Read Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب اول سموئيل 9 Bible Online

اول سموئيل 9 - Pashto Bible (Yusufzai) — د پښتو مقدس کتاب bible

اول سموئيل 9

¹د بنيامين د قبيلې يو مالدار او تکړه سړے وو چې نوم يې قيس وو، هغه د ابى اېل زوئ او صرور نمسے وو او د بکورت د کورنۍ وو، چې د افيخ د ډلې يوه برخه ده.

²د ساول په نامه د هغۀ يو زوئ وو چې يو ښائسته ځلمے وو. ساول په بنى اِسرائيلو کښې د ټولو نه ښائسته سړ‌ے وو او داسې د ټولو نه زيات لوړ هم وو.

³د قيس يو څو خرونه ورک شول، نو هغۀ ساول ته ووئيل، ”د ځان سره يو نوکر بوځه او هغه خرونه ولټوه.“

⁴هغوئ د اِفرائيم د غرونو په مُلک کښې او سليسه په علاقه کښې وګرځېدل، خو پېدا يې نۀ کړل، هغوئ د سعليم په علاقه کښې ورپسې وګرځېدل، خو خرونه هلته هم نۀ وو. بيا هغوئ د بنيامين په علاقه کښې وګرځېدل، خو بيا يې هم ونۀ موندل.

⁵کله چې هغوئ د صُوف علاقې ته لاړل، نو ساول خپل نوکر ته ووئيل، ”راځه چې واپس کور ته لاړ شو، کېدے شى زما پلار د خرونو خيال پرېښے وى او زمونږ په باره کښې پرېشانه وى.“

⁶نوکر ورته ووئيل، ”ګوره! په دې ښار کښې د خُدائ پاک يو خِدمتګار دے چې ډېر زيات عزتمند دے ځکه چې هغه څۀ هم وائى نو هغه رښتيا کېږى. راځئ چې هغۀ له ورشو، کېدے شى چې هغه مونږ ته ووائى چې مونږ خرونه چرته موندلے شو.“

⁷ساول ترې نه تپوس وکړو، ”که مونږ هغۀ له ورشو، نو مونږ به څۀ ورکوُو؟ زمونږ په بوجو کښې خوراک نۀ دے پاتې او زمونږ سره هيڅ هم نشته چې هغۀ له يې ورکړو.“

⁸نوکر ورته په جواب کښې ووئيل، ”زما سره د سپينو زرو يوه وړه سيکه ده. زۀ هغۀ له دا ورکولے شم، نو هغه به مونږ ته ووائى چې مونږ خرونه چرته پېدا کولے شو.“

⁹۹‏-۱۱ ساول ورته ووئيل، ”ټيک ده، راځه چې ځُو.“ نو هغوئ هغه ښار ته لاړل چرته چې د خُدائ پاک خِدمتګار اوسېدو. کله چې هغوئ هغه ښار ته په غرۀ باندې ختل، نو هغوئ د يو څو ښځو سره مِلاو شول چې هغوئ اوبو وړلو له راروانې وې. هغوئ د دې ښځو نه تپوس وکړو، ”په ښار کښې يو پېشګوئې ورکوُونکے شته؟“ په هغه وخت کښې به يو پېغمبر پېشګوئې ورکوُونکے بللے شو، نو چې کله به هم چا د خُدائ پاک نه د څۀ تپوس کولو، نو هغۀ به وئيل، ”ځه چې پېشګوئې ورکوُونکى له لاړ شو.“

¹²۱۲‏-۱۳ هغه جينکو ووئيل، ”او، هغه شته. ګورئ، هغه ستاسو نه لږ وړاندې دے. که تاسو تېز شئ، نو هغۀ ته به ورسېږئ. چې څنګه تاسو ښار ته لاړ شئ، نو هغه به ووينئ. هغه ښار ته هم نن رسېدلے دے نو ځکه خلق په غرۀ کښې په قربان‌ګاه باندې نذرانه پېش کوى. کوم خلق چې راغوښتلے شوى دى هغوئ به تر هغې پورې خوراک نۀ شروع کوى چې هغه هلته تلے نۀ وى، ځکه چې هغه اول قربانۍ له برکت ورکوى. اوس بره لاړ شئ، نو هغه به سمدستى ووينئ.“

¹⁴نو ساول او د هغۀ نوکر هغه ښار ته وختل او کله چې هغوئ ورننوتل نو هغوئ سموئيل وليدو چې په لاره باندې د عِبادت ځائ ته د هغوئ په طرف راروان وو.

