Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 18 Bible Online

مُکاشفه 18 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 18

¹له دے نه پس ما يوه بله فرښته له آسمان نه په راکُوزيدو وليدله اَؤ دَ هغے لوئے اِختيار وو اَؤ مزکه دَ هغے په جلال رڼا شوه.

²بيا هغے په اُوچت آواز چغه کړه، ”پريوت! لوئے بابل پريوتو! هغه دَ شيطانانو کور، دَ ټولو ناپاکو روحُونو اډه، اَؤ دَ کرک ناکو اَؤ مُردارو مارغانو کور دے.

³ځکه چه ټولو قومُونو دَ هغے دَ بدکارئ شراب څښلى دى، دَ دُنيا بادشاهانو دَ هغے سره بدکارى کړے ده، اَؤ دَ دُنيا سوداګرانو دَ هغے دَ مستئ په سبب دولت راغونډ کړو.“

⁴بيا ما له آسمان نه يو بل آواز واؤريدو چه وئيل ئے : ”اَئے زما خلقو! له دے نه رابهر شئ چه دَ دے په ګُناهُونو کښے شريک نۀ شئ اَؤ چه دَ هغے په آفتُونو کښے شامل نۀ شئ.

⁵ځکه چه دَ هغے ګُناهُونه تر آسمانه رسيدلى دى اَؤ خُدائے دَ هغے بدے چارے هيرے کړے نۀ دى.

⁶هغے ته دَ خپلو کړو بدله ورکړئ، هغے چه کُوم کارُونه کړى دى، هغه دوه چنده ورکړئ، اَؤ هغے چه په کُومے پيالئ کښے ګډ کړى دى هغه دوه چنده ګډه کړئ.

⁷هغے چه هر څومره لوئى اَؤ مستى وکړه هغه هومره ورته عذاب اَؤ وير ورکړئ. هغه په زړۀ کښے وائى چه زَۀ دَ تخت مالِکه يم، زَۀ به دَ کونډو په شان ويرُونه نۀ کوم.

⁸په دے وجه به په هغے په يوه ورځ کښے آفتُونه راشى يعنے، مرګ، قحط، ويره، اَؤ په اور به هم وسوزولے شى ځکه چه مالِک خُدائے زورَور دے چه ئے دَ دے فيصله واؤروله.“

⁹دَ مزکے بادشاهانو چه دَ هغے سره بدکارى وکړه اَؤ دَ هغے په مستئ کښے ګډ شول، هر کله چه هغوئ دَ دے دَ سوزيدلو لُوګے ووينى نو هغوئ به پرے ژړا اَؤ وير وکړى.

¹⁰هغوئ به لرے ولاړ وى اَؤ دَ هغے په عذاب به دَ ويرے دا وائى چه ”اَفسوس! اَفسوس په لوئے ښار دَ بابل! په زورَور ښار! چه تۀ په يوه ګينټه کښے برباد شوے!“

¹¹دَ دُنيا سوداګران به هم په بابل وير اَؤ ژړا کوى ځکه چه بيا به هيڅوک هم دَ هغوئ نوره سودا وانۀ خلى.

¹²دَ سرو زرو، دَ سپينو زرو، قيمتى کاڼو، دَ مرغلرو، مهينے لټے، ارغوانى کپړے، دَ ريښمو قرمزى کپړے، دَ هر قسم دَ عُودو لرګى، دَ هاتى غاښُونه، دَ هر قِسم لوښى، دَ قيمتى لرګى هر قسم لوښى، دَ زيړو، دَ اوسپنو اَؤ دَ مرمرو،

¹³دَ دار چينى، مسالے، خُوشبوئ عطر، لوبان، مے، تيل، ميده، غنم، اَؤ څاروى، ګډے، آسُونه، ګاډى، غُلامان اَؤ دَ بنى آدمو ځانُونه.

¹⁴هغوئ به وائى چه ”کُومے ميوے ته چه ستا زړۀ وو، هغه له تا نه تلے ده، ټول دولت اَؤ کِشش ورک دے اَؤ بيا به ئے هيچرے ونۀ مُومے!“

¹⁵اَؤ دَ دے ټولو سوداګانو سوداګران چه ئے دَ دے په سبب دولتُونه وګټل، هغوئ به دَ هغے دَ عذاب له ويرے لرے ولاړ وى، ژړا اَؤ وير به کوى،

¹⁶اَؤ وائى به چه ”اَفسوس! اَفسوس! په لوئے ښار چه دَ مهينے لټے اَؤ ارغوانى اَؤ قرمزى جامے به ئے آغوستلے اَؤ په سرو زرو قيمتى کاڼو اَؤ مرغلرو به ئے ځان ښکلے کړے وو.

¹⁷اَفسوس! چه په يوه ګينټه کښے دولت برباد لاړو!“ بيا ټول دَ سمندرى جهاز کپتانان، سمندرى مُسافِران اَؤ ماڼګيان اَؤ هغه څوک چه په سمندرى ګټے خپله ګُزاره کوى، لرے ودريدل،

¹⁸اَؤ چه دَ هغے سوزيدونکى لوګے ئے وليدو نو چغے ئے کړے، ”دَ دے لوئے ښار په شان بل چرته داسے ښار نۀ وو!“

¹⁹اَؤ هغوئ په خپلو سرُونو خاؤرے ونوستلے، وير اَؤ ژړا ئے کوله اَؤ دا ئے وئيل چه ”اَفسوس! اَفسوس! په هغه لوئے ښار چه دَ چا په دولت دَ سمندرى جهازُونو مالِکان مالدار شول، چه په يوه ګينټه کښے برباد شو!“

²⁰اَئے آسمانه! اَئے پاکانو، رسُولانو اَؤ نبيانو! پرے خوشحالئ کوئ، په دے وجه چه خُدائے په هغه فيصله وکړله څۀ چه هغوئ په تاسو کړے وه.

²¹اَؤ بيا يوے قوتناکے فرښتے دَ ژرندے دَ يو غټ پل په شان کاڼے راواخستو اَؤ سمندر ته ئے ورګُذار کړو اَؤ وئے وئيل چه ”دغه شان به دَ بابل لوئے ښار ونړولے شى اَؤ بيا به ئے هيڅوک ونه وينى.

²²اَؤ بيا به هيچرے په تا کښے دَ ستار، سندرغاړے، شپيلئ اَؤ دَ سُرنا آوازُونه وانۀ وريدے شى، اَؤ دَ يو کسب کسب ګر به هم په تا کښے ونۀ ليدے شى، اَؤ بيا به په تا کښے دَ ژرندے غرا وانۀ وريدے شى.

²³اَؤ نور به په تا کښے دَ ډيوے رڼا ونۀ ليدے شى اَؤ په تا کښے به بيا دَ زلمى اَؤ دَ ناوے خبرے وانۀ وريدے شى. يو وخت وو چه ستا سوداګران دَ دُنيا زورَور وُو اَؤ تا په خپل جادُو ټول قومُونه وغلول.“

²⁴دَ نبيانو دَ پاکانو اَؤ دَ هغه ټولو خلقو وينه په هغے کښے ومُوندلے شوه چه په مزکه وژلى شوى وُو.