Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب قاضيان 19 Bible Online

قاضيان 19 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

قاضيان 19

¹په هغه ورځو کښې د بنى اِسرائيلو بادشاه نۀ وو او يو ليوے چې د اِفرائيم د غرونو په مُلک کښې ډېر لرې اوسېدو، هغۀ د يهوداه د بيت‌لحم نه يوه ښځه بوتله چې بله ښځه يې شى.

²خو هغه د هغۀ نه خفه شوه، په بيت‌لحم کښې واپس د خپل پلار کور ته لاړه او څلور مياشتې يې هلته تېرې کړې.

³بيا هغه سړى دا فېصله وکړه چې هغې پسې لاړ شى او رضا يې کړى چې واپس هغۀ له راشى. هغۀ خپل نوکر او دوه خرونه ځان سره بوتلل. نو کله چې هغه هلته ورسېدو نو ښځې هغه د خپل پلار کور ته راوستو او چې سخر هغه وليدو نو ورته يې ډېر په مينه پخېر راغلے ووئيلو.

⁴د هغۀ سخر پرې زور واچولو چې ايسار شى، نو هغه درې ورځې هلته پاتې شو. هغوئ هلته خوراک څښاک وکړو او درې شپې يې تېرې کړې.

⁵د څلورمې ورځې په سحر هغوئ وختى پاڅېدل او د تلو تيارے يې وکړو. خو د ښځې پلار هغه ليوى ته ووئيل، ”وړومبے لږ څۀ وخوره. چې تازه دم شې نو وروستو به بيا لاړ شې.“

⁶نو هغه دواړه سړى کښېناستل او په يو ځائ يې خوراک څښاک وکړو. د ښځې پلار بيا هغۀ ته ووئيل، ”دا به ښۀ وى چې شپه دلته تېره کړې او خپل زړۀ خوشحاله کړې.“

⁷ليوے پاڅېدو چې لاړ شى، خو د هغۀ سخر ورته مِنت وکړو چې ايسار شى، نو هغۀ يوه بله شپه هم هلته تېره کړه.

⁸په پينځمه ورځ سحر وختى هغه روان شو، خو سخر ورته ووئيل، ”لږ څۀ وخوره او مازيګر پورې صبر وکړه.“ نو دواړو سړو يو ځائ روټۍ وخوړه.

⁹کله چې هغه سړے، د هغۀ بله ښځه او د هغۀ نوکر يو ځل بيا روان شول، نو سخر ورته ووئيل، ”وګوره! ماښام نزدې دے، په کار دى چې تاسو ټوله شپه پاتې شئ. زر به تيارۀ شى، دلته پاتې شئ او خپل زړۀ خوشحاله کړئ. سحر د سفر دپاره وختى پاڅئ او خپل کور ته لاړ شئ.“

¹⁰۱۰‏-۱۱ خو هغه سړى نۀ غوښتل چې بله شپه هم تېره کړى، نو هغه او د هغۀ بله ښځه په خپله مخه روان شول، خپل نوکر او دوه کته شوى خرونه هم ورسره وُو. د ورځې ناوخته وو چې هغوئ يبوس يعنې يروشلم ته نزدې راغلل، نو نوکر خپل مالِک ته ووئيل، ”دلته به ودرېږُو او په دې يبوسى ښار کښې به شپه تېره کړُو.“

¹²۱۲‏-۱۳ خو نېک يې ووئيل، ”مونږ به په يو داسې ښار کښې نۀ پاتې کېږُو چې د هغه ځائ خلق بنى اِسرائيل نۀ وى. مونږ به تېر شو او لږ مخکښې به لاړ شو او په جبعه يا راما کښې به شپه تېره کړُو.“

¹⁴نو هغوئ د يبوس نه تېر شول او په خپله مخه روان وُو. نمر په پرېوتو وو چې هغوئ د بنيامين په علاقه کښې جبعې ته راغلل.

¹⁵هغوئ د شپې تېرولو دپاره ورغلل. هغوئ ښار ته لاړل او په بازار کښې کښېناستل، خو هيچا د شپې دپاره کور ته بونۀ تلل.

¹⁶څۀ وخت چې هغوئ هلته وُو، نو يو بوډا سړے راغلو چې ټوله ورځ يې په پټو کښې کار کړے وو. په اصل کښې هغه د اِفرائيم د غرونو د مُلک وو، خو اوس په جبعه کښې اوسېدو. (هلته نور خلق د بنيامين د قبيلې نه وُو.)

