Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 6 Bible Online

مُکاشفه 6 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 6

¹بيا ما وليدل چه هغه ګډُورى په اُوو مُهرُونو کښے يو مُهر مات کړو اَؤ ما دَ څلورو حيوانانو نه په يوه کښے دَ تندر په شان دا آواز واؤريدو چه ”راشه!“

²اَؤ ما وکتل چه هلته يو سپين آس وو اَؤ دَ سوارۀ سره ئے لينده وه. هغۀ ته تاج ورکړے شو اَؤ هغه په آس سور لاړو چه فتح بيا مُومى.

³هر کله چه ګډورى دويم مُهر مات کړو نو ما واؤريدل چه دويم حيوان وائى چه ”راشه!“

⁴اَؤ يو بل اس راغے چه تک سُور وو اَؤ دَ هغۀ سوارۀ ته دا اِختيار ورکړے شو چه دَ مزکے نه امن يوسى اَؤ چه سړى يو بل وژنى، اَؤ هغۀ ته يوه لويه تُوره ورکړے شوه.

⁵کله چه ګډُورى دريم مُهر مات کړو نو ما دَ دريم حيوان دا آواز واؤريدو چه ”راشه!“ نو زَۀ څۀ ګورم چه يو تور آس راغے اَؤ دَ هغۀ دَ سوارۀ په لاس کښے يو تله وه.

⁶اَؤ ما دَ څلورو حيوانانو دَ مينځه يو آواز واؤريدو چه وئيل ئے چه ”دَ ټولے ورځے مزدُورى دَ درے پاوه غنمو په سر اَؤ دَ ټولے ورځے مزدورى دَ نهه پاوه وربشے په ډوډئ، خو دَ ښونانو تيلو اَؤ شرابو ته نقصان مه رسوئ.“

⁷کله چه ګډُورى څلورم مُهر مات کړو نو ما دَ څلورم حيوان دا آواز واؤريدو چه ”راشه!“

⁸اَؤ زَۀ څۀ ګورم چه زيړ آس وو اَؤ دَ سوارۀ نُوم ئے مرګ وو اَؤ عالمِ ارواح ورپسے جُخت راروان وو. هغوئ ته دَ څلورمے برخے مزکے اِختيار ورکړے شوے وو چه په جنګ، په قحط، په وبا اَؤ په ځنګلى ځناورو خلق مړۀ کړى.

⁹هر کله چه ګډُورى پينځم مُهر مات کړو نو ما دَ قُربان ګاه دَ لاندے دَ هغو خلقو رُوحُونه وکتل چه دَ خُدائے دَ کلام اَؤ دَ خپلے ګواهئ په وجه قتل کړى شوى وُو.

¹⁰هغوئ په زوره چغه کړه چه ”مالِکه! پاکه اَؤ رښتُونى خُدايه! تر څو به فيصله ونۀ کړے اَؤ دَ مزکے دَ اوسيدُونکو نه به زمُونږ دَ وينے بدل وانۀ خلے؟“

¹¹هر يو ته سپينه چُوغه ورکړے شوه اَؤ ورته ووئيلے شول چه ”لږ شان تر هغے صبر وکړئ چه ستاسو ټول ورُوڼه اَؤ په خدمت کښے ملګرى ستاسو په شان ونۀ وژلے شى.“

¹²بيا ما وکتل چه ګډُورى شپږم مُهر مات کړو اَؤ يوه سخته زلزله راغله اَؤ نمر دَ جنازے دَ ټاټ په شان تور شو اَؤ سپوږمئ لکه دَ وينو سره شوه.

¹³اَؤ ستورى له آسمان نه په مزکه داسے راپريوتل لکه چه دَ اِينځر نه دَ سيلئ په وجه کچه ميوه راپريوزى.

¹⁴اَؤ آسمان داسے فنا شو لکه کتاب چه ټپ کړے شى اَؤ هر غر اَؤ هره جزيره دَ خپله ځايه وخوزيده.

¹⁵نو بيا دَ مزکے بادشاهانو، سردارانو، جرنيلانو، شته منو، طاقتورو، غُلامانو اَؤ آزادو ټولو خلقو په غارُونو اَؤ دَ غرُونو په ګټانو کښے خپل ځانُونه پټ کړل.

¹⁶اَؤ هغوئ غرُونو اَؤ ګټانو ته چغے کړے چه ”په مُونږ راپريوزئ اَؤ مُونږ په تخت دَ پاسه ناست دَ مخے نه اَؤ دَ ګډُورى دَ غضب نه پټ کړئ!

¹⁷ځکه چه دَ هغوئ دَ غضب لويه ورځ راغلے ده اَؤ څوک ورته ټينګيدے شى؟“