئ او د زبدى نمسے په نښه کړے شو.

¹⁹يشوَع هغۀ ته ووئيل، ”زما زويه، د مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک په وړاندې اِقرار وکړه او رښتيا ووايه. اوس ما ته ووايه چې تا څۀ کړى دى. زما نه د پټولو کوشش مۀ کوه.“

²⁰عکن جواب ورکړو، ”دا رښتيا دى چې ما د مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو د خُدائ پاک خِلاف ګناه کړې ده او دا کار مې کړے دے:

²¹په هغه څيزُونو کښې چې مونږ لوټ کړى وُو ما په کښې يوه ښائسته بابلى چُوغه او تقريباً دوه کلو سپين زر او نيم کلو نه زياته د سرو زرو خښته وليده. هغه زما ډېر زيات خوښ شول نو ما واخستل. تۀ به وګورې چې هغه زما په خېمه کښې ښخ دى او په بېخ کښې يې سپين زر دى.“

²²نو يشوَع څۀ سړى هلته ولېږل، هغوئ خېمې ته ورمنډه کړله او ګورئ چې هغه څيزُونه يې هلته وموندل چې ښخ وُو او په بېخ کښې يې سپين زر وُو

²³او هغوئ هغه د خېمې نه بهر راوويستل او يشوَع او ټولو بنى اِسرائيلو له يې راوړل او د مالِک خُدائ په حضُور کښې يې کېښودل.

²⁴يشوَع او د بنى اِسرائيلو ټول قوم عکن د هغۀ زامن او لوڼه سپين زر، چُوغه، د سرو زرو ښخته په قبضه کښې واخستل او سره د دې، د هغۀ څاروى، خرونه، ګډې، خېمه او د دې نه علاوه هر څۀ چې هغۀ لرل هغوئ واخستل او د اخور وادۍ ته يې يوړل.

²⁵او يشوَع ووئيل، ”تا ولې په مونږ داسې سخت تکليف راوستے دے؟ اوس به مالِک خُدائ په تا تکليف راولى!“ بيا ټولو خلقو عکن سنګسار کړو او مړ شو. هغوئ د هغۀ کورنۍ سنګسار کړه او هغوئ يې سره د هر څۀ وسوزل.

²⁶هغوئ د هغۀ دپاسه د کاڼو يو غټ ډيرے جوړ کړو کوم چې تر نن ورځې پورې هلته دے. نو د مالِک خُدائ غصه سړه شوه او په دې وجه دغه ځائ ته تر اوسه پورې د اخور وادى وئيلے شى.