Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب عبرانيانو 4 Bible Online

عبرانيانو 4 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

عبرانيانو 4

¹نو بيا چه دَ خُدائے په آرام کښے دَ داخليدو لوظ باقى دے نو مُونږ ته ويريدل په کار دى، هسے نه چه په تاسو کښے څوک پاتے شوے معلُوم شى.

²لکه چه مُونږ ته زيرے واؤرولے شو هم هغوئ ته دَ خوشحالئ خبر واؤرولے شو، خو آؤريدلى کلام هغوئ ته ځکه فائده ورنۀ کړه چه آؤريدُونکو په ايمان سره په خپلو زړُونو کښے قبُول نۀ کړو.

³اَؤ مُونږ چه ايمان راؤړو په هغه آرام کښے داخليږو لکه څنګه چه خُدائے ووئيل چه : ”ما په خپل غضب کښے قسم وخوړلو چه هغوئ به زما په آرام کښے داخل نۀ شى.“

⁴اګر که دَ خُدائے کار دَ هغه وخت نه ختم شوے وو دَ کله نه چه هغۀ دُنيا پيدا کړے وه. لکه چه هغۀ دَ اُوومے ورځے په باب کښے په يوه موقع داسے ووئيل چه : ”خُدائے خپل ټول کارُونه پُوره کړل اَؤ په اُوومه ورځ ئے آرام وکړو.“

⁵اَؤ يو ځل بيا په دے ځائے کښے ليک دى چه : ”هغوئ به زما په آرام کښے داخليدے نۀ شى.“

⁶چا چه په شروع کښے دا زيرے واؤريدو نو هغوئ په هغه آرام کښے داخل نۀ شول ځکه چه هغوئ نافرمانى وکړله، خو بعضے خلق داسے دى چه په دے کښے به داخليدے شى.

⁷نو بيا خُدائے يوه خاص ورځ مُقرره کړه اَؤ له دومره مُودے نه پس ئے دَ داؤد په کتاب کښے ورته ”دَ نن ورځ“ ووئيل، لکه چه وړُومبے وئيلے شوى دى چه : ”که تاسو نن دَ هغۀ آواز واؤرئ نو خپل زړُونه سختوئ مه.“

⁸اَؤ که يشوع هغوئ په آرام کښے داخل کړى وے نو خُدائے به دَ هغے نه پس دَ بلے ورځے ذکر نۀ کاوو.

⁹نو بيا دَ خُدائے دَ خلقو دَ پاره آرام لکه دَ سبت ورځ باقى ده.

¹⁰ځکه څوک چه دَ خُدائے په آرام کښے داخل شى، هغه هم دَ خُدائے په شان دَ خپلو کارُونو نه آرام وکړى.

¹¹نو راځئ چه مُونږ په هغه آرام کښے دَ داخليدو داسے کوشش وکړُو چه دَ هغوئ په شان په نافرمانئ کولو هيڅوک پرے نۀ وزى.

¹²ځکه چه دَ خُدائے کلام ژوندے اَؤ اثرناک اَؤ دَ هرے يوے دوه مخے تُورے نه زيات تيرۀ دے، چه دَ اِنسان دَ ځان اَؤ رُوح نه تيريږى اَؤ اَندام اَندام اَؤ مغز مغز جُدا کوى اَؤ دَ زړۀ په خيالُونو اَؤ اِرادو تحقيق کوى.

¹³اَؤ دَ خُدائے نه دَ خلقو هيڅ څيز پټ نۀ دے بلکه دَ چا سره چه زمُونږ حساب دے، دَ هغۀ په نظر کښے ټول څيزُونه څرګند اَؤ بے پړدے دى.

¹⁴نو بيا چه مُونږ داسے لوئے مشر کاهن لرُو، يعنے عيسىٰ دَ خُدائے زوئے چه دَ خُدائے حضُور ته لاړو، نو راځئ چه مُونږ دَ خپل ايمان په اِقرار ټينګ پاتے شُو.

¹⁵ځکه چه زمُونږ داسے مشر کاهن نۀ دے چه زمُونږ په کمزورتياؤ کښے همدرد کيدے نۀ شى بلکه هغه په ټولو خبرو کښے زمُونږ په شان وآزمئيلے شو خو بيا هم بے ګُناه پاتے شو.

¹⁶نو راځئ چه مُونږ دَ خدائے دَ فضل دَ تخت په وړاندے په زړه ورتيا يُون کوو چه په مُونږ رحم وشى اَؤ هغه فضل حاصل کړُو کُوم چه دَ حاجت په وخت زمُونږ مدد وکړى.