Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 14 Bible Online

اول سموئيل 14 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 14

¹يوه ورځ يُونتن هغه ځلمى ته ووئيل کوم چې د هغۀ وسلحه وړله، ”راځه چې هغه طرف ته لاړ شو چرته چې د فلستيانو قلعه ده.“ خو يُونتن خپل پلار ساول خبر نۀ کړو،

²ساول په مجرون کښې د انار د ونې لاندې ناست وو، دا جبعې ته نزدې وه او تقريباً شپږ سوه سړى د هغۀ سره وُو.

³د ساول په سړو کښې اخياه اِمام هم وو کوم چې پېش بند ګرځولو اخياه د يکبود د ورور اخيطوب زوئ وو، چې دے د فينحاس زوئ او د عيلې نمسے وو، چې په شيلو کښې د مالِک خُدائ اِمام وو. خو هيچا ته پته ونۀ لګېده چې يُونتن تلے دے.

⁴د مِکماس په دره کښې، چې د کومې نه يُونتن تېرېدو چې فلستيانو قلعې ته ورسېږى، هلته دوه لوئې کَمَرې وې، چې د درې په دواړو طرفُونو باندې يو يو وو: د يو کَمَر نوم بوصيص وو او د بل سنه وو.

⁵يو د درې په شمال طرف باندې وو، چې مخ يې مِکماس ته وو او بل په جنوبى طرف باندې وو چې مخ يې جبعې ته وو.

⁶يُونتن هغه وسلحه وړُونکى ځلمى ته ووئيل، ”راځه چې د هغه ناسنته خلقو قلعې ته ورواوړُو. کېدے شى چې مالِک خُدائ زمونږ مدد وکړى، مالِک خُدائ د ډېرو يا د لږو خلقو په ذريعه هم خلاصُون ورکولے شى او داسې يو څيز هم نشته چې هغه را ايسار کړى.“

⁷ځلمى ورته ووئيل، ”تۀ چې څۀ هم کول غواړې، نو په هر کار کښې زۀ درسره يم.“

⁸يُونتن ورته ووئيل، ”ټيک ده! مونږ به هغه بل طرف ته واوړُو او پرېږده چې فلستيان مونږ ووينى.

⁹که هغوئ مونږ ته ووائى چې تر هغې پورې هلته ايسار شئ چې مونږ درورسېږُو، نو بيا چې مونږ چرته يُو هلته به اِنتظار وکړُو.

¹⁰خو که هغوئ مونږ ته ووائى چې راشئ، نو مونږ به ورشو، ځکه چې دا به د هغۀ د فتحې نښه وى چې مالِک خُدائ مونږ له په هغوئ باندې راکړې ده.“

¹¹نو هغوئ فلستيان پرېښودل چې هغوئ وګورى او فلستيانو ووئيل، ”ګورئ! څۀ عبرانيان د هغه غارونو نه راروان دى چې په کومو کښې پټ وُو.“

¹²بيا هغوئ يُونتن او هغه ځلمى ته د کېمپ نه چغې وهلې چې، ”بره راوخېژئ، مونږ به تاسو ته چل وښايُو!“ يُونتن ځلمى ته ووئيل، ”ماپسې راځه. مالِک خُدائ بنى اِسرائيلو له په دوئ باندې فتح ورکړې ده.“

¹³يُونتن د خپلو لاسونو او پښو په ذريعه د درې نه وختلو او هغه ځلمے ورپسې وو. يُونتن په فلستيانو حمله وکړه او هغوئ يې ووژل او ځلمى هم د هغوئ څۀ کسان ووژل.

¹⁴په اوله حمله کښې يُونتن او هغه ځلمى په يو جيرب ځائ کښې تقريباً شل سړى ووژل.

¹⁵نو په هغه ټوله علاقه کښې فلستيان سخت ويرېدل، حمله کوُونکى او په خېمو کښې فوجيان د يرې نه ورېږدېدل، زمکه وښوزېدله او هلته يوه لويه وارخطائى وه.

¹⁶د جبعې د بنيامين په علاقه کښې د ساول د محافظانو سړو وليدل چې فلستيانو په پرېشانۍ کښې په هر طرف باندې منډې وهلې.

¹⁷نو ساول خپلو سړو ته ووئيل، ”فوجيان وشمېرئ او دا پته ولګوئ چې څوک نشته.“ نو هغوئ شمېر وکړو او پته ورته ولګېده چې يُونتن او هغه ځلمے نۀ وو چې کوم ځلمى به وسلحه وړله.

¹⁸ساول اخياه اِمام ته ووئيل، ”پېش بند دلته راوړه.“ په دې ورځ اخياه پېش بند د بنى اِسرائيلو په وړاندې اغوستے وو.