¹⁷هغه بوډا سړى د ښار په بازار کښې مسافر وليدو او تپوس يې ترې نه وکړو، ”تۀ د کوم ځائ نه راغلے يې؟ او تۀ چرته ځې؟“

¹⁸ليوى جواب ورکړو، ”مونږ د يهوداه په بيت‌لحم کښې وُو او اوس مونږ د اِفرائيم د غرونو مُلک لرې برخې ته روان يُو د کوم نه چې زۀ راغلے يم. خو داسې هيڅ څوک هم نشته چې مونږ خپل کور ته بوځى،

¹⁹زمونږ سره د خپلو خرونو دپاره واښۀ او بوس هم شته او داسې زما، زما د بلې ښځې او زما د نوکر دپاره روټۍ او د انګورو شراب هم شته. زما سره د ضرورت هر يو څيز موجود دے.“

²⁰هغه بوډا سړى ورته ووئيل، ”په خېر راغلئ. زۀ به ستاسو د هر ضرورت خيال ساتم، تاسو په بازار کښې شپه مۀ تېروئ.“

²¹نو هغوئ يې د ځان سره کور ته بوتلل او د هغوئ خرونو له يې خوراک ورکړو. بيا هغوئ خپلې پښې ووينځلې او روټۍ يې وخوړه.

²²هغوئ خپل زړونه خوشحالول چې د ښار څۀ بدکاره سړى ناڅاپه د کور نه تاو شول او په دروازه وهلو باندې يې شروع وکړه. هغوئ هغه بوډا سړى ته ووئيل، ”هغه سړے راوباسه چې ستا سره کور ته راغلے دے! مونږ د هغۀ سره حرامکارى کول غواړُو!“

²³خو هغه بوډا سړے بهر ورووتلو او ورته يې ووئيل، ”نه، زما وړُونو! زۀ تاسو ته مِنت کوم چې داسې خراب او بې اِخلاقه کار مۀ کوئ. دا سړے زما مېلمه دے.

²⁴ګورئ! دلته د هغۀ بله ښځه او زما لور ده چې وادۀ شوې نۀ ده. زۀ به اوس هغوئ ستاسو دپاره بهر راوباسم او څۀ مو چې خوښه وى ورسره يې وکړئ، خو د دې سړى سره داسې بد کار مۀ کوئ!“

²⁵خو هغه سړو د هغۀ خبره نۀ منله. نو ليوى خپله بله ښځه بهر ورولېږله. نو هغوئ ورسره په زور زنا وکړه او ټوله شپه يې د هغې بې‌عزتى وکړه او په سحر کښې يې پرېښودله.

²⁶د سحر په رڼا کښې هغه ښځه راغله او د هغه بوډا سړى د کور په دروازه کښې وغورزېدله، چرته يې چې خاوند وو. د نمر راختلو پورې هغه هلته وه.

²⁷سحر د هغې خاوند پاڅېدو او کله چې هغۀ دروازه کولاو کړه چې په خپله مخه لاړ شى، نو هغۀ د کور په مخکښې خپله بله ښځه وليده چې د دروازې په خولهٔ کښې پرَته وه او لاسونه يې درشل ته رسېدلى وُو.

²⁸هغۀ ورته ووئيل، ”پاڅه. راځه چې ځُو.“ خو هغې جواب ورنۀ کړو. نو د هغې لاش يې په خر باندې واچولو او په خپله مخه کور ته روان شو.

²⁹کله چې هغه ورسېدو، نو هغه کور ته دننه لاړو او چاقُو يې راواخستلو. هغۀ د خپلې بلې ښځې لاش واخستلو، دولس ټوټې يې ترې نه جوړې کړې او يوه يوه ټوټه يې د بنى اِسرائيلو دولسو قبيلو له ولېږله.

³⁰هر چا به چې دا وليدل نو وئيل يې، ”د کله نه چې بنى اِسرائيل د مِصر نه راوتلى دى، نو مونږ هيڅ کله د داسې کار په حقله نۀ دى اورېدلى او نۀ کله داسې کار شوے دے! مونږ به د دې په باره کښې سوچ وکړُو! مونږ ته ووايئ چې څۀ وکړُو؟“