Read Persian Farsi پيدايش‌ 18 Bible Online

پيدايش‌ 18 - Persian Farsi bible

پيدايش‌ 18

¹هنگامی كه ابراهيم در بلوطستان ممری سكونت داشت، خداوند بار ديگر بر او ظاهر شد. شرح واقعه چنين است: ابراهيم در گرمای روز بر در خيمه خود نشسته بود.

²ناگهان متوجه شد كه سه مرد بطرفش می‌آيند. از جا برخاست و به استقبال آنها شتافت. ابراهيم رو به زمين نهاده،

³گفت: «ای سَروَران، تمنا می‌كنم اندكی توقف كرده، در زير سايه اين درخت استراحت كنيد. من می‌روم و برای شستن پاهای شما آب می‌آورم.

⁵لقمه نانی نيز خواهم آورد تا بخوريد و قوت بگيريد و بتوانيد به سفر خود ادامه دهيد. شما مهمان من هستيد.» آنها گفتند: «آنچه گفتی بكن.»

⁶آنگاه ابراهيم با شتاب به خيمه برگشت و به ساره گفت: «عجله كن! چند نان از بهترين آردی كه داری بپز.»

⁷سپس خودش بطرف گله دويده، يک گوسالۀ خوب گرفت و به نوكر خود داد تا هر چه زودتر آن را آماده كند.

⁸طولی نكشيد كه ابراهيم مقداری كره و شير و كباب برای مهمانان خود آورد و جلو آنها گذاشت و درحالی كه آنها مشغول خوردن بودند، زير درختی در كنار ايشان ايستاد.

⁹مهمانان از ابراهيم پرسيدند: «همسرت ساره كجاست؟» جواب داد: «او در خيمه است.»

¹⁰يكی از ايشان گفت: «سال بعد در چنين زمانی نزد تو خواهم آمد و ساره پسری خواهد زاييد!» (ساره پشت درِ خيمه ايستاده بود و به حرفهای آنها گوش می‌داد.)

¹¹در آن وقت ابراهيم و ساره هر دو بسيار پير بودند و ديگر از ساره گذشته بود كه صاحب فرزندی شود.

¹²پس ساره در دل خود خنديد و گفت: «آيا زنی به سن و سال من با چنين شوهر پيری می‌تواند بچه‌دار شود؟»

¹³خداوند به ابراهيم گفت: «چرا ساره خنديد و گفت: آيا زنی به سن و سال من می‌تواند بچه‌دار شود؟

¹⁴مگر كاری هست كه برای خداوند مشكل باشد؟ همانطوری كه به تو گفتم سال بعد، در چنين زمانی نزد تو خواهم آمد و ساره پسری خواهد زاييد.»

¹⁵اما ساره چون ترسيده بود، انكار نموده، گفت: «من نخنديدم!» گفت: «چرا خنديدی!»

¹⁶آنگاه آن سه مرد برخاستند تا به شهر سدوم بروند و ابراهيم نيز برخاست تا ايشان را بدرقه كند.

¹⁷اما خداوند گفت: «آيا نقشۀ خود را از ابراهيم پنهان كنم؟

¹⁸حال آنكه از وی قومی بزرگ و قوی پديد خواهد آمد و همۀ قومهای جهان از او بركت خواهند يافت.

¹⁹من او را برگزيده‌ام تا فرزندان و اهل خانۀ خود را تعليم دهد كه مرا اطاعت نموده، آنچه را كه راست و درست است به جا آورند. اگر چنين كنند من نيز آنچه را كه به او وعده داده‌ام، انجام خواهم داد.»

²⁰پس خداوند به ابراهيم فرمود: «فرياد عليه ظلمِ مردم سدوم و عموره بلند شده است و گناهان ايشان بسيار زياد گشته است.

²¹پس به پايين می‌روم تا به فريادی كه به گوش من رسيده است، رسيدگی كنم.»

²²آنگاه آن دو نفر بجانب شهر سدوم روانه شدند، ولی خداوند نزد ابراهيم ماند.

²³ابراهيم به او نزديک شده، گفت: «خداوندا، آيا درستكاران را با بدكاران با هم هلاک می‌كنی؟

²⁴شايد پنجاه آدم درستكار در آن شهر باشند. آيا بخاطر آنها، از نابود كردن آنجا صرفنظر نخواهی كرد؟

²⁵يقين دارم كه تو درستكاران را با بدكاران هلاک نخواهی نمود. چطور ممكن است با درستكاران و بدكاران يكسان رفتار كنی؟ آيا داور تمام جهان از روی عدل و انصاف داوری نخواهد كرد؟»

²⁶خداوند در پاسخ ابراهيم فرمود: «اگر پنجاه آدمِ درستكار در شهر سدوم پيدا كنم، بخاطر آنها از نابود كردن آنجا صرفنظر خواهم كرد.»

²⁷ابراهيم عرض كرد: «به منِ ناچيز و خاكی اجازه بده جسارت كرده، بگويم كه

²⁸اگر در شهر سدوم فقط چهل و پنج نفر آدمِ درستكار باشند، آيا برای پنج نفر كمتر، شهر را نابود خواهی كرد؟» خداوند فرمود: «اگر چهل و پنج نفر آدم درستكار در آنجا باشند، آن را از بين نخواهم برد.»

²⁹ابراهيم باز به سخنان خود ادامه داد وگفت: «شايد چهل نفر باشند!» خداوند فرمود: «اگر چهل نفر هم باشند آنجا را از بين نخواهم برد.»

³⁰ابراهيم عرض كرد: «تمنا اينكه غضبناک نشوی و اجازه دهی سخن گويم. شايد در آنجا سی نفر پيدا كنی!» خداوند فرمود: «اگر سی نفر يافت شوند، من آنجا را از بين نخواهم برد.»

³¹ابراهيم عرض كرد: «جسارت مرا ببخش و اجازه بده بپرسم اگر بيست آدمِ درستكار در آنجا يافت شوند، آيا باز هم آنجا را نابود خواهی كرد؟» خداوند فرمود: «اگر بيست نفر هم باشند شهر را نابود نخواهم كرد.»

³²ابراهيم بار ديگر عرض كرد: «خداوندا، غضبت افروخته نشود! اين آخرين سؤال من است. شايد ده نفر آدمِ درستكار در آن شهر يافت شوند!» خداوند فرمود: «اگر چنانچه ده آدم درستكار نيز باشند، شهر را نابود نخواهم كرد.»

³³خداوند پس از پايان گفتگو با ابراهيم، از آنجا رفت و ابراهيم به خيمه‌اش بازگشت.