Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 1 Bible Online

اول سموئيل 1 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 1

¹يو سړے چې نوم يې القنه وو هغه راما ښار کښې اوسېدو. د هغۀ تعلق د اِفرائيم قبيلې سره وو، او د اِفرائيم د غرونو په مُلک کښې پاتې کيدو. هغه د يروحام زوئ او د اليهُو نمسے وو او هغه د توخُو د کورنۍ نه وو چې د صُوف د ډلې يوه برخه وه.

²د القنه دوه ښځې وې حنه او فِننه، د فننه بچى وُو خو د حنه نۀ وُو.

³القنه به هر کال د راما نه تلو چې په شيلو کښې د رب‌الافواج عِبادت وکړى او قربانى ورته پېش کړى، چرته چې د عيلى دوه زامن حُفنى او فينحاس د مالِک خُدائ اِمامان وُو.

⁴هر ځل چې القنه خپله قربانى پېش کوله نو هغۀ به د غوښې يوه برخه فِننې له او يوه يوه برخه به يې د هغې هر بچى له ورکوله.

⁵هغۀ د حنه سره ډېره مينه کوله نو ځکه هغې له يې يو په دوه برخه ورکوله، اګر چې مالِک خُدائ هغه شنډه کړې وه.

⁶د هغې بنې فِننې به هغه رټله او سپکوله به يې، ځکه چې مالِک خُدائ هغه شنډه کړې وه.

⁷هر کال به داسې کېدل، هغوئ به چې کله هم د مالِک خُدائ کور ته لاړل نو فِننې به حنه دومره خفه کړه چې هغې به ژړل او خوراک به يې نۀ کولو.

⁸د هغې خاوند القنه به ترې نه تپوس کولو، ”حنه تۀ ولې ژاړې؟ تۀ ولې خوراک نۀ کوې؟ تۀ هر وخت ولې دومره خفه يې؟ زۀ ستا دپاره د لسو زامنو نه ښۀ نۀ يم څۀ؟“

⁹۹‏-۱۰ يوه ورځ، کله چې هغوئ په شيلو کښې خوړل څښل وکړل، هغه پاڅېدله او د دعا دپاره لاړله. هغه ډېره زياته خفه وه او کله چې هغې مالِک خُدائ ته سوال کولو نو ډېر بد بد يې وژړل. په دې دوران کښې، عيلى اِمام د مالِک خُدائ د کور چوکاټ سره په تخت ناست وو.

¹¹حنه يو پوخ لوظ وکړو، ”اے، رب‌الافواجه! کۀ چرې تۀ په ما غمزپلې رحم وکړې اؤ زما دُعا قبوله کړې اؤ ما له يو زوئ راکړې، نو زۀ دا وعده کوم چې هغه به د ټول عُمر دپاره تا ته وقف کړم او د هغۀ د وقف کېدو نښه به دا وى چې وېښتۀ به يې هيڅ کله هم کل نۀ کړے شى.“

¹²حنه تر ډېر وخته پورې مالِک خُدائ ته سوال کولو او عيلې د هغې شونډو ته کتل.

¹³هغې په خاموشۍ سره دعا کوله، د هغې شونډې ښوزېدلې، خو آواز ترې نه نۀ وتلو. نو د عيلى دا خيال وو چې هغه په نشه کښې ده،

¹⁴او هغې ته يې ووئيل، ”تر څو پورې به تۀ نشه بازى کوې، د شرابو نه ځان خلاص کړه!“

¹⁵هغې ورته په جواب کښې ووئيل، ”صاحِبه! زۀ په نشه کښې نۀ يم. ما نه د انګورو شراب او نه مې بير څښلى دى، زۀ سخته پرېشانه يم او ما دعا کوله او خپل تکليفُونه مې مالِک خُدائ ته بيانول.

¹⁶ما يوه بې‌کاره ښځه مۀ ګڼه. ما هم داسې دعا کوله ځکه چې زۀ په سخت غم آخته يم.“

¹⁷عيلې ورته ووئيل، ”په خېر لاړه شه او چې څۀ دې غوښتى وى نو د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک دې هغه تا له درکړى.“

¹⁸هغې جواب ورکړو، ”په ما باندې د رحم نظر وکړه. بيا هغه لاړه، خوراک يې وکړو او پرېشانى يې ختمه شوه.“

¹⁹په ورپسې سحر القنه او د هغۀ کورنۍ وختى پاڅېدل او د مالِک خُدائ د عِبادت نه پس هغوئ په راما کښې واپس خپل کور ته لاړل. القنه د خپلې ښځې حنه سره څملاستو او مالِک خُدائ د هغې دعا قبوله کړه.

²⁰چې هغه اُميدواره شوه او يو زوئ يې پېدا شو نو سموئيل نوم يې ورباندې کېښودو او وې وئيل، ”ما دے د مالِک خُدائ نه غوښتے دے.“

²¹هغه وخت بيا راغلو چې القنه او د هغۀ کورنۍ شيلو ته لاړل او مالِک خُدائ ته يې کالنۍ نذرانه او د منختې نذرانه پېش کړه.

²²خو دا ځل حنه لانۀ ړه. هغې خپل خاوند ته ووئيل، ”ماشوم چې کله د مور د تى نه منعې شى نو زۀ به يې د مالِک خُدائ کور ته بوځم، چرته به چې هغه ټول عُمر تېروى.“

²³القنه ورته ووئيل، ”ټيک ده، څۀ چې درته ښۀ ښکارى نو هم هغه وکړه، تر هغې پورې په کور کښې پاتې شه چې کله هغه د مور د تى نه منعې شى او مالِک خُدائ دې وکړى چې ستا وعده پوره شى.“ نو حنه په کور کښې ايساره وه او خپل بچى له يې تے ورکولو.

²⁴چې کله هغه د مور د تى نه منعې شو نو هغه يې شيلو ته بوتلو، ورسره يې يو درې کلن سخے، لس کېلو اوړۀ او يوه ډکه مشکيزه د انګورو د شرابو يوړه. او هغې په شيلو کښې د مالِک خُدائ کور ته سموئيل بوتلو اګر چې هغه لا وړُوکے ماشوم وو.

²⁵چې کله هغوئ سخے حلال کړو نو هغوئ ماشوم عيلى له بوتلو.

²⁶حنه هغۀ ته ووئيل، ”صاحِبه! بې ادبى دې معاف وى، زۀ تا ته ياده يم څۀ؟ زۀ هغه ښځه يم چې دلته ولاړه وم مالِک خُدائ ته مې سوال کولو او تا وليدم.

²⁷ما د هغۀ نه د دې ماشوم سوال وکړو او چې ما ترې نه د څۀ سوال کړے وو هغه يې ما له راکړو.

²⁸نو زۀ دے مالِک خُدائ ته وقف کوم. تر کومې پورې چې دے ژوندې وى نو د مالِک خُدائ به وى.“ بيا هغوئ هلته د مالِک خُدائ عِبادت وکړو.