Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 26 Bible Online

اول سموئيل 26 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 26

¹بيا د زيف يو څو سړى په جبعه کښې ساول له راغلل او ورته يې ووئيل چې، ”داؤد د يشيمون صحرا په غاړه د حکيله په غرۀ باندې پټ دے.“

²نو ساول سمدستى د دريو زرو ښو بنى اِسرائيلو فوجيانو سره د زيف صحرا ته لاړو چې داؤد ولټوى،

³او د لارې په غاړه د حکيله په غرۀ باندې يې خېمې ولګولې. داؤد تر اوسه پورې په هغه صحرا کښې وو او کله چې هغه خبر شو چې ساول د هغۀ لټولو له راغلے دے،

⁴هغۀ جاسوسان ولېږل او دا يې معلوم کړل چې ساول په رښتيا هلته دے.

⁵نو هغه راووتلو او هم هغه ځائ ته راغلو چرته چې د ساول او د ساول د لښکر مشر د نير زوئ ابنير ملاست وو. ساول په کېمپ کښې دننه څملاستو او د هغۀ سړو ګېرچاپېره خېمې ولګولې.

⁶بيا داؤد د اخيمُلک حِتى او د يوآب ورور ابيشى (د دوئ مور ضروياه وه) نه تپوس وکړو، ”په تاسو دواړو کښې به کوم يو ما سره د ساول کېمپ ته لاړ شى؟“ ابيشى ورته په جواب کښې ووئيل، ”زۀ به درسره لاړ شم.“

⁷نو په هغه شپه داؤد او ابيشے د ساول خېمو ته ننوتل او وې ليدل چې ساول د کېمپ په مينځ کښې ملاست وو او د هغۀ نېزه د هغۀ د سر سره نزدې په زمکه کښې ښخه وه. ابنير او فوجيان د هغۀ نه ګېر‌چاپېره ملاست وُو.

⁸ابيشى داؤد ته ووئيل چې، ”خُدائ پاک تا له خپل دشمن نن په لاس کښې درکړے دے. اوس ما له اِجازت راکړه چې هم د هغۀ خپله نېزه ترې نه په بل مخ بوټه وباسم او صِرف په يو غرب سره به يې داسې کړم چې د زمکې نه به پاڅېدلے نۀ شى، د دويم ځل وهلو حاجت به يې هم راته نۀ پښېږى!“

⁹خو داؤد ورته ووئيل، ”تۀ هغه مۀ وژنه! بې شکه مالِک خُدائ به هغه چا له سزا ورکوى چې څوک هم د هغۀ خوښ کړے شوى بادشاه ته نقصان رسوى.“

¹⁰داؤد وئيل، ”ما ته پته ده چې مالِک خُدائ به په خپله ساول مړ کوى، که هغه په خپل مرګ مړ شى او يا په جنګ کښې مړ شى.

¹¹مالِک خُدائ دې نۀ کړى چې هغه چا له د نقصان رسولو کوشش وکړم څوک چې مالِک خُدائ بادشاه جوړ کړے دے! راځئ چې د هغۀ نېزه او د اوبو منګے راوخلو او لاړ شو.“

¹²نو داؤد نېزه او د اوبو منګے واخستلو چې د ساول د سر سره نزدې پراتۀ وو او هغه او ابيشے لاړل. هيچا دا ونۀ ليدل او نۀ ورته پته ولګېده چې څۀ وشول او نۀ څوک پاڅېدل، هغوئ ټول په خوږ خوب اُودۀ وُو، ځکه چې مالِک خُدائ په هغه ټولو باندې دروند خوب رالېږلے وو.

¹³بيا داؤد د وادۍ نه واوړېدو او د بل غر سر ته لاړو، کوم ځائ چې لږ لرې وو او د خطرې نه بهر وو،

¹⁴او د ساول فوجيانو او ابنير ته يې چغه ووهله، ”ابنيره! تۀ زما آواز اورې؟“ ابنير تپوس وکړو، ”دا چغې څوک وهى چې بادشاه راپاڅوى؟“

¹⁵داؤد ورته ووئيل، ”ابنيره! په بنى اِسرائيلو کښې ستا په شان تکړه سړے څوک شته؟ نو تۀ خپل نېک يعنې بادشاه ولې نۀ بچ کوې؟ دا اوس اوس څوک خېمو ته لاړل چې ستا نېک ووژنى.

¹⁶ابنيره! تۀ په خپله ذِمه وارۍ کښې ناکام شوې. زۀ په ژوندى مالِک خُدائ قسم خورم چې تاسو ټول د مرګ لائق يئ، ځکه چې تاسو خپل نېک بچ نۀ کړو، کوم چې مالِک خُدائ بادشاه جوړ کړے دے. د بادشاه نېزه چرته ده؟ د اوبو منګے چرته دے چې د هغۀ د سر سره وو؟“

¹⁷ساول د داؤد آواز وپېژندو او تپوس يې ترې نه وکړو، ”داؤده! دا تۀ يې زما زويه؟“ داؤد ورته ووئيل، ”او! بادشاه سلامت دا زۀ يم.“

¹⁸او هغۀ دا هم ووئيل، ”زما نېک تر اوسه پورې په خپل خِدمت کوُونکى پسې ولې ګرځى؟ ما څۀ کړى دى؟ ما کوم جرم کړے دے؟

¹⁹بادشاه سلامت! زۀ چې څۀ وئيل غواړم نو هغه واوره. که دا مالِک خُدائ وى چې تۀ يې زما خِلاف کړې، نو يوه نذرانه چې هغۀ ته پېش شى نو کېدے شى چې د هغۀ فېصله بدله شى، خو که دا انسان کړى وى، نو په هغوئ دې د مالِک خُدائ لعنت راشى. ځکه چې هغوئ زۀ د مالِک خُدائ د مُلک نه وشړلم او راته يې ووئيل چې د پردو معبودانو عِبادت کوه.

²⁰زما وينه دې د مالِک خُدائ نه لرې په پردۍ خاوره نۀ توئيږى. د بنى اِسرائيلو بادشاه دې صِرف د يوې ورَږې د لټولو دپاره ولې راشى، لکه څوک چې په غرونو کښې د زرقې ښکار کوى؟“

²¹ساول ورته ووئيل، ”ما ګناه کړې ده. زما زويه، داؤده! واپس راشه، زۀ به تا ته نقصان نۀ رسوم، ځکه چې تا نن زما ژوند بچ کړو. زۀ کم عقل وم، ما يو بد عمل کړے دے!“

²²داؤد ورته ووئيل، ”بادشاه سلامت! ستا نېزه دا ده. ستا يو سړے دې راشى او دا دې واخلى.

²³مالِک خُدائ هغه چا له اجر ورکوى چې څوک وفادار او رېښتُونى وى. نن هغۀ ما له تۀ په لاس کښې راکړې، خو ما تا ته نقصان ونۀ رسولو، چې مالِک خُدائ بادشاه جوړ کړے يې.

²⁴لکه څنګه چې نن ما ستا ژوند بچ کړے دے، نو مالِک خُدائ دې هم هغه شان زما سره هم وکړى او چې د ټولو تکليفُونو نه مې خلاص کړى!“

²⁵ساول داؤد ته ووئيل، ”زما زويه! خُدائ پاک دې تا له برکت درکړى. تۀ به په هر کار کښې کامياب يې!“ نو داؤد په خپله مخه لاړو او ساول کور ته واپس شو.