¹⁵يوه ورځ مخکښې مالِک خُدائ سموئيل ته وئيلى وُو،

¹⁶”سبا تقريباً په دې وخت به زۀ د بنيامين د قبيلې يو سړے تا له درولېږم، د هغۀ سر په تيلو غوړ کړه چې هغه زما د خلقو بنى اِسرائيلو بادشاه شى. او هغه به هغوئ د فلستيانو نه خلاص کړى. ما د خپلو خلقو تکليف لېدلے دے او د هغوئ فرياد مې اورېدلے دے.“

¹⁷کله چې د سموئيل نظر په ساول پرېوتو، نو مالِک خُدائ هغۀ ته ووئيل، ”دا هغه سړے دے چې د هغۀ په باره کښې ما درته وئيلى وُو. هغه به زما په خلقو بادشاهى کوى.“

¹⁸بيا ساول سموئيل له ورَغلو، چې د دروازې په خولهٔ کښې وو او تپوس يې ترې نه وکړو، ”مِهربانى وکړه او ما ته ووايه چې هغه پېشګوئې ورکوُونکے چرته اوسېږى؟“

¹⁹سموئيل ورته ووئيل، ”زۀ پېشګوئې ورکوُونکے يم. زما نه وړاندې د عِبادت ځائ ته روان شئ. تاسو دواړه به نن ما سره روټۍ خورئ. سبا سحر به زۀ تا ته هغه څۀ وښايم چې ستا په زړۀ کښې وى او تاسو به رخصت کړم.

²⁰چې کوم خرونه درې ورځې مخکښې ورک شوى وُو، د هغې فکر مۀ کوئ، هغه پېدا شوى دى. خو دا تۀ او ستا د پلار کورنۍ ده، چې د ټولو بنى اِسرائيلو زړۀ‌ورپورې تړلے دے.“

²¹ساول ورته په جواب کښې ووئيل، ”زۀ د بنيامين د قبيلې يم، کومه چې د بنى اِسرائيلو د ټولو نه وړه قبيله وه او په قبيله کښې زما د کورنۍ اهميت د ټولو نه کم دے. نو بيا، تۀ زما سره داسې خبرې ولې کوې؟“

²²بيا سموئيل ساول او د هغۀ نوکر يې يوې غټې کوټې ته بوتلل او هغوئ له يې د دسترخوان په سر کښې ځائ ورکړو چرته چې تقريباً ټول دېرش کسان ناست وُو.

²³سموئيل د اخلى پخلى والا ته ووئيل، ”د غوښې هغه ټُکړه راوړه چې ما درکړې وه او درته مې وئيلى وُو چې جدا يې کېږده.“

²⁴نو د اخلى پخلى والا د ټولو نه ښۀ غوښه راوړه او د ساول په مخکښې يې کېښوده. سموئيل ورته ووئيل، ”ګوره! دا هغه ټُکړه ده چې ستا دپاره ساتلے شوې وه. دا وخوره. د دې خلقو د رابللو نه مخکښې دا ما ستا دپاره ايښې وه.“ نو ساول په هغه ورځ د سموئيل سره روټۍ وخوړه.

²⁵کله چې هغوئ د عِبادت ځائ نه ښار ته کُوز شول، نو هغوئ په چت باندې د ساول دپاره د څملاستو ځائ تيار کړو،

²⁶او هغه هلته اُودۀ شو. <h>د ساول د بادشاه په توګه مقرر کيدل</h> په سحر کښې سموئيل ساول ته په چت باندې آواز وکړو، ”پاڅه او زۀ به تا رخصت کړم.“ ساول پاڅېدو او هغه او سموئيل دواړه يو ځائ بهر کُوڅې ته لاړل.

²⁷کله چې هغوئ د ښار سر ته ورسېدل، نو سموئيل ساول ته ووئيل، ”نوکر ته ووايه چې زمونږ نه مخکښې روان شى.“ نوکر لاړو او سموئيل خپله خبره جارى وساتله، ”لږ وخت دلته ايسار شه، نو زۀ به تا ته د خُدائ پاک د طرف نه يوه خبره وکړم.“