Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 19 Bible Online

مُکاشفه 19 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 19

¹دَ دے نه پس ما په آسمان کښے دَ ګڼو خلقو اُوچت آوازُونه واؤريدل، هغوئ چغے وهلے چه ”هلِلُوياه! خلاصُون، جلال اَؤ طاقت زمُونږ دَ خُدائے دے!

²ځکه چه دَ هغۀ فيصلے رښتينى اَؤ په حقه دى اَؤ هغۀ دَ لوئے کنجرئ فيصله وکړه چا چه په خپلے حرامکارئ دا مزکه ورانه کړه اَؤ دَ هغے نه ئے دَ خپلو خادمانو دَ وينے بدل واخستو.“

³هغوئ بيا چغے کړے چه ”هلِلُوياه! دَ بابل لُوګے تل تر تله خيژى!“

⁴اَؤ هغه څليريشت مشران اَؤ څلور حيوانان خُدائے ته په سجده شول چه په تخت ناست وُو اَؤ هغوئ هم چغے کړے چه ”آمين، هلِلُوياه!“

⁵بيا له تخت نه يو آواز راغے چه ”اَئے زمُونږ دَ خُدائے ټولو خادمانو چه دَ هغۀ نه ويريږئ، اَئے لويو اَؤ وړو! دَ خُدائے ثنا وايئ!“

⁶بيا ما دَ ډيرو کسانو ”دَ سيلابى اوبو اَؤ دَ تندر دَ ګړزا په شان“ آواز واؤريدو اَؤ هغوئ چغے وهلے چه ”هلِلُوياه! مالِک زمُونږ قادر خُدائے بادشاه دے.

⁷راځئ چه خوشحاليږُو اَؤ دَ خوشحالئ چغے وباسو اَؤ دَ هغه لوئى بيان کړُو ځکه چه دَ ګډورى دَ وادۀ ورځ راغلے ده اَؤ دَ هغۀ ناوے ځان سمبال کړے دے،

⁸اَؤ ورته دَ مهينے لټے جامے ورکړے شوى دى چه صفا ځلقيدُونکے دى.“ اَؤ دا مهينه لټه دَ پاکانو ښۀ کارُونه دى.

⁹بيا فرښتے ما ته ووئيل چه ”دا وليکه : بختور دى هغه خلق چه دَ ګډُورى دَ وادۀ ميلمستيا ته رابللى شوى دى!“ اَؤ نور ئے ووئيل چه ”دا دَ خُدائے برحق کلام دے.“

¹⁰په دے زَۀ دَ هغۀ په پښو کښے په سجده پريوتلم خو ما ته ئے ووئيل چه ”نه، داسے مه کوه! زَۀ هم دَ تا اَؤ ستا دَ ورُوڼو په شان يو خادم يم چه دَ عيسىٰ شهادت لرے. اَؤ تش خُدائے ته سجده کوه.“ ځکه چه دَ کُوم رُوح په تاثير نبيانو کلام وکړو هم هغه رُوح دَ عيسىٰ په شان شاهدانو کښے دے.

¹¹بيا ما آسمان پرانستلے وليدو اَؤ هلته زما په وړاندے يو سپين آس وو اَؤ دَ هغۀ دَ سوارۀ نُوم وفادار اَؤ رښتينے دے، ځکه چه هغه په عدالت کښے اَؤ په جنګ کښے رښتُونے دے.

¹²اَؤ دَ هغۀ سترګے دَ اور دَ شُغلو په شان دى اَؤ په سر ئے ډير تاجُونه وُو. په هغه يو نُوم ليکلے شوے وو چه بے له دۀ نه پرے هيڅوک نۀ پوهيدو.

¹³اَؤ هغۀ په وينو لړلے جامے آغوستے وے اَؤ دَ هغۀ نُوم دَ خُدائے کلام دے.

¹⁴اَؤ آسمانى لښکرے په سپينو آسُونو سورے ورپسے وے چه دَ سپينے اَؤ صفا مهينے لټے جامے ئے آغوستے وے.

¹⁵اَؤ دَ هغۀ دَ خُلے نه يوه تيره تُوره راوزى چه قومُونه پرے ووهى، ځکه چه هغه به په هغوئ دَ اوسپنے په امسا حکُومت کوى اَؤ دَ ګُناهُونو دَ شرابو ګاڼئ به دَ قادر مُطلق خُدائے دَ قهر اَؤ غضب دَ پښو لاندے مږى.

¹⁶اَؤ دَ هغۀ په چُوغه اَؤ په پتُون دا نُوم ليکلے دے چه : ”دَ بادشاهانو بادشاه اَؤ دَ مالِکانو مالِک.“

¹⁷بيا ما يوه فرښته په نمر کښے ولاړه وليده اَؤ هغے دَ آسمان په مينځ کښے الوتُونکو مارغانو ته آواز وکړو چه ”راشئ اَؤ دَ خُدائے په لويه ميلمستيا راجمع شئ.

¹⁸چه دَ بادشاهانو اَؤ دَ کماندارانو اَؤ دَ سپاهيانو غوښے، دَ آسُونو اَؤ دَ هغو دَ سورو غوښے اَؤ دَ ټولو خلقو، غُلامانو اَؤ آزادو دَ لويو اَؤ دَ وړو غوښے وخورئ!“

¹⁹بيا ما وليدل چه ځنګلى ځناور اَؤ دَ مزکے بادشاهان اَؤ دَ هغوئ لښکرے دَ سوارۀ اَؤ دَ هغۀ دَ لښکر سره په جنګ شول.

²⁰اَؤ هغه ځنګلى ځناور بنديوان کړے شو اَؤ دغسے هغه دروغژن نبى هم چه ئے دَ هغۀ په وړاندے مُعجزے ښکاره کولے اَؤ هغه څوک ئے غُلول، په چا چه دَ ځناور نخښه وه اَؤ دَ هغۀ بُت ته ئے سجده کړے وه. دغه دواړه ژوندى هغه تالاب ته وغورزولے شول چه دَ ګُوګړو شُغلے ترے ختلے.

²¹اَؤ باقى په هغه تُوره ووژلے شول کُومه چه دَ سورو له خُلے نه راوتلے، اَؤ ټولو مارغانو دَ هغوئ په غوښه ځانُونه ماړۀ کړل.