Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 14 Bible Online

مُکاشفه 14 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 14

¹بيا ما وليدل چه دَ صيُون په غرۀ ګډُورے ولاړ وو چه ورسره يو لک څلور څلويښت زره کسان وُو چه په تندو ئے دَ هغۀ نُوم اَؤ دَ هغۀ دَ پلار نُوم ليکلے وو.

²ما دَ آسمان نه يو آواز واؤريدو چه دَ سيلابى اوبو يا دَ تندر په شان وو، دا داسے آواز وو لکه چه ډير خلق ستارُونه غږوى.

³هغوئ هلته دَ تخت اَؤ دَ څلورو حيوانانو اَؤ مشرانو په وړاندے يو نوے حمد وئيلو اَؤ دا حمد بے له هغه يو لک څلور څلويښت زرو کسانو نه چه په بيعه آخستے شوى وُو، بل هيچا زده کولے نۀ شو.

⁴دا هغوئ دى چه دَ ښځو سره ئے خپل ځان ککړ کړے نۀ دے اَؤ خپل ځانُونه ئے پاک ساتلى وُو اَؤ دوئ په ګډُورى پسے ځى هر چرته چه هغه ځى. دوئ دَ خُدائے اَؤ دَ ګډُورى دَ پاره له بنى آدمو نه اولنے ميوے په طور آخستے شوى دى.

⁵هغوئ هيچرے دروغ نۀ وئيل اَؤ هغوئ پاک دى.

⁶بيا ما دَ آسمان په مينځ کښے يوه فرښته په الوتو وليده چه په مزکه ئے هر قوم اَؤ خيل، ژبے اَؤ خلقو ته دَ تل زيرے ورکولو.

⁷هغے په زوره چغے کړے چه ”دَ خُدائے نه ويريږئ اَؤ دَ هغۀ ثنا وايئ ځکه چه هغه وخت راغلے دے چه هغه عدالت کوى. اَؤ هغۀ ته سجده وکړئ چه آسمان اَؤ مزکه، سمندر اَؤ دَ اوبو چينے ئے پيدا کړے دى!“

⁸اَؤ هغۀ پسے دويمه فرښته راغله اَؤ هغے چغے کړے چه ”پريوتو! هغه لوئے بابل پريوتو چه په ټولو قومُونو ئے دَ خپلے حرام کارئ قهرژن شراب څښلى دى!“

⁹اَؤ بيا ورپسے دريمه فرښته راغله اَؤ داسے چغے ئے کړلے، ”هر هغه څوک چه ځنګلى ځناور ته اَؤ دَ هغۀ بُت ته سجده کوى اَؤ دَ هغۀ نخښه په تندى يا په لاس لګوى،

¹⁰هغه دِ دَ خُدائے دَ قهر شراب وڅښى کُوم چه هغۀ په ټينګ طور دَ خپل غضب په پيالئ کښے تيار کړى دى. هغه به دَ پاکو فرښتو اَؤ دَ ګډُورى په وړاندے په اور اَؤ دَ ګُوګړو په شُغلو کښے عذابولے شى.

¹¹اَؤ دَ هغوئ دَ عذاب لُوګے به تل تر تله راخيژى اَؤ هر هغه څوک چه ځنګلى ځناور يا دَ هغۀ بُت ته سجده کوى يا دَ هغۀ دَ نُوم نخښه آخلى، هغوئ به نۀ خو دَ شپے اَؤ نۀ دَ ورځے آرام بيا مُومى.“

¹²په دے کښے دَ پاکانو زغم دے، هغوئ چه دَ خُدائے حُکمُونه منى اَؤ دَ عيسىٰ وفادار پاتے کيږى.

¹³اَؤ ما له آسمان نه يو آواز واؤريدو چه وئيل ئے، ”دا وليکه! بختور دى هغه څوک چه له دے نه پس به په مالِک کښے مړۀ کيږى!“ اَؤ رُوحُ القُدس وائى چه ”هو، ځکه چه له دے نه پس به هغوئ له تکليفُونو نه په آرام وى، ولے چه دَ دوئ عملُونه به ورسره وى.“

¹⁴اَؤ بيا چه ما وکتل نو يوه سپينه وريځ راښکاره شوه اَؤ چه په هغے څوک ناست وو هغه دَ ”اِبن آدم په شان“ وو. دَ هغۀ په سر دَ سرو زرو تاج وو اَؤ په لاس کښے ئے تيرۀ لور وو.

¹⁵يوه بله فرښته دَ خُدائے له کور نه بهر راووتله اَؤ په وريځ ناست ته ئے په اُوچت آواز چغے کړے چه ”خپل لور وروغزوه اَؤ وريبه، ځکه چه دَ فصل وخت راغلے دے اَؤ دَ مزکے فصل پوخ شو.“

¹⁶نو هغۀ چه په وريځے ناست خپل لور مزکے ته ورواچولو اَؤ دَ هغے فصل وريبلے شو.

¹⁷بيا يوه بله فرښته دَ خُدائے له آسمانى کور نه راووتله اَؤ دَ هغے سره هم يو تيرۀ لور وو.

¹⁸اَؤ بيا يوه بله فرښته له قُربانګاه نه راووتله، دا هغه فرښته وه چه په اور اِختيار لرى، اَؤ هغے دَ تيرۀ لور لرُونکى ته چغے کړلے چه ”خپل لور ورواچوه اَؤ په مزکه دَ انګُورو دَ بُوټى فصل راغونډ کړه ځکه چه انګُور ئے پاخۀ دى.“

¹⁹نو هغه فرښتے خپل لور ورواچولو اَؤ په مزکه ئے دَ انګُورو دَ بُوټى فصل راټول کړو اَؤ هغه ئے دَ خُدائے دَ غضب په هغه لويه ګاڼئ کښے ورواچولو.

²⁰انګُور ئے له ښار نه بهر په ګاڼئ کښے دَ پښو دَ لاندے کړے شول اَؤ تر درے سوه کلوميټره پورے له ګاڼئ نه دَ آسُونو تر واګو پورے وينے وبهيدلے.