Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب مُکاشفه 9 Bible Online

مُکاشفه 9 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

مُکاشفه 9

¹بيا هغه پينځمے فرښتے خپله سُرنا وغږوله اَؤ ما يو ستورے وليدو چه دَ آسمان نه مزکے ته راپريوتے وو اَؤ هغه ستورى ته دَ عالمِ ارواح کُنجيانے ورکړے شوے وے.

²دَ دے سره هغۀ عالم ارواح پرانستلو اَؤ دَ هغه کندے نه دَ لوئے بټئ په شان لُوګے راوختلو اَؤ دَ عالمِ ارواح لُوګى نمر اَؤ باد تور کړل.

³بيا دَ لُوګى نه په مزکه ملخان راغلل اَؤ هغوئ ته دَ مزکے دَ لړمانو په شان اِختيار ورکړے شو.

⁴هغوئ ته دا وئيلے شوى وُو چه واښو، ونو، اَؤ بُوټو ته هيڅ نُقصان ونۀ رسوئ خو بس هغه کسانو ته ټک ورکړئ دَ چا په تندى چه دَ خُدائے مُهر نۀ وو لګيدلے.

⁵هغوئ ته دَ وژلو اِختيار نه، خو تش لکه دَ لړم دَ لشے تر پنځو مياشتو پورے دَ عذابولو اِختيار ورکړے وو.

⁶په دے دوران کښے به دا کسان په زارو مرګ وغواړى خو دوئ به ئے ونۀ مُومى، هغوئ به دَ مرګ خواهش لرى خو مرګ به ترے تښتى.

⁷دا ملخان جنګ ته دَ تيار کړو اَسونو په شان ليدلے شول اَؤ په سرُونو ئے دَ سرو زرو په شان تاجُونه وُو اَؤ دَ هغوئ مخُونه دَ اِنسان په شان وُو.

⁸اَؤ ويښتۀ ئے دَ ښځو په شان اَؤ دَ هغوئ غاښُونه دَ مزرو دَ غاښُونو په شان وُو.

⁹اَؤ دَ اوسپنے په شان زغرے ئے اغوستے وے اَؤ دَ هغوئ دَ وزرو آواز دَ آسُونو اَؤ بګيانو په شان وو کُومے چه دَ جنګ ميدان ته ځى.

¹⁰دَ هغوئ لکئ دَ لړمانو په شان وے چه په کښے لَشے وے اَؤ دَ هغوئ په لکو کښے دَ بنى آدمو دَ عذابولو تر پنځو مياشتو طاقت وو.

¹¹اَؤ دَ دوئ بادشاه دَ عالمِ ارواح فرښته وه چه په عبرانئ کښے دَ هغے نُوم ابدون، اَؤ په يُونانئ ژبه کښے اپوليون دے، يعنے تباه کوُونکے.

¹²اوس اولنے اَفسوس تير شو خو دوه نور لا راتلُونکى دى.

¹³بيا هغه شپږمے فرښتے خپله سُرنا وغږوله اَؤ ما يو آواز واؤريدو کُوم چه دَ خُدائے په وړاندے ولاړ دَ سرو زرو په قُربان ګاه دَ څلورو ښکرُونو دَ مينځ نه راووتو.

¹⁴هغۀ شپږمے فرښتے ته ووئيل چه دَ چا سُرنا وه چه ”دَ لوئے فرات درياب دَ غاړے نه هغه تړلے څلور فرښتے آزادے کړه.“

¹⁵نو هغه څلور فرښتے آزادے کړے شوے چه دَ دريمے برخے بنى آدمو دَ مړ کولو دَ پاره دَ دے کال، دَ دے مياشتے، دَ دے ورځے اَؤ دَ دے ساعت دَ پاره تيارے کړے شوے وے.

¹⁶اَؤ ما دَ هغوئ دَ رسالو دَ سوارو شمار شل کروړه واؤريدو.

¹⁷دغسے ما هغه آسُونه اَؤ دَ هغوئ سوارۀ په رويا وليدل، هغوئ دَ اور په شان زليدُونکى سرے، آسمانى رنګے اَؤ دَ ګُوګړو په شان زيړے زغرے ئے آغوستے وے. اَؤ دَ آسُونو سرُونه ئے دَ مزرو دَ سرُونو په شان وُو اَؤ دَ خُلے نه ئے اور، لُوګے اَؤ ګُوګړ راوتل.

¹⁸دا درے آفتُونه لکه اور، لُوګے اَؤ ګُوګړ چه دَ هغوئ دَ خُلے نه راوتل، په هغو ئے دريمه حِصه بنى آدم مړۀ کړل.

¹⁹دَ آسُونو طاقت په خُلۀ اَؤ په لکو کښے هم وو ځکه چه لکئ ئے دَ مارانو په شان وے چه سرُونه ئے وُو اَؤ په هغو ئے خلق عذابول.

²⁰باقى پاتے شوے خلق چه په دے آفتُونو کښے مړۀ شوى نۀ وُو دَ خپلو عملُونو نه توبه ونۀ ويسته اَؤ نۀ ئے دَ شيطانانو اَؤ دَ سرو زرو، سپينو زرو، دَ کوټو، دَ کاڼو اَؤ دَ لرګو نه دَ جوړ شوى بُتانو دَ عبادت کولو نه توبه ويستله، کُوم بُتان چه کتلے نۀ شى، نۀ آؤريدلے شى اَؤ نۀ خوزيدلے شى.

²¹اَؤ نۀ هغوئ دَ خپلو قتلُونو، دَ خپلے جادُوګرئ، خپلے حرامکارئ، اَؤ نۀ ئے دَ خپلو ډاکو نه توبه وويستله.