Read Persian Farsi پيدايش‌ 19 Bible Online

پيدايش‌ 19 - Persian Farsi bible

پيدايش‌ 19

¹غروب همان روز وقتی كه آن دو فرشته به دروازۀ شهر سدوم رسيدند، لوط در آنجا نشسته بود. بمحض مشاهدهٔ آنها، از جا برخاست و به استقبالشان شتافت و گفت: «ای سَروَران، امشب به منزل من بياييد و مهمان من باشيد. فردا صبحِ زود هر وقت بخواهيد، می‌توانيد حركت كنيد.»

²ولی آنها گفتند: «در ميدان شهر شب را به سر خواهيم برد.»

³لوط آنقدراصرار نمود تا اينكه آنها راضی شدند و به خانۀ وی رفتند. او نان فطير پخت و شام مفصلی تهيه ديد و به ايشان داد كه خوردند.

⁴سپس در حالی كه آماده می‌شدند كه بخوابند، مردان شهر سدوم، پير و جوان، از گوشه و كنار شهر، منزل لوط را محاصره كرده،

⁵فرياد زدند: «ای لوط، آن دو مرد را كه امشب مهمان تو هستند، پيش ما بياور تا به آنها تجاوز كنيم.»

⁶لوط از منزل خارج شد تا با آنها صحبت كند و در را پشت سر خود بست.

⁷او به ايشان گفت: «دوستان، خواهش می‌كنم چنين كار زشتی نكنيد.

⁸ببينيد، من دو دختر باكره دارم. آنها را به شما می‌دهم. هر كاری كه دلتان می‌خواهد با آنها بكنيد؛ اما با اين دو مرد كاری نداشته باشيد، چون آنها در پناه من هستند.»

⁹مردان شهر جواب دادند: «از سر راه ما كنار برو! ما اجازه داديم در شهر ما ساكن شوی و حالا به ما امر و نهی می‌كنی. الان با تو بدتر از آن كاری كه می‌خواستيم با آنها بكنيم، خواهيم كرد.» آنگاه بطرف لوط حمله برده، شروع به شكستن در خانهٔ او نمودند.

¹⁰اما آن دو مرد دست خود را دراز كرده، لوط را به داخل خانه كشيدند و در را بستند،

¹¹و چشمان تمام مردانی را كه در بيرون خانه بودند، كور كردند تا نتوانند درِ خانه را پيدا كنند.

¹²آن دو مرد از لوط پرسيدند: «در اين شهر چند نفر قوم و خويش داری؟ پسران و دختران و دامادان و هر كسی را كه داری از اين شهر بيرون ببر.

¹³زيرا ما اين شهر را تماماً ويران خواهيم كرد. فرياد عليه ظلمِ مردمِ اين شهر بحضور خداوند رسيده و او ما را فرستاده است تا آن را ويران كنيم.»

¹⁴پس لوط با شتاب رفت و به نامزدان دخترانش گفت: «عجله كنيد! از شهر بگريزيد، چون خداوند می‌خواهد آن را ويران كند!» ولی اين حرف به نظر آنها مسخره آمد.

¹⁵سپيده دم روز بعد، آن دو فرشته به لوط گفتند: «عجله كن! همسر و دو دخترت را كه اينجا هستند بردار و تا دير نشده فرار كن والاّ شما هم با مردمِ گناهكار اين شهر هلاک خواهيد شد.»

¹⁶در حالی كه لوط درنگ می‌كرد آن دو مرد دستهای او و زن و دو دخترش را گرفته، به جای امنی به خارج شهر بردند، چون خداوند بر آنها رحم كرده بود.

¹⁷يكی از آن دو مرد به لوط گفت: «برای نجات جان خود فرار كنيد و به پشت سر هم نگاه نكنيد. به كوهستان برويد، چون اگر در دشت بمانيد مرگتان حتمی است.»

¹⁸لوط جواب داد: «ای سَروَرم، تمنا می‌كنم از ما نخواهيد چنين كاری بكنيم.

¹⁹حال كه اين چنين در حق من خوبی كرده، جانم را نجات داده‌ايد، بگذاريد بجای فرار به كوهستان، به آن دهكدۀ كوچک بروم، زيرا می‌ترسم قبل از رسيدن به كوهستان اين بلا دامنگير من بشود و بميرم. ببينيد اين دهكده چقدر نزديک و كوچک است! اينطور نيست؟ پس بگذاريد به آنجا بروم و در امان باشم.»

²¹او گفت: «بسيار خوب، خواهش تو را می‌پذيرم و آن دهكده را خراب نخواهم كرد.

²²پس عجله كن! زيرا تا وقتی به آنجا نرسيده‌ای، نمی‌توانم كاری انجام دهم.» (از آن پس آن دهكده را صوغر يعنی «كوچک» نام نهادند.)

²³آفتاب داشت طلوع می‌كرد كه لوط وارد صوغر شد.

²⁴آنگاه خداوند از آسمان گوگرد مشتعل بر سدوم و عموره بارانيد

²⁵و آنها را با همهٔ شهرها و دهات آن دشت و تمام سكنه و نباتات آن بكلی نابود كرد.

²⁶اما زن لوط به پشت سر نگاه كرد و به ستونی از نمک مبدل گرديد.

²⁷ابراهيم صبح زود برخاست و بسوی مكانی كه در آنجا در حضور خداوند ايستاده بود، شتافت.

²⁸او بسوی شهرهای سدوم و عموره و آن دشت نظر انداخت و ديد كه اينک دود از آن شهرها چون دود كوره بالا می‌رود.

²⁹هنگامی كه خدا شهرهای دشتی را كه لوط در آن ساكن بود نابود می‌كرد، دعای ابراهيم را اجابت فرمود و لوط را از گرداب مرگ كه آن شهرها را به كام خود كشيده بود، رهانيد.

³⁰اما لوط ترسيد در صوغر بماند. پس آنجا را ترک نموده، با دو دختر خود به كوهستان رفت و در غاری ساكن شد.

³¹روزی دختر بزرگ لوط به خواهرش گفت: «در تمامی اين ناحيه مردی يافت نمی‌شود تا با ما ازدواج كند. پدر ما هم بزودی پير خواهد شد و ديگر نخواهد توانست نسلی از خود باقی گذارد.

³²پس بيا به او شراب بنوشانيم و با وی همبستر شويم و به اين طريق نسل پدرمان را حفظ كنيم.»

³³پس همان شب او را مست كردند و دختر بزرگتر با پدرش همبستر شد. اما لوط از خوابيدن و برخاستن دخترش آگاه نشد.

³⁴صبح روز بعد، دختر بزرگتر به خواهر كوچک خود گفت: «من ديشب با پدرم همبستر شدم. بيا تا امشب هم دوباره به او شراب بنوشانيم و اين دفعه تو برو و با او همبستر شو تا بدين وسيله نسلی از پدرمان نگهداريم.»

³⁵پس آن شب دوباره او را مست كردند و دختر كوچكتر با او همبستر شد. اين بار هم لوط مثل دفعۀ پيش چيزی نفهميد.

³⁶بدين طريق آن دو دختر از پدر خود حامله شدند.

³⁷دختر بزرگتر پسری زاييد و او را موآب[۱۳] ‌ ناميد. (قبيلهٔ موآب از او به وجود آمد.)

³⁸دختر كوچكتر نيز پسری زاييد ونام او را بِن‌عمّی[۱۴] ‌ گذاشت. (قبيله عمون ازاو بوجود آمد.)