¹⁹کله چې ساول اِمام ته خبرې کولې نو د فلستيانو په قلعه کښې وارخطائى نوره هم زياتېده، نو ساول هغۀ ته ووئيل، ”مالِک خُدائ سره د مشورې دپاره وخت نشته.“

²⁰بيا هغه او د هغۀ سړى د فلستيانو خِلاف جنګ له روان شول، فلستيان دومره په پرېشانۍ کښې وُو چې د يو بل خِلاف جنګېدل.

²¹څۀ عبرانيان کوم چې د فلستيانو په لښکر کښې شامِل شوى وُو نو هغوئ بيا راواپس شول او د ساول، يُونتن او د بنى اِسرائيلو سره شامِل شول.

²²هغه نور چې د اِفرائيم په غرونو کښې پټ وُو، هغوئ واورېدل چې فلستيان وتښتېدل، نو هغوئ هم د بنى اِسرائيلو سره په جنګ کښې ملګرى شول او په فلستيانو پسې روان شول،

²³د بيت آون نه اخوا پورې ورسره جنګېدل. مالِک خُدائ په هغه ورځ بنى اِسرائيليان بچ کړل.

²⁴بنى اِسرائيليان په هغه ورځ د لوږې نه کمزورى شوى وُو، ځکه چې ساول قسم سره دا حُکم کړے وو، ”په هغه کس دې لعنت وى چې څوک نن د ماښام نه مخکښې څۀ وخورى چې تر کومې ما د خپلو دشمنانو نه بدل نۀ وى اخستے.“ نو ټوله ورځ د لښکر يو کس هم څۀ ونۀ خوړل.

²⁵ټول لښکر ځنګل ته دننه شو او په زمکه باندې په هر ځائ کښې د شاتو ګبينونه وُو.

²⁶کله چې هغوئ ځنګل ته وردننه شول، هغوئ وليدل چې شات رابهېدل، خو هيچا هم ونۀ خوړل ځکه چې هغوئ ټول د ساول د لعنت نه يرېدل.

²⁷خو يُونتن خبر نۀ وو چې د هغۀ پلار د خلقو نه قسم اخستے دے، نو هغۀ چې کومه امسا ګرځوله هغه يې وروړله، د دې سر يې د شاتو په ګبين کښې ډُوب کړو او لږ يې وخوړل. او هغه سمدستى تازه دم شو.

²⁸خو يو سړى ووئيل، ”مونږ ټول د لوږې نه کمزورى يُو، خو ستا پلار زمونږ نه قسم اخستے دے هغۀ وئيلى دى چې نن څوک هم څۀ وخورى نو په هغۀ دې لعنت وى.“

²⁹يُونتن ورته په جواب کښې ووئيل، ”زما پلار زمونږ د خلقو سره څۀ بد کار کړے دے! ګورئ! ما لږ شات وخوړل او څومره تازه دم شوم.

³⁰نن به دا څومره ښۀ وې چې زمونږ خلقو هغه خوراک خوړلے وے چې دشمنانو نه يې د شکست په وخت واخستو. تاسو سوچ وکړئ چې هغوئ به نور څومره فلستيان وژلى وے.“

³¹په هغه ورځ بنى اِسرائيلو د مِکماس نه تر ايالون پورې فلستيان ووژل او لښکر ډېر سخت ستړے وو،

³²نو هغوئ هغه څيزُونو له تېز لاړل چې د دشمن نه يې اخستى وُو، څاروى او د څاروو بچى يې راونيول، هم په هغه ځائ يې حلال کړل او هغه غوښه يې وخوړه چې وينه لا په کښې وه.

³³ساول ته ووئيلے شول، ”ګورئ! خلق د مالِک خُدائ خِلاف ګناه کوى چې هغه غوښه خورى چې وينه لا په کښې ده.“ ساول چغه کړه، ”تاسو غدار يئ! دلته يو غټ کاڼےما له رغړيدو راوړئ.“

³⁴بيا هغۀ يو بل حُکم ورکړو، ”خلقو له ورشئ او ټولو ته ووايئ چې خپل څاروى او ګډې دلته راولى. هغوئ به يې حلال کړى او دلته به يې وخورى، هغوئ دې د مالِک خُدائ خِلاف داسې ګناه نۀ کوى چې هغه غوښه وخورى چې وينه لا په کښې وى.“ نو په هغه شپه هغوئ ټولو خپل څاروى راوستل او هلته يې حلال کړل.

³⁵ساول مالِک خُدائ ته يوه قربان‌ګاه جوړه کړه، دا وړومبۍ قربان‌ګاه وه چې هغۀ جوړه کړه.

³⁶ساول خپلو سړو ته ووئيل، ”راځئ چې لاندې لاړ شو او په فلستيانو باندې د شپې حمله وکړُو، د سحر پورې به يې لوټ کړُو او يو کس به هم ژوندې پرې نۀ ږدو.“ هغوئ ورته ووئيل، ”څۀ چې تا ته ښۀ ښکارى نو هم هغسې وکړه.“ خو اِمام ووئيل، ”راځئ چې اول د خُدائ پاک نه تپوس وکړُو.“

³⁷نو ساول د مالِک خُدائ نه تپوس وکړو، ”په فلستيانو حمله وکړم څۀ؟ تۀ به مونږ له فتح راکړې؟“ خو خُدائ پاک په هغه ورځ جواب ورنۀ کړو.

³⁸بيا ساول د خلقو مشرانو ته ووئيل، ”دلته راشئ او دا معلومه کړئ چې نن دا ګناه څنګه شوې ده.

³⁹زۀ په ژوندى مالِک خُدائ قسم خورم، څوک چې بنى اِسرائيلو له فتح ورکوى، چې ګناه ګار به ووژلے شى، که هغه زما زوئ يُونتن هم وى.“ خو هيچا هيڅ هم ونۀ وئيل.

⁴⁰نو ساول هغوئ ته ووئيل، ”تاسو ټول هلته ودرېږئ، زۀ او يُونتن به دلته ودرېږُو.“ هغوئ جواب ورکړو، ”څۀ چې درته ښۀ ښکارى نو هم هغه وکړه.“

⁴¹ساول مالِک خُدائ د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک ته ووئيل، ”مالِکه خُدايه، تا نن ما له جواب ولې رانۀ کړو؟ مالِکه خُدايه اے د بنى اِسرائيلو خُدايه پاکه، د دې پاکو کاڼو په ذريعه ما له جواب راکړه. که غلطى زما يا د يُونتن وى نو د اُوريم په ذريعه جواب راکړه، خو که دا ستا د خلقو بنى اِسرائيلو غلطى وى نو د تميم په ذريعه جواب راکړه.“ نو جواب يې يُونتن او ساول وُو او خلق خلاص شول.

⁴²نو ساول خلقو ته ووئيل، ”زما او زما د زوئ يُونتن دپاره پچه واچوئ.“ او پچه د يُونتن په نوم راووتله.

⁴³نو ساول د يُونتن نه تپوس وکړو، ”تا څۀ کړى دى؟“ يُونتن ورته ووئيل، ”زما سره چې کومه امسا وه د هغې سره مې لږ شان شات خوړلى دى نو زۀ د دې په وجه د مرګ حقدار يم؟“

⁴⁴ساول هغۀ ته ووئيل، ”که تۀ ونۀ وژلے شوې نو خُدائ پاک دې ما ووژنى!“

⁴⁵خو خلقو ساول ته ووئيل، ”يُونتن به وژلے شى څۀ، چا چې د بنى اِسرائيلو دپاره لويه فتح موندلې ده؟ نه! مونږ په ژوندى مالِک خُدائ قسم خورو چې هغه به د هغۀ يو وېښتۀ هم په زمکه باندې ونۀ غورزوى. هغۀ چې نن څۀ کړى دى هغه يې د خُدائ پاک په مدد سره کړى دى.“ نو خلقو يُونتن د مرګ نه بچ کړو.

⁴⁶د هغې نه پس، ساول په فلستيانو پسې نور لانۀ ړو او هغوئ خپلې علاقې ته لاړل.

⁴⁷کله چې ساول د بنى اِسرائيلو بادشاه شو، نو هغۀ د خپلو ټولو دشمنانو سره په هر ځائ کښې جنګ کولو: د موآب خلقو، عمونيانو، ادوميانو، د ضوباه بادشاهانو او فلستيانو سره. هغۀ چې چرته هم جنګ کولو نو هغه کاميابېدو.

⁴⁸هغۀ د بهادرۍ سره جنګ وکړو او عماليقيانو له يې هم شکست ورکړو. هغۀ بنى اِسرائيليان د دشمن د ټولو حملو نه بچ کول.

⁴⁹يُونتن، اِسوى او مُلکيشوَع د ساول زامن وُو. د هغۀ د مشرې لور ميرب او د کشرې ميکل نوم وو.

⁵⁰د هغۀ ښځه اخينوعم د اخيمعض لور وه، د هغۀ د لښکر مشر د هغۀ د ترۀ نير زوئ ابنير وو.

⁵¹د ساول پلار قيس او د ابنير پلار نير د ابى اېل زامن وُو.

⁵²چې تر کومې پورې هغه ژوندے وو، نو هغۀ به د فلستيانو خِلاف ډېر سخت جنګونه کول. نو چې کله هم هغۀ ته يو سړے مِلاوېدو چې مضبوط يا تکړه وو، نو هغۀ به هغه په خپل لښکر کښې شامِلولو.